Υπάρχουν περιοχές στον πλανήτη που λειτουργούν με το ίδιο τρόπο του καναρινιού σε ορυχείο, σε ό,τι αφορά στην κλιματική αλλαγή. Παλιά, οι ανθρακωρύχοι έστελναν ένα καναρίνι στις στοές σαν ένα είδος ζωντανού συναγερμού. Αν το καναρίνι σταματούσε να κελαηδά, αυτό σήμαινε ότι υπήρχαν επικίνδυνες αναθυμιάσεις.
Η όαση M’Hamid El Ghizlane στην έρημο του νότιου Μαρόκου έχει αρχίσει να λιγοστεύει το «κελάηδημά» της. Παρατεταμένες ξηρασίες, συχνότερες αμμοθύελλες και πλημμύρες, καθιστούν την όαση μια «χρονοκάψουλα» του όχι πολύ μακρινού μέλλοντος, η οποία μας επιτρέπει να δούμε από τώρα τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη και το τι θα απειλήσει σύντομα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Ευρώπης.
Οι πρόγονοι των κατοίκων της όασης την υπερασπίστηκαν από τους Γάλλους αποικιοκράτες και τους εκάστοτε ντόπιους συνεργάτες τους και πολέμαρχους. Σήμερα όμως, όπως σχολιάζει το Spiegel σε σχετικό δημοσίευμά του, ο εχθρός είναι πιο απειλητικός, πολυπλόκαμος, διαχέεται παντού και μακράν πιο δύσκολος στην καταπολέμηση. Είναι ο ίδιος ο πλανήτης που αλλάζει, ως συνέπεια των επιλογών ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Όπως προειδοποίησε η Ευρωπαϊκή Ένωση στην πιο πρόσφατη έκθεσή της για την κλιματική αλλαγή, ορισμένα τμήματα της ανθρωπότητας θα μπορούσαν να καταστραφούν εντελώς, μαζί με τις περιοχές στις οποίες ζουν.
Για εκατοντάδες χιλιόμετρα μεταξύ των οροσειρών του Άτλαντα και της Σαχάρας, οι οάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Περίπου 1,7 εκατομμύρια Μαροκινοί ζουν σε αυτές. Ανάμεσά τους και η M’Hamid El Ghizlane.
Χιλιάδες αγρότες επί αιώνες έσκαψαν αρδευτικά κανάλια για την καλλιέργεια χουρμάδων, σε έναν συνεχή αγώνα επιβίωσης. Οι σημερινοί 40άρηδες θυμούνται ακόμα όταν ήταν παιδιά, τα φορτηγά να φεύγουν γεμάτα χουρμάδες για τις αγορές του Μαρακές. Μια φορά το χρόνο, οι άνθρωποι γιόρταζαν την επιτυχημένη συγκομιδή με μια γιορτή αφιερωμένη σε έναν τοπικό άγιο. Επί τρεις μέρες ο κόσμος γλεντούσε, χόρευε, έτρωγε και έπινε.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr