Κηδεύτηκε σήμερα στα κοιμητήρια της Θέρμης Θεσσαλονίκης, ο Πάνος Δημητρίου, ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία εκατό χρόνων.
Τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία σύντροφοί του από τα παλιά, αλλά και νεότεροι, σε μια σεμνή – η οικογένειά του επέλεξε να είναι θρησκευτική – τελετή στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου και η σορός του ενταφιάστηκε πλάι στο μνήμα του αγαπημένου του γιού, τον οποίο έχασε προ δεκαετίας σε ηλικία σαράντα εννιά χρόνων.
Μεταξύ των στεφανιών ήταν εκείνα του πρωθυπουργού Αλεξη Τσίπρα, του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση, του ΣΥΡΙΖΑ, της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ, της ΝΕ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και απλών ανθρώπων με τους οποίους πορεύτηκε στους αγώνες, ενώ παρέστησαν, ανάμεσα σε άλλους, ο Φώτης Κουβέλης, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Τριαντάφυλλος Μιταφίδης και Τάσος Κουράκης.
Καθώς ήταν επιθυμία της συζύγου και του γιου του να μην υπάρξει πολιτική χροιά στην τελετή, ο επιστήθιος φίλος του, αρχιτέκτονας Μίλτος Πολυβίου, ήταν εκείνος που ανέλαβε να τον αποχαιρετίσει εκ μέρους όλων όσων τον γνώρισαν, αγωνίστηκαν μαζί του και τον αγάπησαν.
“Ο Πάνος Δημητρίου υπήρξε σπάνιο δείγμα αγωνιστή που όσο περισσότερο τον γνώριζες τόσο περισσότερο τον εκτιμούσες. Ένα μίγμα αξιοσύνης, συνέπειας, αξιοπρέπειας, σεμνότητας και ανιδιοτέλειας, μ’ άλλα λόγια ένα σπάνιο δείγμα αυθεντικού κομμουνιστή με την ουσιαστική έννοια αυτού του τόσο κακοπαθημένου όρου”, είπε σκιαγραφώντας την προσωπικότητα του εκλιπόντος, και αναφέρθηκε εν συντομία στους αγώνες του, λέγοντας: “Ο Πάνος έζησε το Μάη του ’36, την παρανομία της 4ης Αυγούστου, το κολαστήριο της μεταξικής Ασφάλειας, την εξορία στη Φολέγανδρο, το κάτεργο της Ακροναυπλίας, την Κατοχή, την Αντίσταση, την παρανομία του Εμφυλίου, το Δημοκρατικό Στρατό, την προσφυγιά, τον αντιζαχαριαδικό αγώνα, το πογκρόμ της Τασκένδης, την επέμβαση των λεγόμενων αδελφών κομμάτων στα εσωτερικά του ΚΚΕ, τη διάσπαση του ’68, το ΚΚΕ εσωτερικού, την ΕΑΡ, το Συνασπισμό, τη Δημοκρατική Αριστερά και δεν πέρασε αβρόχοις ποσί αυτά τα ποτάμια”.
Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη το 1917, ο Πάνος Δημητρίου, εντάχθηκε έφηβος ακόμα στο κομμουνιστικό κίνημα και ανέβηκε στα υψηλότερα κλιμάκια της ηγεσίας του ενιαίου ΚΚΕ, φτάνοντας μέχρι της θέση του μέλους του Πολιτικού Γραφείου.
Πρωτοστάτησε στο εγχείρημα για την ανανέωση του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και θεωρήθηκε ο ιθύνων νους της ρήξης στην 12η Ολομέλεια του ενιαίου ΚΚΕ, το 1968, στην Βουδαπέστη, που οδήγησε στην διάσπαση και την δημιουργία στην συνέχεια του ΚΚΕεσ., του οποίου επίσης διετέλεσε στέλεχος.