Στη δεύτερη μόλις μεγάλου μήκους του μετά το «Hinterland», ο Χάρι Μακουίν δεν δίνει απλά την ευκαιρία σε δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς όπως ο Κόλιν Φερθ κι ο Στάνλεϊ Τούτσι να μας θυμίζουν το εύρος και το βάθος του ταλέντου τους, αλλά παραδίδει ένα συναισθηματικό φιλμ που ξέρει να κρατά τις απαραίτητες ισορροπίες και να εμβαθύνει απροσδόκητα στην αλήθεια της ιστορίας του. Η ιστορία ενός ζευγαριού που έχοντας περάσει χρόνια μαζί, δείχνουν να βρίσκονται στο τέλος του κοινού τους ταξιδιού καθώς ο ένας από τους δύο συντρόφους βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην λήθη της άνοιας, δίνει την αφορμή στον Μακουίν να χτίσει ένα πολυεπίπεδο μελαγχολικό φιλμ που μιλά για πολλά περισσότερα απ΄ όσα σε προϊδεάζει και που κατορθώνει να είναι, την ίδια στιγμή, πανανθρώπινο και «χαμηλότονα ανατρεπτικό».
**Για να παραφράσω τους Smiths, πως κάποιος τόσο νέος μπορεί να κάνει ένα φιλμ με τόση διορατικότητα για μια σχέση που έχει κρατήσει τόσο καιρό και είναι τόσο βαθιά; Αντλήσατε από ανθρώπους που γνωρίζατε, ή ήταν απλά η συναισθηματική σας ευφυΐα που σας καθοδήγησε;**
Είναι σίγουρα πολύ πιο εύκολο να παραφράσεις τους Smiths από τον Μόρισέϊ αυτές τις μέρες! Νομίζω ότι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του να είσαι σεναριογράφος, ηθοποιός ή σκηνοθέτης, ή storyteller κάθε είδους είναι το ότι μπορείς να τοποθετήσεις τον εαυτό σου στην βιωμένη εμπειρία ενός άλλου. Ότι μπορείς να εξετάζεις την ανθρώπινη κατάσταση μέσα από το βλέμμα κάποιου άλλου διαφορετικού -στην περίπτωση αυτή πολύ διαφορετικού- από εσένα. Κάτι που είναι μια μεγάλη πρόκληση, αλλά μια όμορφη πρόκληση παρ΄όλα αυτά. Για να γράψω την ιστορία, άντλησα πολύ από την μακρά περίοδο έρευνας που έκανα πριν ξεκινήσω να δουλεύω στην ταινία. Συνάντησα πολλούς ανθρώπους που ζούσαν με την ασθένεια και φυσικά όλοι ήταν κάπου ανάμεσα στα 50 και τα εξήντα τους. Ήταν μια σημαντική περίοδος που με ενέπνευσε πολύ αλλά ταυτόχρονα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Λέγοντας αυτά όμως πρέπει να πω ότι υπήρξα πολύ προσεκτικός στο να μην βασίσω τον Σαμ και τον Τάσκερ σε κανέναν συγκεκριμένο άνθρωπο από αυτούς που συνάντησα. Για μένα η διαδικασία ήταν πολύ σημαντική. Οι χαρακτήρες τους γεννήθηκαν οργανικά από την ουσία πολλών από τους ανθρώπους αυτούς και από τις καταστάσεις που είχα την τύχη να βιώσω στην διάρκεια αυτής της περιόδου. Η σχέση τους και το βάθος της αγάπης τους σχετίζεται με αυτά, αλλά είναι την ίδια στιγμή μια εξαγωγή από εμπειρίες της δικής μου ζωής, των σκέψεων και των συναισθημάτων μου.
Διαβάστε περισσότερα στο Flix.gr