ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο ελληνικός καφές είναι στενά δεμένος με το όνομα Λουμίδη, χάρη στα τρία αδέλφια τον Αντώνιο, τον Νίκο και τον Ιάσων Λουμίδη, οι οποίοι στην προσπάθειά τους για τα προς το ζην, επεξεργάστηκαν τον δυσεύρετο και ακριβό για τα χρόνια εκείνα καφέ και τον πρωτοδιένειμαν στην αγορά.
Συγκεκριμένα, το 1913 οι τρεις τους έφυγαν από την γενέτειρα τους, την Κάρυστο, και εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά πιάνοντας δουλειά σε ένα «πρωτόγονο» μπακάλικο, αποκτώντας τις πρώτες εμπειρίες τους στο εμπόριο εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων.
Για την παρασκευή του καφέ, χρησιμοποιούσαν ένα χειροκίνητο καβουρδιστήρι 10 οκάδων και για καύσιμη ύλη ξύλα ή κάρβουνα.
Η διαδικασία παρασκευής του καφέ ήταν ιδιαίτερα δύσκολη διότι ο καφές έπρεπε να καβουρδιστεί ομοιόμορφα, να έχει σταθερό χρώμα και να μην χάσει στο ψήσιμο κανένα από τα πολύτιμα συστατικά του.
Συγκεκριμένα, το 1913 οι τρεις τους έφυγαν από την γενέτειρα τους, την Κάρυστο, και εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά πιάνοντας δουλειά σε ένα «πρωτόγονο» μπακάλικο, αποκτώντας τις πρώτες εμπειρίες τους στο εμπόριο εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων.
Για την παρασκευή του καφέ, χρησιμοποιούσαν ένα χειροκίνητο καβουρδιστήρι 10 οκάδων και για καύσιμη ύλη ξύλα ή κάρβουνα.
Η διαδικασία παρασκευής του καφέ ήταν ιδιαίτερα δύσκολη διότι ο καφές έπρεπε να καβουρδιστεί ομοιόμορφα, να έχει σταθερό χρώμα και να μην χάσει στο ψήσιμο κανένα από τα πολύτιμα συστατικά του.
Ημερομηνίες σταθμοί στην ιστορία του Λουμίδη
Η φήμη και η αίγλη που αποκτούν τα καφενεία και καφεκοπτεία Λουμίδη είναι εντυπωσιακή ακόμη από τα τέλη της δεκαετίας του 1920.
Η ιστορία τους ξεκινά με το πρώτο τους κατάστημα που άνοιξαν το 1919 στον Πειραιά, στην οδό Ρετσίνα, αφιερωμένο αποκλειστικά στην πώληση φρεσκοκομμένου ετοίμου καφέ.
Το 1923 οι Αφοί Λουμίδη αποφασίζουν να επεκταθούν εγκαινιάζοντας το νέο τους κατάστημα που πλέον στεγάζεται επί της οδού Τσαμαδού στον Πειραιά.
Το επόμενο κατάστημα άνοιξε οχτώ χρόνια μετά, το 1928 στη Θεσσαλονίκη.
Το 1932 ιδρύουν το Καφεκοπτείο Λουμίδη στα Χαυτεία, στη θέση του καφενείου του Γιάννη Χάφτα, επί της Αιόλου 106, το όποιο ανακαινίζεται ριζικά το 1955 και καθιερώνεται ως το «Ελληνικό Σπίτι του Καφέ».
Το 1938 εγκαινιάζεται στη Σταδίου το «Πατάρι του Λουμίδη», το οποίο αφήνει εποχή, συγκεντρώνοντας σημαντικές μορφές της λογοτεχνικής, καλλιτεχνικής και δημοσιογραφικής αθηναϊκής σκηνής.
Το 1961 η αίγλη και η υψηλή αισθητική των Καφεκοπτείων Λουμίδη εντυπωσιάζει και εγκωμιάζεται στα εγκαίνια του νέου ιδιόκτητου καταστήματος στον Πειραιά.
Το 1969 ακόμα ένα νέο Καφεκοπτείο Λουμίδη επί της οδού Ερμού στη Θεσσαλονίκη είναι γεγονός. Τα 5 εγγόνια ιδρύουν μία νέα πρότυπη κεντρική μονάδα επεξεργασίας, συσκευασίας και διανομής καφέ.
Το 1971 η Λουμίδης Α.Ε. πλέον, με σήμα της τον Λουμίδη παπαγάλο αναπτύσσεται ραγδαία εγκαινιάζοντας καταστήματα σε Πάτρα και Καβάλα.
Το 1973 η Λουμίδης Α.Ε. εγκαινιάζει το σύγχρονο εργοστάσιο βιομηχανικής παραγωγής τυποποιημένου καφέ στα Οινόφυτα Βοιωτίας.
Το 1987 η Λουμίδης Α.Ε. που παράγει και διανέμει τον συσκευασμένο καφέ Παπαγάλο εξαγοράζεται από τη Nestle S.A. H οικογένεια Λουμίδη, έχοντας κληρονομήσει την πείρα και τις πολύτιμες γνώσεις που περνάνε αναλλοίωτες από γενιά σε γενιά, συνεχίζει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες με τα Καφεκοπτεία Λουμίδη.
Το 1995 επαναλειτουργεί το καφεκοπτείο της Θεσσαλονίκης. Έναρξη συνεργασίας με τα Super Markets Continent (μετέπειτα Carrefour) για τη λειτουργία Καφεκοπτείου Λουμίδη – shop in shop σε διάφορα πολυκαταστήματα.
Το 1998 ιδρύονται νέα καφεκοπτεία στην Καρδίτσα και στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης.
Το 1999 άλλη μία συνεργασία με τα Super Markets Α/Β Βασιλόπουλος για τη λειτουργία Καφεκοπτείου Λουμίδη – shop in shop σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ιδρύονται νέα καφεκοπτεία σε Βόλο και Σέρρες.
Το 2001 νέα καφεκοπτεία ανοίγουν σε Μυτιλήνη, Λαγκαδά και Καστοριά.
Το 2004 εγκαινιάζεται νέο καφεκοπτείο στο Άργος.
Το 2006 η Λαμία υποδέχεται το δικό της καφεκοπτείο.
Το 2007 η Χαλκίδα και τα Γιάννενα καλωσορίζουν τα Καφεκοπτεία Λουμίδη.
Το 2008 δύο νέα καφεκοπτεία προστίθενται στην οικογένεια Λουμίδη σε Μαρούσι & Κόρινθο.
Το 2009 σειρά έχει η Καλλιθέα και η Καλαμάτα.
Το 2010 η Λάρισα, η Χίος, η Ν. Ιωνία και ο Πειραιάς αποκτούν νέα καφεκοπτεία.
Το 2012 κλείνοντας σχεδόν έναν αιώνα παρουσίας στον Πειραιά, το Καφεκοπτείο Λουμίδη μετακομίζει στο ανακαινισμένο Μέγαρο Πολίτη. Ιδρύονται νέα καφεκοπτεία σε Αγ. Δημήτριο και Αγρίνιο.
Το 2014 ιδρύεται νέο καφεκοπτείο στην Κατερίνη, στο Περιστέρι, τη Χαλκίδα.
Το 2015 το κεντρικό κατάστημα της Θεσσαλονίκης ανανεώνεται και αποκτά νέα εμφάνιση έπειτα από 20 χρόνια λειτουργίας στην καρδιά της πόλης.
Η ιστορία τους ξεκινά με το πρώτο τους κατάστημα που άνοιξαν το 1919 στον Πειραιά, στην οδό Ρετσίνα, αφιερωμένο αποκλειστικά στην πώληση φρεσκοκομμένου ετοίμου καφέ.
Το 1923 οι Αφοί Λουμίδη αποφασίζουν να επεκταθούν εγκαινιάζοντας το νέο τους κατάστημα που πλέον στεγάζεται επί της οδού Τσαμαδού στον Πειραιά.
Το επόμενο κατάστημα άνοιξε οχτώ χρόνια μετά, το 1928 στη Θεσσαλονίκη.
Το 1932 ιδρύουν το Καφεκοπτείο Λουμίδη στα Χαυτεία, στη θέση του καφενείου του Γιάννη Χάφτα, επί της Αιόλου 106, το όποιο ανακαινίζεται ριζικά το 1955 και καθιερώνεται ως το «Ελληνικό Σπίτι του Καφέ».
Το 1938 εγκαινιάζεται στη Σταδίου το «Πατάρι του Λουμίδη», το οποίο αφήνει εποχή, συγκεντρώνοντας σημαντικές μορφές της λογοτεχνικής, καλλιτεχνικής και δημοσιογραφικής αθηναϊκής σκηνής.
Το 1961 η αίγλη και η υψηλή αισθητική των Καφεκοπτείων Λουμίδη εντυπωσιάζει και εγκωμιάζεται στα εγκαίνια του νέου ιδιόκτητου καταστήματος στον Πειραιά.
