Sekiro: Shadows Die Twice Review

Η FromSoftware για μία ακόμη φορά, δεν απογοητεύει το κοινό της.Από την ανακοίνωση του Sekiro στην...

Η FromSoftware για μία ακόμη φορά, δεν απογοητεύει το κοινό της.

Από την ανακοίνωση του Sekiro στην συνέντευξη τύπου της Microsoft στο πλαίσιο της Ε3 2018 το καλοκαίρι που μας πέρασε μέχρι και την πρόσφατη κυκλοφορία αναμέναμε με ιδιαίτερη αγωνία για να δούμε από την μία πλευρά, κατά πόσο το νέο δημιούργημα της FromSoftware σχετίζεται με τους προηγούμενούς της τίτλους αλλά και το πως θα μπορέσει η ίδια η εταιρεία να διαχειριστεί το ιαπωνικό setting.

Από τώρα μπορώ να πω πως, οι δημιουργοί της μεγάλης και πλέον παγκοσμίως αναγνωρίσιμης Soulsborne σειράς για άλλη μία φορά δεν απογοήτευσαν το φανατικό κοινό τους. Eκτός από το multiplayer, το Sekiro έχει όλα αυτά τα στοιχεία που έκαναν τα Dark Souls να πρωταγωνιστήσουν στην βιομηχανία τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, είναι εφοδιασμένο με κάποιες καλοδεχούμενες αλλαγές στο σύστημα μάχης οι οποίες όχι μόνο έχουν εφαρμοστεί εξαιρετικά, αλλά ταιριάζουν και απόλυτα στο setting του παιχνιδιού. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να μιλάμε λίγο πιο συγκεκριμένα.

Λιγότερος μινιμαλισμός

Σε αντίθεση με τα παιχνίδια του παρελθόντος, η FromSoftware αυτή τη φορά αποφάσισε να είναι πιο “εκδηλωτική” στην ιστορία του Sekiro κάνοντας (έστω και ελάχιστα) στην άκρη τον μινιμαλιστικό τρόπο αφήγησης. Για πρώτη φορά τα εκάστοτε objectives και background lore, παραδίδονται στον παίκτη λίγο πιο εύκολα από ότι στο παρελθόν και χωρίς να χρειαστεί να διαβάσετε τις περιγραφές από όλα τα αντικείμενα ώστε να λάβετε την γενική ιδέα της ιστορίας.

Φυσικά όσοι δεν θα μπουν στον κόπο να εξερευνήσουν το inventory τους λίγο παραπάνω, αναμένεται ως συνήθως να χάσουν ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της ιστορίας. Η αφήγηση μπορεί να είναι λιγότερο μινιμαλιστική, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο παίκτης θα πάρει και τα πάντα στο πιάτο.

Ένα ιαπωνικό Bloodborne

Κατα τα άλλα, πέρα από την μικρή αλλαγή στον τρόπο της αφήγησης, το Sekiro μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί σαν ένα “ιαπωνικό Bloodborne”. Οι χάρτες και τα checkpoints του παιχνιδιού είναι παρόμοια με αυτά που έχουμε δει πάμπολλες φορές στα Soulsborne και το σύστημα μάχης από άποψη ταχύτητας, θυμίζει πολύ περισσότερο το Bloodborne, παρά το Dark Souls 3.

Η άποψή μου είναι ότι, όπως η FromSoftware το 2015 έκανε τις αναγκαίες αλλαγές για να ταιριάξει το σύστημα μάχης του Bloodborne, στο LoveCraft-ιανό setting του παιχνιδιού, έτσι και τώρα η εταιρεία έκανε τις απαραίτητες αλλαγές στους κατάλληλους τομείς, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει ένα Action-RPG με ιαπωνικό setting στα δικά της μέτρα.

Φυσικά, το καθήκον αυτό το έχει εκτελέσει με περίσσεια επιτυχία, αν και δεν υπήρχε μεγάλη αμφιβολία για αυτό. Η εταιρεία, που στο παρελθόν κατασκεύασε έναν εκπληκτικό μεσαιωνικό κόσμο, αλλά και μία πανέμορφη γοτθική ευρωπαϊκή πόλη (18ος αιώνας), δεν υπήρχε περίπτωση να μην μπορέσει ανταποκριθεί στο ιαπωνικό setting, την χώρα δηλαδή προέλευσης της ίδιας της εταιρείας.

Οι fans της ιαπωνικής κουλτούρας αναμένεται να μείνουν άκρως ευχαριστημένοι από Sekiro, αφού το παιχνίδι αναπαριστά ιδεατά, την Ιαπωνία της περιόδου Sengoku (16ος αιώνας), προσθέτοντας φυσικά στοιχεία φαντασίας και δημιουργώντας έτσι έναν κόσμο που αποτίνει φόρο τιμής στο genre των Japanese RPG’s.

Περήφανο μέλος της Soulsborne οικογενείας

Σαν γνήσιο γέννημα θρέμμα του Hidetaka Miyazaki, το Sekiro απαρτίζεται από σχεδόν όλα τα στοιχεία που έχουν και τα υπόλοιπα Soulsborne. Υπάρχει η κλασική bonfire (Sculptor’s Idol) που λειτουργεί σαν checkpoint, το Estus Flask (Gourd), ο χειρισμός αν και ένα κλικ πιο γρήγορος, θυμίζει Bloodborne, οι NPC’s έχουν τα δικά τους questlines, τα οποία και πρέπει να αποκρυπτογραφήσετε και οι χάρτες τους παιχνιδιού όπως πάντα είναι γεμάτοι κρυμμένους εχθρούς και απαιτούν να τους περάσετε πολλά “χέρια” μέχρι να τους καθαρίσετε από αντικείμενα.

Ο θάνατος είναι ο μηχανισμός που έχει αλλάξει αρκετά στο Sekiro συγκριτικά με προηγούμενα games. Ο Sekiro, την πρώτη φορά που θα πεθάνει δύναται να αναστηθεί έχοντας 50% του αρχικού health και να συνεχίσει την μάχη ακριβώς από εκεί που σταμάτησε χωρίς οι εχθροί του να ξαναγεμίσουν ζωή. Εξού φυσικά και ο τίτλος “Shadows Die Twice”. Άμα πεθάνετε ξανά, ο θάνατός σας ονομάζεται “true Death” και τότε επιστρέφετε στο τελευταίο checkpoint, χάνοντας παράλληλα αρκετό exp και χρήματα, χωρίς να έχετε δυνατότητα να τα ανακτήσετε.

Επίσης, τα πολλά και συνεχόμενα true Deaths έχουν και αυτά την αρνητική επίδρασή τους στον κόσμο του παιχνιδιού, καθώς αν πεθάνετε πολλές φορές τότε οι φιλικοί NPC’s που βρίσκονται κοντά σας, προσβάλλονται από μία αρρώστια που ονομάζεται Dragonrot. Η αρρώστια αυτή, αν και θεραπεύσιμη με την χρήση ενός consumable αντικειμένου, κόβει τα διάφορα questlines τους για όσο καιρό είναι οι NPC’s άρρωστοι. Αν περάσει αρκετός καιρός μάλιστα, τότε τα quests μπορεί και να χαθούν ολοκληρωτικά.

Μία ακόμη μεγάλη διαφορά με τα υπόλοιπα παιχνίδια έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν υπάρχει character creation. Ο Sekiro είναι ίδιος για όλους και κρατάει το ίδιο σπαθί, που ονομάζεται Kusabimaru, καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Από την άλλη πλευρά έχετε στην κατοχή σας και διάφορα άλλα όπλα, τα οποία αποτελούν μέρος του prosthetic χεριού που αποκτάτε μετά το tutorial. Το prosthetic χέρι μπορεί να χωρέσει διάφορης λογής όπλα όπως, όπως για παράδειγμα shuriken, τσεκούρια και δόρατα τα οποία επιδέχονται και upgrades. Σκοπός σας είναι μάθετε να χειρίζεστε και να συνδυάζετε αρμονικά τόσο το σπαθί, όσο και τα εργαλεία των shinobi κατά την διάρκεια της μάχης.

Το σπαθί που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ασπίδα

Από όλες τις μικροδιαφορές με τα άλλα Soulsborne, το σύστημα μάχης είναι αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο. Ολόκληρο το σύστημα έχει κατασκευαστεί γύρω από το Posture και όχι γύρω από τα health bars. Ουσιαστικά ο βασικός σας σκοπός είναι να “σπάσετε” την άμυνα του αντιπάλου, κάτι το οποίο θα σας επιτρέψει να κάνετε ένα “Deathblow” στον εχθρό σας, σκοτώνοντάς τον ακαριαία, ανεξαρτήτως από το πόσο health είχε διαθέσιμη.

