Ο καθηγητής του Χάρβαρντ, Γκράχαμ Αλισον, υποστήριξε, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 2017, ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Το συγκριτικό μοντέλο του για τις σημερινές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, ήταν οι συνθήκες που οδήγησαν στον Πελοποννησιακό πόλεμο τον 5ο αιώνα π.Χ. Ωστόσο, όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα της Monde diplomatique, διέφυγε ένα κρίσιμο στοιχείο από τον καθηγητή: Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα βρίσκονται ήδη σε πόλεμο μεταξύ τους. Ακόμη και αν η σημερινή βραδύκαυστη σύγκρουσή τους μπορεί να μην προκαλέσει την άμεση καταστροφή ενός συμβατικού θερμού πολέμου, οι μακροπρόθεσμες συνέπειές της θα μπορούσαν να αποδειχθούν όχι λιγότερο δυσάρεστες.
Διότι πόλεμος δεν υπάρχει μόνο όταν ακουστούν τα πρώτα πυρά. Στη σημερινή, νέα εποχή του κλιμακούμενου ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, πόλεμος σημαίνει πολύ περισσότερα από την στρατιωτική μάχη και μπορεί να διεξάγεται ακόμα και όταν οι ηγέτες των αντιμαχόμενων δυνάμεων συναντώνται και διαπραγματεύονται πάνω από ένα πλούσιο γεύμα, όπως έκαναν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ξι Ζιπίνγκ το 2017. «Εγκαινιάζοντας» μια «καυτή» νέα έκδοση ενός Ψυχρού Πολέμου.
Οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για ένα μακροπρόθεσμο οιονεί πόλεμο, πριν ακόμη την είσοδο του Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Η προετοιμασία αυτή συνίσταται στην αυξανόμενη οικονομική και διπλωματική πίεση στην Κίνα και στη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στην γεωπολιτική «αυλή» της. Με την άφιξη του Τραμπ, αυτή η τακτική κλιμακώθηκε, με μια ακόμη πιο στοχοπροσηλωμένη αντιμετώπιση της Κίνας ως εκ των βασικότερων αντιπάλων σε έναν ανταγωνισμό για παγκόσμια οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική υπεροχή. Αυτός ο ανταγωνισμός περιλαμβάνει τον πολυσυζητημένο«εμπορικό πόλεμο» του Τραμπ με την Κίνα, με στόχο την αντιστροφή της αναπτυξιακής πορείας του Πεκίνου.
Πρόκειται επίσης για έναν τεχνολογικό πόλεμο που έχει σχεδιαστεί για να αποτρέψει το ενδεχόμενο να ξεπεραστούν οι ΗΠΑ σε βασικούς τεχνολογικούς τομείς. Είναι επίσης ένας διπλωματικός πόλεμος που αποσκοπεί στο να απομονώσει το Πεκίνο και να εμποδίσει τα φιλόδοξα σχέδιά για παγκόσμια ηγεμονία. Είναι και κυβερνο-πόλεμος, που σε μεγάλο βαθμό δεν υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο, ενώ περιλαμβάνει και μια σειρά από στρατιωτικά μέτρα.
Όλο το παραπάνω μπορεί να μην είναι πόλεμος με την παραδοσιακή έννοια του όρου, αλλά για τους ηγέτες των δύο πλευρών, έχει ακριβώς την ίδια αίσθηση.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr