Διακεκριμένη σκηνοθέτις και αγαπημένη δασκάλα για πολλούς ανθρώπους του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, η Ευγενία Χατζίκου, ευγενική και διακριτική παρουσία του καλλιτεχνικού χώρου, έφυγε από τη ζωή, χθες το πρωί, στο σπίτι της στην Καλλιθέα.
Γεννημένη στην Αθήνα, με σπουδές σκηνοθεσίας, θεάτρου και γαλλικής φιλολογίας, ειδικεύθηκε στην τηλεόραση, ως υπότροφος στις Βρυξέλλες. Το 1972 ίδρυσε το «Σπουδαστήριο Τέχνης», που αργότερα χαρακτηρίστηκε Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης και συμπεριλήφθηκε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ίδρυσε επίσης τη Σχολή Κινηματογράφου και τηλεόρασης, η οποία βραβεύτηκε στο Μόναχο από ειδική επιτροπή καθηγητών επειδή έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο χωρίς κρατική ή άλλη υποστήριξη.
Δημιούργησε δύο καλλιτεχνικές ομάδες: τον Ε.Λ.Ο.Σ.Ε.Χ., που απαρτιζόταν από σπουδαστές και έδωσε περίπου πενήντα παραστάσεις σε χώρους δουλειάς, άσυλα, ιδρύματα, σχολεία και αλλού, σε σκηνοθεσία δική της, και την επαγγελματική ομάδα Α.Π.Ο. (Αθηναϊκός Πολιτιστικός Όμιλος), που έλαβε μέρος τρεις φορές στο θεατρικό Φεστιβάλ Ιθάκης με τα έργα «Ο Ρομπέν του πάρκου» του Τάκη Καρνάτσου (βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού), «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» του Θάνου Κωτσόπουλου και «Οι φιλοξενούμενοι» του Πέτρου Μάρκαρη.
Σκηνοθέτησε τρεις ταινίες: «Το αγγελούδι μας, πούντο», με θέμα την έκτρωση, το ντοκιμαντέρ «Γένους θηλυκού», με θέμα τη σημερινή θέση της γυναίκας και το «Μικ-μηκ», με θέμα την ανάπτυξη των ταινιών μικρού μήκους στην Ευρώπη.
Μετέφρασε βιβλία με θέματα σχετικά με το αντικείμενο του θεάματος για γνωστούς εκδοτικούς οίκους. Ανάμεσά τους «Ο Κινηματογράφος » του Ανρί Αζέλ (εκδόσεις Φέξη), «Η γλώσσα του κινηματογράφου » του Μαρσέλ Μαρτέν και «Σουρεαλισμός στον κινηματογράφο» του 'Αδωνι Κύρου (εκδόσεις Κάλβος), «Οι σταρ» του Έντγκαρ Μορέν (εκδόσεις Παϊρίδη), «Η τεχνική του κινηματογράφου » του Λο Ντύκα (εκδόσεις Ζαχαρόπουλου), «Το μοντάζ» του Ρότζερ Κρίτεντεν (εκδόσεις Καστανιώτη) και άλλα.
Έγραψε τα βιβλία «Αυτοσχεδιάζοντας» (εκδόσεις Ντουντούμη, 2005) σε μία προσπάθεια «να μυήσει παιδιά κι εφήβους στη θεατρική αναπαράσταση και στην έκφραση λόγου και σώματος» και το «Νotebook» (εκδόσεις Τετράγωνο, 2011), που περιλαμβάνει «περιγραφές για την δημιουργία, πορεία κι εν τέλει «πτώση» των Σχολών, για τις διεθνείς συμμετοχές μας, προσωπικές στιγμές κι αφηγήσεις και πλούσιο φωτογραφικό υλικό».