Tekeli-li! Tekeli-li!
To Conarium είναι ένας από τους τίτλους που κατάφερε αμέσως να μου κινήσει την περιέργεια, αν και χρειάστηκε να περάσει ενάμιση περίπου χρόνος μέχρι να ασχοληθώ μαζί του. Ως λάτρης του H. P. Lovecraft και του Cthulhu Mythos γενικότερα, δείχνω μια ιδιαίτερη προτίμηση σε κάθε μορφή τέχνης που αντλεί την έμπνευσή της από το έργο του “πατέρα” του υπερφυσικού τρόμου. Στην προκειμένη περίπτωση, η Zoetrope Interactive, δημιουργός του Conarium, εμπνεύστηκε από τη νουβέλα “At the Mountains of Madness” και το διήγημα “From Beyond”. To τελευταίο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για τον ταλαντούχο σκηνοθέτη Stuart Gordon, o οποίος μετέφερε με μαεστρία το “From Beyond” στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Η Zoetrope Interactive δεν εμπνεύστηκε απλά από “Τα Βουνά της Τρέλας”, αλλά θέλησε να δώσει μια άτυπη συνέχεια στη νουβέλα του Lovecraft, εξιστορώντας μάς τις περιπέτειες του Frank Gilman και των υπολοίπων επιστημόνων της βάσης Upuat. Να σημειώσουμε ότι τα γεγονότα του Conarium λαμβάνουν χώρα 19 χρόνια αργότερα μετά τα γεγονότα της νουβέλας, ενώ παράλληλα γίνονται αρκετές νύξεις στην αποστολή του Miscatonic University και στα φρικιαστικά ευρήματά της.
Το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσετε μόλις ανοίξετε τα μάτια σας είναι ότι βρίσκεστε σε ένα δωμάτιο της Ανταρκτικής βάσης Upuat. Στο κέντρο του δωματίου δεσπόζει μια περίεργη συσκευή που παράγει περίεργα ψυχεδελικά χρώματα και παλλόμενους ήχους. Αν έχετε δει την ταινία “From Beyond” θα καταλάβετε αμέσως τον ρόλο της περίεργης αυτής συσκευής και γενικώς θα είστε σε θέση να κατανοήσετε πολύ σύντομα το σενάριο και το lore του Conarium. Ευτυχώς η αφήγηση της ιστορίας γίνεται με τέτοιο τρόπο που την καθιστά κατάλληλη προς… βρώση ακόμα και για τους αμύητους στο έργο του Lovecraft. Με άλλα λόγια δεν χρειάζεται σώνει και καλά να έχετε διαβάσει το At the Mountains of Madness για να καταλάβετε και να κατανοήσετε τα δρώμενα. Θα πρέπει ωστόσο να επιδείξετε μεθοδικότητα στη συλλογή των πληροφοριών, εξερευνώντας διεξοδικά κάθε τοποθεσία πριν μεταβείτε στην επόμενη.
Στα δύο πρώτα levels του Conarium το “environmental” storytelling στο ύφος των Dear Esther και Gone Home είναι απλά εξαιρετικό. Αν και χρειάστηκε να κρατήσουμε κάποιες σημειώσεις για να συνθέσουμε στο μυαλό μας το σεναριακό παζλ και να βάλουμε τα γεγονότα σε μια χρονολογική σειρά, στο τέλος της πρώτης ώρας του playthrough μας γνωρίζαμε με ακρίβεια ποιον ακριβώς ρόλο είχε ο χαρακτήρας μας στην επιστημονική αποστολή, ποια ευρήματα έφερε στο φως η έρευνα του δόκτορα Faust, ενώ παράλληλα μας δημιουργήθηκαν οι πρώτες υποψίες για το τί ακριβώς πήγε στραβά.
Οι επόμενες τρεις ώρες του playthrough μας -όπως μπορείτε να συμπεράνετε η διάρκεια του Conarium κυμαίνεται στις τέσσερις περίπου ώρες- δεν μπορούμε να πούμε ότι κύλησαν με την ίδια ευχαρίστηση. Στο διάστημα αυτό η αφήγηση γίνεται όλο και πιο σποραδική, καθώς το gameplay προσανατολίζεται στην επίλυση διαφόρων γρίφων. Για να είμαστε ειλικρινείς το Conarium πολλές φορές δείχνει να αμφιταλαντεύεται, αφού σε κάποιες στιγμές δίνει την εντύπωση ενός Puzzle/Adventure, ενώ σε κάποιες άλλες θυμίζει περισσότερο walking simulator. Οι γρίφοι του γενικώς απαιτούν παρατηρητικότητα, ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που η λύση τους είναι τόσο περίεργη που δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Για παράδειγμα, στο δεύτερο level βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι σε ένα δωμάτιο και προσπαθούσαμε να αλληλεπιδράσουμε με όλα τα πιθανά αντικείμενα μήπως βρούμε μια λύση. Τελικά έπρεπε να σταθούμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του δωματίου και να εστιάσουμε την προσοχή μας σε μια μαύρη γάτα.
Στο Conarium συναντάμε επίσης μια πλειάδα προαιρετικών γρίφων, τα λεγόμενα “Secrets”, αλλά και κάθε λογής collectables, όπως αρχεία, ζωγραφιές, βιβλία, αποκρουστικά αγαλματίδια κ.ο.κ. Αν και συλλέξαμε όλα τα αντικείμενα αυτά δεν καταφέραμε να επιτύχουμε το πολυπόθητο 100% completion, εξαιτίας κάποιου αδιευκρίνιστου bug, το οποίο εντοπίζεται τόσο στην PC, όσο και στην Xbox One έκδοση του παιχνιδιού.
Σε τεχνικό επίπεδο, οι developers καταφέρνουν να αναδείξουν τις δυνατότητες της Unreal Engine 4, ωστόσο το Conarium μαρτυρά σε αρκετές περιπτώσεις τις indie καταβολές του. Τα lighting effects σε αρκετές περιπτώσεις είναι μετριότατα, ενώ τα facial animations -στις σπάνιες περιπτώσεις που θα συναντήσετε κάποιον NPC ή το είδωλό σας- είναι αρκετά παρωχημένα. Οι μόλις δύο ηθοποιοί που έχουν αναλάβει το voice acting επιδίδονται σε “ξύλινες”, απαθείς ερμηνείες που χαρακτηρίζονται εντός τόπου και χρόνου. Αντιθέτως, το soundtrack, αλλά και το συνολικό sound design του Conarium, αφήνουν τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις.
Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για Xbox One, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Iceberg Interactive.
IGN Greece
Πηγή: IGN Greece