Eίναι αξιοσημείωτο το πόσο σε σπρώχνει το παιχνίδι για να γίνεις καλύτερος

Για να το καταφέρετε αυτό, πρέπει να συνδυάσετε στις μάχες τόσο την επίθεση όσο και την άμυνα. Το Posture γεμίζει κάθε φορά που πετυχαίνετε ένα χτύπημα στο εχθρό σας, αλλά γεμίζει επίσης κάθε φορά που κάνετε deflect (το αντίστοιχο parry των Dark Souls). Τα επιτυχημένα χτυπήματα στον αντίπαλο του μειώνουν ελάχιστα την ζωή (ειδικά στα boss fights) και το Posture αλλά έχουν και το θετικό να μειώνουν και το χρονικό διάστημα με το οποίο ανακτά το Posture του ο αντίπαλος. Από την άλλη πλευρά, τα επιτυχημένα Deflects, έχουν το θετικό ότι σας προστατεύουν από την εχθρική ζημιά και παράλληλα ανεβάζουν κατά πολύ το εχθρικό Posture.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η στρατηγική που πρέπει ο παίκτης να ακολουθήσει αποτελεί μία μίξη άμυνας και επίθεσης. Η μεγάλη δυσκολία εμφανίζεται στους χρόνους αντίδρασης, καθώς ο παίκτης καλείται να βρει τις σωστές χρονικές στιγμές για να εκτελέσει την κάθε του κίνηση, και όπως πάντα τα λάθη τιμωρούνται. Αν χάσετε ένα deflect ή αν γίνετε άπληστοι και κάνετε κάποιο παραπάνω χτύπημα, τότε να είστε σίγουροι πως ο εχθρός σας θα σας τιμωρήσει. Φυσικά, εκτός από το Deflect υπάρχει και το Block, το οποίο σας προστατεύει από τις εχθρικές επιθέσεις, αλλά παράλληλα γεμίζει και το δικός σας Posture bar. Αν το παρακάνετε, και η μπάρα σας γεμίσει, τότε η άμυνά σας θα σπάσει και θα είστε για ένα μικρό χρονικό διάστημα τελείως ευάλωτος.

Σύστημα μάχης γεννημένο για duels

Και εδώ φαίνεται και η όλη μαγεία του νέου συστήματος μάχης που έχει κατασκευάσει η FromSoftware. Αν είστε συγκεντρωμένοι μπορείτε να βγάλετε οποιαδήποτε εχθρό χωρίς να δεχτείτε ούτε ένα χτύπημα. Αυτό φυσικά γινόταν και στα προηγούμενα Soulsborne παιχνίδια. Η διαφορά του Sekiro, είναι ότι για πρώτη φορά, το να κάθεσαι μπροστά στο boss και να το κοιτάς στα μάτια, είναι πιο ασφαλές από το να roll-άρεις δεξιά και αριστερά για να αποφύγεις τις επιθέσεις. Το σπαθί σου, είναι η καλύτερη άμυνα που θα μπορούσες ποτέ να έχεις.

Ούτως ή αλλώς δεν συμφέρει καθόλου (εκτός από μερικές φορές που είναι απαραίτητο) να αποφεύγεις επιθέσεις, είτε με το jump, είτε με το dash. Kαι αυτό γιατί, αν και υπάρχουν i-frames στα jumps και dashes, το εχθρικό tracking είναι τόσο πολύ καλύτερο στο Sekiro, που αναπόφευκτα κάποια στιγμή ο εχθρός θα σας βρει και θα σας τιμωρήσει. Βlock και parries λοιπόν μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Έτσι λοιπόν, το combat είναι κατασκευασμένο και επικεντρώνεται κυρίως στα duels. Κάτι αναμενόμενο, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε και με ένα ιαπωνικό setting. Σε κάθε μάχη, είτε με απλούς εχθρούς, είτε σε boss fights, πρέπει να μπορείτε να αποκρούετε τα χτυπήματα στους σωστούς χρόνους, και αντίστοιχα να χτυπάτε όταν υπάρχουν ανοίγματα. Αν συνδυάσουμε και την μεγάλη ταχύτητα από την οποία διακατέχεται το παιχνίδι, τότε το σύστημα μοιάζει περισσότερο με έναν ρυθμικό χορό, παρά με μάχη.

Stealth, σαν κερασάκι στην τούρτα

Κακά τα ψέματα, οι shinobi υποτίθεται πως ήταν ninjas, δηλαδή άριστοι στο stealth και τις αθόρυβες δολοφονίες. Τo Sekiro έχει και αυτό κάποια (ίσως και αρκετά) stealth στοιχεία, παρ’ όλα αυτά η αθόρυβη προσέγγιση δεν αποτελεί το κυρίως πιάτο του παιχνιδιού.

Πιο συγκεκριμένα, το stealth υπάρχει σαν μία βοήθεια για τον παίκτη. Του δίνει την δυνατότητα, όχι μόνο να συγκεντρώσει διάφορες πληροφορίες κάνοντας eavesdrop, αλλά και προχωρώντας αργά και προσεκτικά στην εκάστοτε πίστα να την αποσυμφορήσει από μερικούς εχθρούς (σκοτώνοντάς τους απευθείας με backstabs), χωρίς να δεχτεί καθόλου ζημιά. Μην με παρεξηγείτε, αυτό είναι αρκετά βοηθητικό, ιδιαίτερα στην αρχή του παιχνιδιού, όπου ο παίκτης είναι ακόμα άμαθος στο νέο σύστημα μάχης.

Η απουσία του multiplayer θα στοιχίσει σε όσους έβγαζαν τα πάντα με co-op.

Αλλά κάποια στιγμή, ούτως ή άλλως θα χρειαστεί να κοιτάξετε τον εχθρό κατάματα και να τον πολεμήσετε ένα προς ένα. Και αν δεν μπορείτε να βρείτε τους σωστούς χρόνους στα deflects ή δεν έχετε την ικανότητα να κάνετε σωστό spacing, τότε ούτε το stealth, ούτε κανείς δεν μπορεί να σας βοηθήσει.

Ήρθε επιτέλους η ώρα να git gud

To Sekiro, λόγω της έλλειψης multiplayer, αναμένεται να “πονέσει” αρκετά όλους αυτούς τους fans της Soulsborne σειράς που είχαν την ιδιαίτερα κακή συνήθεια να καλούν 2-3 φαντάσματα σαν βοήθεια όχι μόνο στα boss fights αλλά και σε ολόκληρες τις πίστες.

Πλέον αυτά δεν υπάρχουν, και το βάρος πέφτει μόνο στους δικούς σας ώμους. Είναι καθήκον σας, να μάθετε τα patterns των εχθρών σας, να συνδυάσετε το οπλοστάσιο του prosthetic χεριού σας με το σπαθί, να χρησιμοποιείτε τα σωστά consumables, αλλά και να διαλέξετε τα κατάλληλα skills από το skill tree που σας προσφέρει το παιχνίδι.

Στην κατοχή σας έχετε όλα τα όπλα που χρειάζεστε ώστε να υπερνικήσετε οποιαδήποτε πρόκληση υπάρχει στο Sekiro. Αρκεί μόνο να μάθετε να χρησιμοποιείτε τα εργαλεία που σας δίνονται και φυσικά να ακονίσετε τις ικανότητές σας. Στο πρώτο playthrough, θα χρειαστείτε περίπου 30 με 40 ώρες για να φτάσετε στον τερματισμό, ανάλογα φυσικά από ποια endings θα κάνετε και πόσο θα ασχοληθείτε με το optional περιεχόμενο.

Ένα μικρό παράπονο

H FromSoftware έχει κάνει αναμφισβήτητα πολύ καλή δουλειά στην δημιουργία του ιαπωνικού setting. O κόσμος είναι πανέμορφος και η ποιότητα της εικόνας έχει ανέβει δραματικά από τους προηγούμενους τίτλος, ενώ από την πλευρά του performance, στην έκδοση για το απλό PS4, θα δείτε μερικά frame drops, τα οποία όμως συμβαίνουν σε περιοχές εκτός μάχη, κυρίως κατά την διάρκεια χρήσης του prosthetic γάντζου. Τα drops αυτά είναι ελάχιστα και δεν επηρεάζουν το gameplay.

Το δικό μου παράπονο έχει να κάνει με την μουσική επένδυση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν φτάνει στα επίπεδα των προηγούμενων τίτλων. Soundtracks όπως αυτό του Lord Gwyn ή η μουσική της Majula, έχουν μείνει χαραγμένα στην μνήμη μας για πολλά χρόνια και το Sekiro απλά δεν έχει αυτό το βέλος στην φαρέτρα του. Σε γενικές γραμμές η μουσική επένδυση του παιχνιδιού θα περάσει απαρατήρητη από τους περισσότερους.

Tο review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PS4, η οποία μας παραχωρήθηκε από την IGE S.A.