Νέα επιχείρηση της Αστυνομίας σε υπό κατάληψη κτίριο έλαβε χώρα λίγο μετά τη μία το μεσημέρι, με δυνάμεις των ΜΑΤ και των ΥΜΕΤ να εισβάλλουν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Με αλυσοπρίονα και τσεκούρια οι αστυνομικές δυνάμεις κατάφεραν να σπάσουν την πόρτα και τα παράθυρα του κτιρίου.
Στη συνέχεια οι Αρχές προχώρησαν σε 16 προσαγωγές. Στο χώρο έχει σπεύσει κόσμος για συμπαράσταση στους προσαχθέντες αφού είχε γίνει κάλεσμα στο Διαδίκτυο ενώ υπάρχει πολύ μεγάλη αστυνομική δύναμη τόσο στο σημείο όσο και σε παρακείμενους δρόμους.
Το σχέδιο του υπουργού Δημοσίας Τάξεως είναι να γίνουν επιχειρήσεις και σε άλλα κτίρια που τελούν υπό κατάληψη. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι την προηγούμενη εβδομάδα οι αστυνομικοί επανακατέλαβαν τη βίλα Αμαλία αλλά καθάρισαν και την βίλα Σκαραμαγκά.
Πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες καταλήψεις στην Αθήνα, καθώς χρονολογείται από τις αρχές του 1988, με αποτέλεσμα η επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ να αποκτά συμβολική σημασία. Η Οικία Λέλας Καραγιάννη, κατασκευή του 1923, ανήκει στην ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων και έχει κηρυχθεί από το 1995 ιστορικό διατηρητέο μνημείο που χρειάζεται ειδική προστασία, ως “αξιόλογο δείγμα κτιρίου της ύστερης εκλεκτικιστικής περιόδου”.
Στις 15.00 έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αντιεξιουσιαστών στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και στις 19.00 συζήτηση στο κτίριο του Πολυτεχνείου στην οδό Στουρνάρα.
Ποια ήταν η Λέλα Καραγιάννη
Η Οικία Λέλας Καραγιάννη βρίσκεται στη συμβολή των οδών Λέλας Καραγιάννη αριθ. 1 και Σταυροπούλου στην Αθήνα, κοντά στην Πλατεία Αμερικής.
Η γεννήθηκε στη λίμνη Ευβοίας το 1898, υπήρξε αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και αρχηγός της αντιναζιστικής οργάνωσης “Μπουμπουλίνα”. Το αρχηγείο της ήταν στο διώροφο αυτό σπίτι της, όπου κατοικούσε με το σύζυγό της (που είχε φαρμακείο στην οδό Πατησίων, αλλά ήταν κι αυτός μέλος της οργάνωσης) και τα επτά παιδιά της.
Τον Ιούλιο το 1944, η Λέλα Καραγιάννη συνελήφθη από την Γκεστάπο μαζί με τα πέντε από τα παιδιά της, βασανίστηκε στα μπουντρούμια των Ες-Ες στην οδό Μέρλιν, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου και τελικά, άκαμπτη στις ανακρίσεις και τα βασανιστήρια, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές, μαζί με άλλους 27 αγωνιστές της Αντίστασης, στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 στο ‘Αλσος Χαϊδαρίου, κοντά στη μονή Δαφνίου, ένα μήνα περίπου πριν από την Απελευθέρωση. Το 1947 η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε το Βραβείο Αρετής και Αυτοθυσίας.