Σπίτι χωρίς Johnny…
Ο Johnny English επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη κι ο Rowan Atkinson ξαναεμφανίστηκε στις ζωές μας –ευτυχώς- για να μας δώσει μια ακόμα ανάλαφρη κινηματογραφική εμπειρία. Στο τιμόνι της σκηνοθεσίας έχουμε έναν βετεράνο της βρετανικής τηλεοπτικής κωμωδίας· τον David Kerr των “Inside No.9”, “Fresh Meat” και “That Mitchell and Webb Look”, ικανά χέρια για να φέρει εφτά χρόνια μετά και δη εν έτει 2018 μια απλή, χολιγουντιανά διασκεδαστική και βρετανικά ντυμένη περιπέτεια με μια περσόνα που όλοι έχουμε αγαπήσει.
Ο αξιαγάπητος γκαφατζής λοιπόν με την ανέλπιστα βαριά φωνή θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην ενεργό δράση, μετά από μια τρομοκρατική επίθεση του κυβερνοχώρου που θα οδηγήσει στην αποκάλυψη σχεδόν όλων των μυστικών πρακτόρων της Μεγάλης Βρετανίας. Πόσο ήσυχη μπορεί να μείνει η πρόεδρος (Emma Thompson) όταν το μέλλον της χώρας που προσπαθεί να κυβερνήσει βρίσκεται στα χέρια του Johnny English;
Ο David Kerr είχε μια αρκετά δύσκολη αποστολή και μάλιστα τριμελή· να φέρει ένα sequel εφτά χρόνια μετά, με έναν ηθοποιό που έχει λείψει από την κινηματογραφική κωμική σκηνή και πάνω σε μια περίοδο γοργά εξελισσόμενη που το χιούμορ –μέσα σε τόσα χρόνια χωρίς Rowan Atkinson- έχει αλλάξει ριζικά, και παρ’ όλες αυτές τις απαιτήσεις κατάφερε, όχι μόνο αναδείξει –ως έναν βαθμό έστω- το κομμάτι της δράσης που πάντα πλαισίωνε τον Johnny English, αλλά και να μας υπενθυμίσει ένα είδος κωμωδίας που μας είχε λείψει. Πιο αγνής, πιο παιχνιδιάρικης, πιο ξέγνοιαστης. Το “Johnny English Strikes Again” έχει προβλήματα ρυθμού, έχει μικρές σεναριακές κοιλίτσες που σε κάνουν να ξεχνιέσαι, έχει μια κάποια έλλειψη πρωτοτυπίας, αλλά δεν προώθησε τον εαυτό του ποτέ σε κάτι παραπάνω από αυτό που είναι: μια διασκεδαστική εφήμερη ταινία που θα σε κάνει να περάσεις καλά. Δεν θα τη θυμάσαι απ’ έξω, δεν θα δακρύσεις από τα γέλια, θα περάσεις όμως καλά. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι τόσο, κι ίσως αυτό το “απλό” να πρέπει να το απαιτούμε λίγο παραπάνω σε έναν χώρο που μονίμως τροφοδοτεί το “περίπλοκο”.
Βέβαια, αυτή η αποστολή του σκηνοθέτη και του σεναριογράφου William Davies (που είχε γράψει και τα προηγούμενα Johnny English) δεν θα είχε καμία ισχύ αν δεν ήταν φυσικά ο Rowan Atkinson, ένας ηθοποιός που έχει άρρητα δεθεί με το slapstick χιούμορ, το μη λεκτικό gag και τις εκφράσεις. Τόσα χρόνια μετά, ο Atkinson, που καλώς ή κακώς θα φέρνει πάντα λίγο Mr. Bean, είναι ακούραστος και συνάμα φρέσκος, είναι υπερβολικός και μαζί λιτός. Σε μια σκηνή όπου οι αστέρες πρέπει να έχουν δόντια μπλάνκο, μπράτσα από σύννεφα και χιούμορ με γυμνό και εμετούς, ο Atkinson μας θύμισε πως γελούσαμε και πριν από αυτά. Και καλά έκανε.
IGN Greece
Χριστούγεννα στο Λονδίνο για την Emilia Clarke και τον Henry Golding- A Simple Favor – Επίσημο Trailer
- Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 09/07 – 16/09
Πηγή: IGN Greece