Το 1969 ακόμα ένα νέο Καφεκοπτείο Λουμίδη επί της οδού Ερμού στη Θεσσαλονίκη είναι γεγονός. Τα 5 εγγόνια ιδρύουν μία νέα πρότυπη κεντρική μονάδα επεξεργασίας, συσκευασίας και διανομής καφέ.
Το 1971 η Λουμίδης Α.Ε. πλέον, με σήμα της τον Λουμίδη παπαγάλο αναπτύσσεται ραγδαία εγκαινιάζοντας καταστήματα σε Πάτρα και Καβάλα.
Το 1973 η Λουμίδης Α.Ε. εγκαινιάζει το σύγχρονο εργοστάσιο βιομηχανικής παραγωγής τυποποιημένου καφέ στα Οινόφυτα Βοιωτίας.
Το 1987 η Λουμίδης Α.Ε. που παράγει και διανέμει τον συσκευασμένο καφέ Παπαγάλο εξαγοράζεται από τη Nestle S.A. H οικογένεια Λουμίδη, έχοντας κληρονομήσει την πείρα και τις πολύτιμες γνώσεις που περνάνε αναλλοίωτες από γενιά σε γενιά, συνεχίζει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες με τα Καφεκοπτεία Λουμίδη.
Το 1995 επαναλειτουργεί το καφεκοπτείο της Θεσσαλονίκης. Έναρξη συνεργασίας με τα Super Markets Continent (μετέπειτα Carrefour) για τη λειτουργία Καφεκοπτείου Λουμίδη – shop in shop σε διάφορα πολυκαταστήματα.
Το 1998 ιδρύονται νέα καφεκοπτεία στην Καρδίτσα και στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης.
Το 1999 άλλη μία συνεργασία με τα Super Markets Α/Β Βασιλόπουλος για τη λειτουργία Καφεκοπτείου Λουμίδη – shop in shop σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ιδρύονται νέα καφεκοπτεία σε Βόλο και Σέρρες.
Το 2001 νέα καφεκοπτεία ανοίγουν σε Μυτιλήνη, Λαγκαδά και Καστοριά.
Το 2004 εγκαινιάζεται νέο καφεκοπτείο στο Άργος.
Το 2006 η Λαμία υποδέχεται το δικό της καφεκοπτείο.
Το 2007 η Χαλκίδα και τα Γιάννενα καλωσορίζουν τα Καφεκοπτεία Λουμίδη.
Το 2008 δύο νέα καφεκοπτεία προστίθενται στην οικογένεια Λουμίδη σε Μαρούσι & Κόρινθο.
Το 2009 σειρά έχει η Καλλιθέα και η Καλαμάτα.
Το 2010 η Λάρισα, η Χίος, η Ν. Ιωνία και ο Πειραιάς αποκτούν νέα καφεκοπτεία.
Το 2012 κλείνοντας σχεδόν έναν αιώνα παρουσίας στον Πειραιά, το Καφεκοπτείο Λουμίδη μετακομίζει στο ανακαινισμένο Μέγαρο Πολίτη. Ιδρύονται νέα καφεκοπτεία σε Αγ. Δημήτριο και Αγρίνιο.
Το 2014 ιδρύεται νέο καφεκοπτείο στην Κατερίνη, στο Περιστέρι, τη Χαλκίδα.
Το 2015 το κεντρικό κατάστημα της Θεσσαλονίκης ανανεώνεται και αποκτά νέα εμφάνιση έπειτα από 20 χρόνια λειτουργίας στην καρδιά της πόλης.
Ο παπαγάλος σήμα κατατεθέν του καφέ Λουμίδη
Ο πράσινος παπαγάλος δεν ήταν έμπνευση μιας ομάδας marketing. Μάλιστα ο τρόπος που βρέθηκε και έγινε έμβλημα της μεγαλύτερης εταιρίας καφέ στην Ελλάδα είναι άξιος αναφοράς.
Συγκεκριμένα το 1923, όταν τα αδέλφια άνοιξαν το νέο τους κατάστημα στην οδό Τσαμαδού 5 στον Πειραιά, για να μεγαλώσει ο μικρός χώρος, πρόσθεσαν και τον χώρο του διπλανού συμβολαιογραφείου.
Εκεί μέσα βρέθηκαν ξεχασμένες διαφημιστικές αφίσες μιας ξένης εταιρείας χρωμάτων με σήμα τον παπαγάλο.
Από εκείνη τη στιγμή αποφάσισαν πως ο παπαγάλος αυτός, θα είναι το πτηνό που έχει αδυναμία στον καφέ Λουμίδη!
Μέχρι σήμερα ο παπαγάλος θεωρείται ένα από τα επιτυχημένα εμπορικά σήματα στην ιστορία της ελληνικής διαφήμισης.
«Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες»
Ήταν το 1927, όταν ένα άλλο καφεκοπτείο άνοιξε ακριβώς δίπλα στον «Λουμίδη». Τότε ο Νίκος Λουμίδης σκαρφίστηκε ένα σλόγκαν για να τους ξεχωρίζουν οι πελάτες τους.
Το περίφημο «Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες», κοσμεί πλέον την ταμπέλα του καταστήματος και θα παραμείνει διαχρονικό σχεδόν έναν αιώνα μετά…
Ο Λουμίδης χτυπά την αγορά του φραπέ
Όταν ο καφές φραπέ άρχισε να γίνεται η απόλυτη ελληνική συνήθεια, η εταιρεία Λουμίδη προχώρησε στη δημιουργία του «Loumicafe», ενός στιγμιαίου καφέ από ειδικό χαρμάνι, για να «ενισχύσει» την ελληνική συνήθεια.
Χορηγός σε διαγωνισμούς ομορφιάς
Ο Λουμίδης πέρα από νέα προϊόντα και επιχειρηματικές κινήσεις, συμμετείχε στην ανάδειξη των ομορφότερων Ελληνίδων προσφέροντας δώρα στις νικήτριες των ετήσιων διαγωνισμών ομορφιάς που διοργάνωνε η εφημερίδα «Απογευματινή», όπως το βάρος τους σε σοκολάτες ή καφέ.
Η ποδοσφαιρική ομάδα Λουμίδης
Ο Λουμίδης έκανε δώρα και στις νικήτριες ομάδες του Ελληνικού Πρωταθλήματος Α’ Κατηγορίας. Θέλοντας να διεκδικήσει τα πρωτεία και στον χώρο του αθλητισμού, συγκεκριμένα στο πρωτάθλημα των επιχειρήσεων, η εταιρεία Λουμίδη συγκρότησε τη δική της ποδοσφαιρική ομάδα, με σήμα τον Παπαγάλο και μέλη τους εργαζομένους της.
Η άνοδος και η παρακμή του εμβληματικότερου λογοτεχνικού καφενείου της Αθήνας
Το «πατάρι του Λουμίδη», το οποίο άνοιξε το 1938, στη Σταδίου 38 στα Χαυτεία, δίπλα στο παλαιό Βιβλιοπωλείον της Εστίας, συνδέθηκε αμέσως με την κουλτούρα του καφέ και των συζητήσεων.
Λόγω του κομβικού σημείου του οποίου βρισκόταν, κοντά στα γραφεία εφημερίδων, στα θέατρα και δίπλα στο ιστορικότερο βιβλιοπωλείο της εποχής, έγινε αμέσως στέκι του καλλιτεχνικού, λογοτεχνικού και δημοσιογραφικού κόσμου της Αθήνας.
Οι ιδιοκτήτες του, οι τρεις αδελφοί Λουμίδη, δεν φιλοδοξούσαν ανοίγοντάς το να δημιουργήσουν ένα λογοτεχνικό καφενείο. Το πατάρι ήταν συμπλήρωμα του καταστήματός τους στο ισόγειο και αποτελούσε πρόσθετη πηγή εσόδων για την επιχείρησή τους.
Στο πατάρι, όπου τα τραπέζια ήταν διατεταγμένα σε σχήμα πι (στα αριστερά κάθονταν οι ηθοποιοί, οι δημοσιογράφοι και οι επιθεωρησιογράφοι, ενώ οι συγγραφείς μαζεύονταν στο βάθος), συναντούσε κανείς τους σημαντικότερους δημιουργούς της Αθήνας αλλά και πολλούς άλλους: νεαρά ζευγάρια θαυμαστών που ήθελαν να δουν από κοντά τα ινδάλματά τους, φιλόδοξους γραφιάδες που γοητεύονταν από το γεγονός ότι στο διπλανό τραπέζι μπορούσαν να κάθονταν και να συζητούν οι καθιερωμένοι συγγραφείς της εποχής, περίεργους και περαστικούς οι οποίοι γοητεύονταν από τον θρύλο που συνόδευε το καφενείο και τους θαμώνες του.
Από το πατάρι πέρασαν σχεδόν οι πάντες. Σεφέρης, Εμπειρίκος, Σαχτούρης, Μιχάλης Κατσαρός, Νικηφόρος Βρεττάκος, Γκάτσος, Μάνος Χατζιδάκις, Ελύτης, ήταν μερικοί από τους πιο γνωστούς που είχαν κάνει στέκι τους το «πατάρι».
