Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν συνέβαιναν κοσμογονικές αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία άνοιγε τις καταπακτές για να επανέλθουν οι αιμοδιψείς δαίμονες του εθνικισμού στην περιοχή. Εκείνη την περίοδο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά, έπειτα από δεκαετίες, και η επανεμφάνιση μιας σλαβο-ορθόδοξης αλληλεγγύης μεταξύ Ρωσίας και Σερβίας, καθώς και η επίκληση του πανσλαβισμού, που είχε αρχικά ως φορείς τις εθνικιστικές δυνάμεις των δύο χωρών.
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μεσουρανούσε στη Σερβία το πολιτικό άστρο του Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος είχε συμμαχήσει ανοικτά με τη σέρβικη εθνικιστική Δεξιά, και ο, ελεγχόμενος από τους Σέρβους, γιουγκοσλαβικός στρατός πολεμούσε στην Κροατία και στη Βοσνία, μαζί με Σέρβους παραστρατιωτικούς, όπως οι “Τίγρεις” του Άρκαν, και άλλους “νέο-Τσέτνικ”, κι επικρατούσε γενικά μια “μεγαλοσερβική” ατμόσφαιρα, η επίκληση του “μεγάλου Σλάβου Ορθόδοξου αδελφού”, δηλαδή της Ρωσίας ως προστάτη και σωτήρα, είχε γίνει mainstream ανάμεσα στους Σέρβους, που ένιωθαν απομονωμένοι και στοχοποιημένοι από μια όλο και πιο εχθρική Δύση.
“Η Σερβία μέχρι το Τόκιο!”
Τότε γνώρισε μεγάλη διάδοση ανάμεσα στους Σέρβους και το σύνθημα “Serbija do Tokija!”, δηλαδή “Η Σερβία μέχρι το Τόκιο!”. Ήταν ένα πανσλαβιστικό σύνθημα, που υπενθύμιζε την εν δυνάμει ενότητα και αλληλεγγύη της σλαβο-ορθόδοξης ομοεθνίας και ομογλωσσίας, με επίκεντρο φυσικά τη Ρωσία, που εκτεινόταν από τα Βαλκάνια μέχρι τις Κουρίλες νήσους στις βόρειες ακτές της Ιαπωνίας. Φυσικά αυτό το σύνθημα ήταν περισσότερο παρηγορητικό, για να τονώσει το φρόνημα των διεθνώς απομονωμένων Σέρβων. Υπενθύμιζε ωστόσο την ύπαρξη έντονων πανσλαβιστικών τάσεων, πέρα από την ίδια τη Ρωσία που είναι η ιστορική κοιτίδα αυτής της πολιτικής ιδεολογίας, αλλά κι ανάμεσα στους Σλαβικούς Ορθόδοξους λαούς των Βαλκανίων και ειδικά ανάμεσα στους Σέρβους.
Αυτές οι, περιθωριακές αρχικά τάσεις, ενισχύθηκαν με την ανάληψη της εξουσίας στο Κρεμλίνο από τον δυναμικό Βλάντιμιρ Πούτιν, που θέλησε να αναβιώσει το ρωσικό μεγαλείο χρησιμοποιώντας ως όχημά του τον εθνικισμό, την Ορθοδοξία και τον Πανσλαβισμό. Ο ίδιος και το κόμμα του “Μεγάλη Ρωσία” βοήθησαν στο να δημιουργηθούν οργανώσεις, κυρίως νέων, όπως οι λεγόμενοι “Λύκοι της Νύχτας”, μια οργάνωση μοτοσικλετιστών που υποστήριζαν με επιθετικό ακτιβισμό αυτό το ιδεολόγημα.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr