Launch in 5,4,3,2,1!Η KeokeN Interactive κατάφερε μετά από μια επιτυχημένη crowdfunding εκστρατεία...

Launch in 5,4,3,2,1!

Η KeokeN Interactive κατάφερε μετά από μια επιτυχημένη crowdfunding εκστρατεία στο Kickstarter να μας παραδώσει έναν τίτλο που λίγο πολύ έλλειπε από το mainstream κοινό. Το Deliver Us the Moon: Fortuna είναι ένα ατμοσφαιρικό Action-Adventure που φαίνεται να βρίσκει την χρυσή τομή ανάμεσα στο narration, την καταιγιστική δράση και τους ανάλαφρους γρίφους του.

Η όλη εμπειρία θυμίζει αρκετά εξομοιωτή, ενώ η αφοσίωση στην λεπτομέρεια του οπτικοακουστικού τομέα κάνει την εμπειρία αξιομνημόνευτη. Αν δεν υπήρχαν τα διάφορα third-person κομμάτια να σπάνε το immersion πραγματικά θα νόμιζες ότι εσύ βρίσκεσαι μέσα σε αυτή την στολή. Όταν σε ένα επίπεδο έχεις μόλις κάνει dock στον σταθμό και ανοίγει η πόρτα μπορείς με το ζόρι να ακούσεις κάποιους ελαφρούς θορύβους, όπως η ανάσα της ηρωίδας σας, αλλά στην πορεία το δωμάτιο ζωντανεύει από ήχους, όπως μέταλλα που τρίζουν, τα βήματά σας, το ηλεκτρικό τρέμουλο απο τα διάφορα συστήματα του εγκαταλελειμμένου σταθμού…Ανατριχίλα!

Ένας λόγος που το Deliver Us The Moon: Fortuna είναι τόσο απίστευτα immersive είναι το setting που εξελίσσεται η υπόθεση: Στο κοντινό μέλλον (2030) οι πόροι του πλανήτη έχουν αρχίσει να εξαντλούνται αναπάντεχα γρήγορα. Η κλιματική αλλαγή έχει προκαλέσει ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλούν την σταδιακή ερημοποίηση του πλανήτη, η ενεργειακή κρίση που επέρχεται αναγκάζει τις παγκόσμιες κυβέρνησης να ψάξουν νέους τρόπους για να διασφαλίσουν την επιβίωση του είδους. Τα μάτια τους στρέφονται προς τα πάνω, δημιουργούν την World Space Agency (WSA) που έχει ως σκοπό να αποικίσει το φεγγάρι και να δημιουργήσει ένα ασύρματο δίκτυο μεταφοράς ενέργειας με την γη.

Για αρκετά χρόνια τα χειρότερα φαίνεται να έχουν περάσει και το δίκτυο υπό την καθοδήγηση της επιστημονικής ελίτ του σταθμού ξαναφέρνει την ελπίδα στους ανθρώπους στην γη. Μια μέρα το δίκτυο σταματάει να στέλνει ενέργεια στον πλανήτη και όλοι αναρωτιούνται τι έγινε, η WSA κλίνει υπό μυστηριώδες συνθήκες και οι κυβερνήσεις αποφασίζουν να αφιερώσουν τους ελάχιστους εναπομείναντες πόρους στην επιβίωσή τους, εγκαταλείποντας οποιοδήποτε διαστημικό πρόγραμμα. Μια ομάδα εθελοντών, πρώην υπάλληλοι της WSA, δεν το βάζουν κάτω, καμία δεκαετία μετά την διακοπή του σήματος, από μια εγκαταλελειμμένη βάση στέλνουν μια αγανακτισμένη αποστολή ενός ατόμου στον σταθμό με σκοπό την επισκευή και επαναλειτουργία του δικτύου.