Τη δεκαετία του 1960 το πατάρι άρχισε να παρακμάζει και οι περισσότεροι θαμώνες του το είχαν εγκαταλείψει. Τα καθίσματα ήταν σχισμένα, οι τοίχοι βρώμικοι, η ατμόσφαιρα καταθλιπτική. Σύμφωνα με αναφορές του ποιητή Θωμά Γκόρπα το θρυλικό γκαρσόνι, ο Τάκης, όπως τον ήξεραν όλοι, δεν ήταν πια ο άνθρωπος που συμπεριφερόταν φιλικά και περιποιόταν τους πάντες, αλλά ψυχρός και βλοσυρός, έμοιαζε τώρα με φάντασμα της παλαιάς, καλής εποχής.
Χαριστική βολή για το «πατάρι» η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Έτσι μια μέρα, το κατάστημα του Λουμίδη έκλεισε και το διπλανό βιβλιοπωλείο της Εστίας μετακόμισε στην οδό Σόλωνος.
Η άνοδος και η παρακμή του εμβληματικότερου λογοτεχνικού καφενείου της Αθήνας
Το «πατάρι του Λουμίδη», το οποίο άνοιξε το 1938, στη Σταδίου 38 στα Χαυτεία, δίπλα στο παλαιό Βιβλιοπωλείον της Εστίας, συνδέθηκε αμέσως με την κουλτούρα του καφέ και των συζητήσεων.
Λόγω του κομβικού σημείου του οποίου βρισκόταν, κοντά στα γραφεία εφημερίδων, στα θέατρα και δίπλα στο ιστορικότερο βιβλιοπωλείο της εποχής, έγινε αμέσως στέκι του καλλιτεχνικού, λογοτεχνικού και δημοσιογραφικού κόσμου της Αθήνας.
Οι ιδιοκτήτες του, οι τρεις αδελφοί Λουμίδη, δεν φιλοδοξούσαν ανοίγοντάς το να δημιουργήσουν ένα λογοτεχνικό καφενείο. Το πατάρι ήταν συμπλήρωμα του καταστήματός τους στο ισόγειο και αποτελούσε πρόσθετη πηγή εσόδων για την επιχείρησή τους.
Στο πατάρι, όπου τα τραπέζια ήταν διατεταγμένα σε σχήμα πι (στα αριστερά κάθονταν οι ηθοποιοί, οι δημοσιογράφοι και οι επιθεωρησιογράφοι, ενώ οι συγγραφείς μαζεύονταν στο βάθος), συναντούσε κανείς τους σημαντικότερους δημιουργούς της Αθήνας αλλά και πολλούς άλλους: νεαρά ζευγάρια θαυμαστών που ήθελαν να δουν από κοντά τα ινδάλματά τους, φιλόδοξους γραφιάδες που γοητεύονταν από το γεγονός ότι στο διπλανό τραπέζι μπορούσαν να κάθονταν και να συζητούν οι καθιερωμένοι συγγραφείς της εποχής, περίεργους και περαστικούς οι οποίοι γοητεύονταν από τον θρύλο που συνόδευε το καφενείο και τους θαμώνες του.
Από το πατάρι πέρασαν σχεδόν οι πάντες. Σεφέρης, Εμπειρίκος, Σαχτούρης, Μιχάλης Κατσαρός, Νικηφόρος Βρεττάκος, Γκάτσος, Μάνος Χατζιδάκις, Ελύτης, ήταν μερικοί από τους πιο γνωστούς που είχαν κάνει στέκι τους το «πατάρι».
Τη δεκαετία του 1960 το πατάρι άρχισε να παρακμάζει και οι περισσότεροι θαμώνες του το είχαν εγκαταλείψει. Τα καθίσματα ήταν σχισμένα, οι τοίχοι βρώμικοι, η ατμόσφαιρα καταθλιπτική. Σύμφωνα με αναφορές του ποιητή Θωμά Γκόρπα το θρυλικό γκαρσόνι, ο Τάκης, όπως τον ήξεραν όλοι, δεν ήταν πια ο άνθρωπος που συμπεριφερόταν φιλικά και περιποιόταν τους πάντες, αλλά ψυχρός και βλοσυρός, έμοιαζε τώρα με φάντασμα της παλαιάς, καλής εποχής.
Χαριστική βολή για το «πατάρι» η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Έτσι μια μέρα, το κατάστημα του Λουμίδη έκλεισε και το διπλανό βιβλιοπωλείο της Εστίας μετακόμισε στην οδό Σόλωνος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