Στον οικισμό Γαστούρι, σε απόσταση περίπου δέκα χιλιομέτρων από την πόλη της Κέρκυρας, το Αχίλλειο αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του νησιού- και όχι μόνο.
Το πανέμορφο τοπίο, μέσα στους ελαιώνες και την πλούσια φύση της Κέρκυρας και με εντυπωσιακή θέα προς το Κανόνι και το Ποντικονήσι, αποτέλεσε το φόντο για την ανέγερση της έπαυλης της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας το 1890 – γνωστής ως πριγκίπισσας Σίσσυ – όταν ο γιατρός της της συνέστησε να επωφεληθεί του ιδανικού κλίματος του νησιού, λόγω της ευαίσθητης υγείας της. Εκείνη αφιέρωσε την έπαυλη στον αγαπημένο της ομηρικό ήρωα, τον Αχιλλέα, εξ ου και το όνομά του: Αχίλλειο.
Το κτίσμα φέρει την υπογραφή των Ιταλών αρχιτεκτόνων Ραφαέλε Καρίττο και Αντόνιο Λάνντι ενώ η αρχαία ελληνική μυθολογία κυριαρχεί στη διακόσμηση. Από τα πιο γνωστά γλυπτά είναι οι «Εννέα Μούσες» του Ιταλού γλύπτη Ντομένικο Μοράνι και ο «Αχιλλέας Θνήσκων» του Χέρτερ, που αποτυπώνει τον θρυλικό ήρωα τη στιγμή που πεθαίνει.
Μετά τη δολοφονία της Ελισάβετ το 1898, την έπαυλη αγόρασε ο αυτοκράτορας της Γερμανίας Γουλιέλμος Β΄- γνωστός ως Κάιζερ- που έμενε στο Αχίλλειο κατά τις ανοιξιάτικες επισκέψεις του στην Κέρκυρα. Εκείνος τοποθέτησε ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Αχιλλέα με την επιγραφή «Στον μέγιστο των Ελλήνων από τον μέγιστο των Γερμανών».
Είναι σε ρυθμό πομπηιανού μεγάρου. Στο εσωτερικό του φέρει τοιχογραφίες και διακοσμήσεις σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής της ανέγερσής του, ενώ στο δεύτερο όροφο υπάρχει ένα ιωνικό περιστύλιο. Γύρω από το ανάκτορο βρίσκονται πλούσιοι καταπράσινοι κήποι, με θέα προς Βορρά και Νότο. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από βουκαμβίλιες με έντονα χρώματα και παντού υψώνονται φοίνικες
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η ιδιοκτησία της έπαυλης αυτής πέρασε στο ελληνικό δημόσιο οπότε και ερημώθηκε, μέχρι που το 1962 αποφασίστηκε η εκχώρησή της σε δυτικογερμανική τότε εταιρεία για να λειτουργήσει ως καζίνο, κατά προτροπή του Βασιλέως Παύλου προκειμένου να γίνει εφάμιλλο του Μονακό, με ότι θα σήμαινε αυτό για την παράλληλη ανάπτυξη της Κέρκυρας.
Τελικά το καζίνο λειτούργησε με κάποιες μικροδιακοπές ως το 1981, όταν οι τότε πολιτικές εξάρσεις το εξανάγκασαν να κλείσει. Άρχισε η επαναλειτουργία του, υπό τη διεύθυνση του ΕΟΤ, το 1984.
