Εξήντα τέσσερα χρόνια πριν, στις 12 Αυγούστου 1953, ένας καταστροφικός σεισμός 7.2  Ρίχτερ έπληξε  τα Επτάνησα, με αποτέλεσμα Ζάκυνθος, Κεφαλονιά και Ιθάκη να ισοπεδωθούν σχεδόν εξ ολοκλήρου.
Δυο μέρες πριν, την Κυριακή 9 Αυγούστου έχει γίνει ο πρώτος μεγάλος σεισμός, μεγέθους 6,4 της κλίμακας Ρίχτερ, με επίκεντρο τον Σταυρό της Ιθάκης.
Την Τρίτη 11 Αυγούστου, ενας ακόμη σεισμός, μεγέθους 6,8, με διαφορετικό επίκεντρο αυτή τη φορά, κοντά στη νοτιοανατολική Κεφαλονιά, θα προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές, αλλά και νεκρούς και τραυματίες.
Τα 7.2 Ρίχτερ χτύπησαν τα τρία νησιά  την επόμενη μέρα, Τετάρτη 12 Αυγούστου και είναι ο καταστροφικότερος σεισμός στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας.
Ο αριθμός των θυμάτων ανήλθε σε 455 νεκρούς, 2.412 τραυματίες και 21 αγνοούμενους, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού των νησιών τα εγκατέλειψε.
Οι σεισμοί ισοπέδωσαν σχεδόν ολοκληρωτικά και τα τρία νησιά. Από τα 33.300 σπίτια σε Ζάκυνθο, Ιθάκη και Κεφαλονιά καταστράφηκαν εντελώς τα 27.659.

Στην πόλη του Αργοστολίου διασώθηκαν δύο μόνο σπίτια, το ισόγειο του αρχοντικού της οικογένειας Γκιντιλίνη – Κοσμετάτου και το σπίτι του Βρεττού δίπλα στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη.
Ελάχιστα ήταν και τα οικοδομήματα που σώθηκαν στο Ληξούρι, όπως το Γηροκομείο και το αρχοντικό των Ιακωβάτων, ενώ ανάμεσα στα λίγα εναπομείναντα σπίτια στη Λειβαθώ ήταν και το ιστορικό σπίτι του Λόρδου Βύρωνος.
Με την πυρκαγιά που ξέσπασε στην πόλη της Ζακύνθου μετά τον τρίτο σεισμό, καταστράφηκαν μοναδικά μνημεία, όπως η Παναγία η Φανερωμένη, και το Μέγαρο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης όπου φυλάσσονταν χιλιάδες τόμοι βιβλίων, χειρογράφων και κειμηλίων.
Καταστροφές προκλήθηκαν επίσης στη Λευκάδα, στην Ηλεία και την Αιτωλοακαρνανία.