Σύντομα ομως η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει την σκοτεινή αλήθεια του εγκαταλελειμμένου σταθμού, ερχόμενη αντιμέτωπη με την κρυφή ατζέντα που οδήγησε στην καταστροφή. Με την προσωπική ελπίδα να ξανασμίξει με ένα κοντινό της πρόσωπο η πρωταγωνίστρια μόνη της, μέσα στην αποπνικτική ησυχία του διαστήματος, σηκώνει στους ωμούς της το μέλλον της ανθρωπότητας, μπροστά στον πορτοκάλι από την άμμο ορίζοντα του πλανήτη μας.

Ο τίτλος χωρίζεται σε δυο κομμάτια, first και third person, ανάλογα με την οπτική της κάμερας που χρησιμοποιείται. Η first-person εμπειρία είναι πραγματικά μαγευτική. Οι χειρισμοί δεν παρέχουν κάτι ιδιαίτερο ενώ το απλό UI σου δίνει την ελευθερία να αφεθείς. Ο εγκαταλελειμμένος σταθμός είναι γεμάτος με άμεσα αναγνωρίσιμα αντικείμενα, όλο το περιβάλλον δείχνει να είναι μόλις μια δεκαετία πιο προχωρημένο από την εποχή μας. Δεν έχει τεχνητή βαρύτητα, αυτοματοποιημένα υποσυστήματα κλπ. Αντίθετα θα δεις post-it notes, μαξιλάρια σε κάθε γωνιά, σε ένα περιβάλλον που θυμίζει τα βίντεο από τον διεθνή διαστημικό σταθμό. Ο τρόπος λειτουργίας της τεχνολογίας του σταθμού είναι άμεσα αναγνωρίσιμος από οποιονδήποτε έχει ποτέ ονειρευτεί να πατάξει στο διάστημα ή έχει έστω δει μια σχετική ταινία.

Η μουσική και το sound design έχουν μια δέουσα θέση στον τίτλο, με δυνατές επιρροές από μεγάλους κινηματογραφικούς τίτλους (2001: A Space odyssey, Inception) δημιουργούν μια συγκινητική ατμόσφαιρα απομόνωσης χωρίς να τραβούν την προσοχή από το παιχνίδι. Το voice acting είναι ποιοτικό και όμορφα ενταγμένο στην ιστορία και στο περιβάλλον. Αυτή η ποιότητα είναι απαραίτητη αν σκεφτεί κανείς ότι πότε σε ολόκληρο το παιχνίδι δεν βλέπεις ένα κανένα άλλο ον, με εξαίρεση ίσως έναν ρομποτικό βοηθό με το όνομα ASE. Με την βοήθεια του και των διαφόρων διάσπαρτων audio logs ο παίκτης αποκτά μια εικόνα των γεγονότων που έλαβαν χώρα στον σταθμό.

Τα παζλ και οι γρίφοι δένουν αρμονικά με το περιβάλλων και τον παίκτη. Αν για παράδειγμα δεν υπάρχει οξυγόνο σε ένα δωμάτιο άμεσα καταλαβαίνεις που πρέπει να κοιτάξεις για να εντοπίσεις το σφάλμα και πως θα το λύσεις. Μην περιμένετε όμως αυτό να είναι εύκολο! Δύσκολα χάνεις την αίσθηση του τι πρέπει να καταφέρεις σε κάθε μέρος του σταθμού όμως οι δημιουργοί έχουν βρει πολύ έξυπνους τρόπους για να κάνουν την εμπειρία ενδιαφέρουσα.

