“Ευρώπη είναι ο φούρναρης στην Κω που δίνει ψωμί στους πεινασμένους πρόσφυγες” δήλωσε την Τετάρτη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην ομιλία του για την προσφυγική-μεταναστευτική κρίση.
Αν και αρχικά υποθέσαμε ότι απλά πρόκειται για ένα φανταστικό παράδειγμα ανθρωπιάς, τελικά ο φούρναρης της Κω, που ενέπνευσε τον Γιούνκερ, είναι υπαρκτό πρόσωπο και η ιστορία του αληθινή.
Ποιος είναι όμως ο 76χρονος Διονύσης Αρβανιτάκης;
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του «Έθνους», είναι ένα απλός στρατιώτης, που, χωρίς ανταλλάγματα και προσδοκία υλικής αμοιβής ή προσωπικής προβολής, βοήθησε και συνεχίζει να βοηθάει τους χιλιάδες πρόσφυγες που βρίσκουν καταφύγιο στο νησί, γεμίζοντας, σχεδόν, κάθε μέρα ένα βαν με φρέσκο ψωμί που φτιάχνει ο ίδιος και τα παιδιά του και τους το προσφέρει!
Πάνω από εκατό κιλά ψωμί φτάνει στους πρόσφυγες μόνο από τον κ. Διονύση!
Το ίδιο κάνουν και άλλοι ιδιοκτήτες φούρνων στο νησί, αλλά και πολλοί εθελοντές που έχουν αγκαλιάσει όλους αυτούς τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν συγγενείς, πατρίδα και αγαπημένα χώματα για το ταξίδι της ελπίδας, της διαφυγής, της ζωής…
Με καταγωγή από τον Πύργο Ηλείας, ο 76χρονος Διονύσης έχει ζήσει στο πετσί του, όπως λέει, τι σημαίνει ξεριζωμός και προσφυγιά. Πέρα από την ενσυνείδητη και ανιδιοτελή προσφορά στο συνάνθρωπο, για τον κ. Διονύση η έννοια της αλληλεγγύης είναι βαθιά ριζωμένη μέσα του.
Η δική του ξενιτιά
«Θυμάμαι, μικρό παιδί ήμουν ακόμη, όταν αναγκάστηκα για ένα καλύτερο αύριο να φύγω από τον τόπο μου και να πάω μετανάστης στην Αυστραλία. Η ξενιτιά είναι δύσκολη. Έπιασα δουλειά ως ζαχαροπλάστης-αρτοποιός, αυτήν την τέχνη γνώριζα και τα κατάφερα με πολύ κόπο και δουλειά. Εκεί γνώρισα τη γυναίκα μου, την Ευαγγελία, και το ’70, όταν είχαμε κάνει ένα γερό κομπόδεμα, αποφασίσαμε να έρθουμε και να ζήσουμε στην Κω, στον τόπο καταγωγής της συζύγου, φτιάχνοντας τη δική μας επιχείρηση. Εδώ μένουν και οι τρεις μου γιοι με τις οικογένειές τους, εκτός από την κόρη μας που ζει στον Βόλο. Αυτήν τη στιγμή έχουμε επτά καταστήματα στο νησί, αλλά τα έχουν αναλάβει τα παιδιά μου», αναφέρει συγκινημένος ο 76χρονος.
«Αυτά που βλέπουμε και ζούμε τόσους μήνες τώρα δεν μεταφέρονται εύκολα. Μικρά παιδιά από τη Συρία, το Αφγανιστάν πέφτουν κάτω και φωνάζουν “μαμ”. Μας δείχνουν με τα χεράκια τους το ψωμί. Δεν γνωρίζουν τη λέξη φαγητό. Ποιος άνθρωπος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος όταν βλέπει ένα μικρό παιδί να τρώει χώμα; Πείτε μου… Χωρίς κανένα δισταγμό, καμία δεύτερη σκέψη, είπα κάθε μέρα θα τους φτιάχνω ψωμί και με το βαν θα τους το πηγαίνω. Οποιος δεν έχει πεινάσει, δεν μπορεί να μπει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Πρόσφυγες… “Εμείς” και “εκείνοι” στο ίδιο νησί, βίοι παράλληλοι που συγκλίνουν στην έννοια άνθρωπος», προσθέτει ο κ. Αρβανιτάκης.