Χωρίς αμφιβολία η ομάδα του Πειραιά ήταν αρκετά ενεργή (με γνώμονα πάντα την κατάσταση που επικρατεί λόγω της πανδημίας) όσον αφορά την μεταγραφική ενίσχυση της, κυρίως στο κομμάτι τηςπεριφέρειας.
Με την βαρύγδουπη μεταγραφή του Κώστα Σλούκα, που θα πρέπει με τον ανάλογο τακτικό σχεδιασμό να καλύψει την απουσία του επί χρόνια Σέντερ της ομάδας, Νικολά Μιλουτίνοφ, ο Ολυμπιακός έβαλε τον πήχη ψηλάκαι πλέον είναι έτοιμος για να «δοκιμαστεί» στην μετά-Μιλουτίνοφ εποχή.
Κεφάλαιο Σλουκας – Τι προσθέτει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού;
Ο Κώστας Σλούκας διαθέτει ένα αξιόπιστο mid range jumper που θα κάνει το παιχνίδι του Ολυμπιακού πολυεπίπεδο και θα δώσει την ευκαιρία στον κόουτς Μπαρτζώκα να προσθέσει εναλλακτικές επιθετικές τακτικές κάτι που δεν μπορούσε να κάνει πέρυσι, με αποτέλεσμα οι κόκκινοι να “εγκλωβίζονται” σε μονοδιάστατες λύσεις που όχι μόνο δεν ήταν παραγωγικές αλλά ήταν και κόντρα στη φιλοσοφία που θέλει να επιβάλλει ο Έλληνας τεχνικός στον Ολυμπιακό.
Ο συντελεστής ασίστ/λαθών ήταν σε πολλά παιχνίδια αρνητικός για τους “ερυθρόλευκους” και ίσως σε αρκετά από αυτά, καθοριστικός παράγοντας στο αποτέλεσμα. Με τον Σλούκα ο Ολυμπιακός αυξάνει τη δημιουργία μειώνοντας το ενδεχόμενο λάθους, μεγιστοποιώντας παράλληλα την παραγωγικότητα τόσο σε σετ όσο και σε transition καταστάσεις.
Οι ερυθρόλευκοι με τον Σλούκα θα έχουν την ευκαιρία να διανθίσουν το παιχνίδι τους επιθετικά με μοναδική επιφύλαξη την συνεργασία του με τον Χασάν Μάρτιν στο pick’n’roll καθώς πρόκειται για δύο αριστερόχειρες.
Μένει μόνο να δούμε το πως θα προσαρμόσει τακτικά ο Έλληνας τεχνικός αυτή τη συνεργασία ώστε να γίνει παραγωγική δημιουργώντας προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα, αυξάνοντας τις τελικές πάσες και όχι επιζήμια, αυξάνοντας τα λάθη.
Σλούκας -Σπανούλης: H Συνύπαρξη
Το αν μπορεί και πώς να συνυπάρξει μέσα στο παρκέ με τον Βασίλη Σπανούλη δεν έγκειται τόσο στη δική του προσαρμοστικότητα όσο στις τακτικές επιλογές του κόουτς Μπαρτζώκα που έχει αναλάβει ίσως το δυσκολότερο έργο αφού καλείται να βρει τη χρυσή τομή ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται μέσα στο παρκέ οι δύο γκαρντ και όχι να αλληλοεξουδετερώνονται.
Άμυνα: Σημείο Αναφοράς
Το παιχνίδι του Ολυμπιακού φαίνεται ότι θα αλλάξει τακτικά και στις δυο μεριές του γηπέδου, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο αμυντικό κομμάτι. Πάμε να αναλύσουμε λοιπόν το κομμάτι της ΑΜΥΝΑΣ.
Καλύπτοντας τον Μιλουτίνοφ
Ο κόουτς Μπαρτζώκας θα αναγκαστεί να βρει τρόπους να καλύψει το κενό που έχει δημιουργηθεί στον «αέρα» της ρακέτας μετά την αποχώρηση του Μιλουτίνοφ. Αυτό σημαίνει ότι η πρώτη γραμμή άμυνας θα πρέπει να γίνει πολύ πιο συνεπείς ώστε να αποφευχθούν οι συχνές…βόλτες μέσα στην ρακέτα τόσο με διείσδυση, όσο και με εισαγωγική πάσα στο ποστ. Επίσης η προσωπική άμυνα, κυρίως στην περιφέρεια, θα αποτελέσει το βαρόμετρο της άμυνας του Ολυμπιακού, αφού μέσα από αυτή θα μπορέσει τόσο να διαφυλάξει την προστασία της ρακέτας του, όσο και να δημιουργήσει καταστάσεις transition στην άλλη μεριά του γηπέδου μέσα από την πίεση και δημιουργία λάθους.
Επιπρόσθετες αμυντικές επιλογές
Μια από τις ενδεχόμενες επιλογές του Έλληνα τεχνικού θα είναι -σποραδικά- το press στα ¾ του γηπέδου ως τρόπος «καθυστέρησης» και ελέγχου του ρυθμού, αλλά και ως τρόπος αύξησης της παραγωγικότητας στην transition επίθεση, αφού σε περίπτωση λάθους, το αμυντικό transition των αντιπάλων θα είναι ευάλωτο.