Εκεί που το παιχνίδι πραγματικά λάμπει είναι στον τρόπο διαχείρισης του ρυθμού. Ενώ τα εμπόδια συνήθως είναι προβλέψιμα και με λίγη σκέψη μπορείς να τα ξεπεράσεις, υπάρχουν στιγμές κάτι πάει απρόβλεπτα λάθος και πρέπει να προσαρμοστείς όσο ποιο γρήγορα γίνεται με τα καινούργια δεδομένα για να επιβιώσεις.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι στην αρχή του Deliver Us The Moon: Fortuna, όπου ο παίκτης εξοικειώνεται με το περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας. Χάνεις την αίσθηση του χώρου εύκολα. Ο χαρακτήρας θέλει ελαφρύ άγγιγμα για να μην ξεφύγει, κάνοντας σβούρες ανεξέλεγκτα και πρέπει αρκετές φορές να περάσεις από στενούς διαδρόμους και κυκλικά δωμάτια που καλλιεργούν μια προσέγγιση του “παίρνω τον χρόνο μου”. Ε και μόλις δε το περιμένεις, Μπουμ, βρίσκεσαι στο διάστημα, χωρίς οξυγόνο, με ένα σωρό debris να πετάνε γύρο σου, ένα timer 50 δευτερολέπτων εμφανίζεται και εσύ πρέπει άμεσα να επανεκτιμήσεις την κατάσταση! Προσπαθείς να κουνηθείς αλλά πλέον σε περιβάλλον χωρίς αέρα η ανταπόκριση είναι διαφορετική, το οξυγόνο σου πέφτει, βλέπεις μια μπουκάλα οξυγόνου, η διαδρομή προς αυτή όμως θα σε βγάλει από την πιο σύντομη πορεία για την ασφάλεια.. ακόμα και η σκέψη παίρνει πολύτιμο χρόνο! Πρέπει να δράσεις!

Λίγα παιχνίδια παίζουν τόσο έξυπνα με τα πιο ενστικτώδεις μέρη του εγκεφάλου μας. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη και η καρδιά χτυπάει ασταμάτητα. Όταν μετά επιστρέφεις στην προηγούμενη ρουτίνα εξερεύνησης το παιχνίδι σε κρατάει στην άκρη της καρέκλας σου για το τι μπορεί να συμβεί μόλις ανοίγεις την επόμενη πόρτα η μόλις γυρνάς τον επόμενο διακόπτη.

Ακόμα και όταν η κάμερα γυρνά στην οπτική τρίτου προσώπου το immersion δεν χάνεται πλήρως, ίσως νιώθεις ότι έχεις περισσότερο έλεγχο του χώρου και του χαρακτήρα αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Η μοναξιά και η κλειστοφοβία κάπως παίρνανε στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου καθώς η κάμερα αλλάζει σε over the shoulder. Θα μας άρεσε να έχουμε την επιλογή να αλλάξουμε το πρόσωπο αλλά για κάποιο λόγο που δεν είναι προφανής οι δημιουργοί έχουν κλειδώσει την κάμερα.

Ένα μεγάλο πρόβλημα που παρατηρείται μόλις η κάμερα αλλάζει σε τρίτο πρόσωπο είναι το κατακόρυφο frame drop, από εκεί που ο τίτλος έτρεχε σταθερά 50-60 fps στα max settings, έπεσε σε ένα εξοργιστικό 20 fps ανεξαρτήτως των γραφικών ρυθμίσεων. Ο υπολογιστής που τρέξαμε το Deliver Us The Moon: Fortuna πληρούσε ακόμα και τα recommend settings οπότε σίγουρα βλέπουμε optimisation issue εδώ. Τα καρέ προς το τέλος του παιχνιδιού ήταν τόσο χαμηλά που ήταν αδύνατον να παίξεις.

Δυστυχώς το Deliver Us the Moon: Fortuna είναι αρκετά μικρό σε διάρκεια, ο μέσος παίκτης θα χρειαστεί 4-6 ώρες για να φτάσει στα credits χωρίς μάλιστα να δει λήξη στην πλοκή, καθώς η ιστορία κόβεται απρόοπτα με ένα cliffhanger το οποίο προμηνύει την συνέχεια της ιστορίας. Πέραν αυτών των δύο προβλημάτων δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο άλλο πρόβλημα ή bugs. H ιστορία θα φτάσει στο τέλος της μέσω ενός DLC, το οποίο αναπτύσσεται ήδη από του developers και θα διατεθεί εντελώς δωρεάν για τους κατόχους του παιχνιδιού.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την KeokeN Interactive.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games