Μια επιπρόσθετη λύση που θα έχει ο Ολυμπιακός φέτος στο κομμάτι της άμυνας θα είναι και οι αλλαγές (σε πιο συχνό βαθμό από πέρυσι). Βάση ρόστερ οι αλλαγές 1-4 φαντάζουν σίγουρη και αποτελεσματική λύση. Μένει μόνο να δούμε το πόσο “χαμηλά” μπορεί να πάει ο Χασάν Μάρτιν στην άμυνα, και αν ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να αλλάζει παντού (1-5), όταν και όπου αυτό χρειάζεται. Χωρίς “βαρύ” κορμί μέσα στην ρακέτα, και με μια ομάδα που μπορεί να τρέξει λίγο περισσότερο (ίσως και αρκετά περισσότερο) από πέρυσι, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί την έξτρα λύση των αλλαγών στην τακτική του φαρέτρα, κυρίως για να κερδίσει χώρο στο ανοιχτό γήπεδο μέσα από την επιθετική άμυνα.
Ριμπάουντ: To Κλειδί αλλά και η πρόκληση για τον φετινό Ολυμπιακό
Για το τέλος άφησα το… κερασάκι στην τούρτα του φετινού Ολυμπιακού που δεν πιστεύω να είναι άλλο από τον έλεγχο των ριμπάουντ τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Πάμε να δούμε το γιατί:
Μπορεί οι κόκκινοι να ήταν για χρόνια, σταθερά στις τρεις πρώτες θέσεις στις συγκεκριμένες στατιστικές κατηγορίες στην Euroleague (DREB/OREB/REB), όμως χωρίς τον βασικό υπαίτιο αυτής της επιτυχίας που ακούει στο όνομα Νικολά Μιλουτίνοφ, οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να βρουν τρόπους να “μαζέψουν” αυτά τα 9-14 ριμπάουντ που τους έδινε ο έμπειρος Σέντερ (ανά παιχνίδι).
Επιθετικά Ριμπάουντ
Όσον αφορά το κομμάτι των επιθετικών ριμπάουντ που εκτός από δεύτερες ευκαιρίες, άρα και περισσότερες κατοχές, προσφέρουν και τον έλεγχο του ρυθμού αφού μέσα από αυτά μπορείς να μειώσεις τις επιθέσεις των αντιπάλων στο transition με αριθμητικό πλεονέκτημα. Ένας από τους τρόπους, εν τη απουσία του Μιλουτίνοφ, να συλλέξουν ή έστω να διεκδικήσουν τα επιθετικά ριμπάουντ οι κόκκινοι, είναι μέσα από τις τακτικές επιθετικές επιλογές του κόουτς Μπαρτζώκα. Περισσότεροι “ψηλοί” παίκτες γύρω και μέσα στην ρακέτα, περισσότερες ευκαιρίες για το επιθετικό ριμπάουντ. Άρα, είναι πολύ πιθανό να δούμε συστήματα που θα καταλήγουν με 2 ή και 3 παίκτες γύρω από την ρακέτα (και 2 έξω, για ισορροπία στον αμυντικό transition) και λιγότερες επιθέσεις “χώρου” (4 out -1 in).
Φυσικά μεγάλο ποσοστό της συνέπειας σε αυτή την κατηγορία παίζει όχι τόσο η ευστοχία αλλά κυρίως οι σωστές επιλογές των σουτ (μέσα από τα συστήματα με οργανωμένη επίθεση και σωστές θέσεις).
Αμυντικά Ριμπάουντ
Στην άμυνα, ο έλεγχος των ριμπάουντ δεν έχει να κάνει τόσο με το μέγεθος όσο με την θέση/τοποθέτηση των παικτών σε πλεονεκτική θέση. Αν οι κόκκινοι καταφέρουν να είναι καλοί στην πρώτη γραμμή άμυνας (δηλαδή στην προσωπική άμυνα στην περιφέρεια) και αποφύγουν την δημιουργία ρηγμάτων που θα απαιτούν αλληλοκαλύψεις, βοήθειες και υψομετρικές διαφορές (miss match), τότε θα είναι σε θέση να διεκδικήσουμε περισσότερα αμυντικά ριμπάουντ.
Ο φετινός Ολυμπιακός θα είναι πιο γρήγορος και θα πρέπει να ψάξει την επίθεση μέσα από το transition με αριθμητικό αβαντάζ. Για να επιτευχθεί το παραπάνω, θα πρέπει οι κόκκινοι είτε να πιέσουν τους αντιπάλους ώστε να δημιουργήσουν εκμεταλλεύσιμα λάθη, είτε να είναι σωστά τοποθετημένοι στην άμυνα ώστε να διεκδικήσουν τα αμυντικά ριμπάουντ.
Με τους Σλούκα ή Σπανούλη να παίρνουν στα χέρια τους την πρώτη πάσα μετά από αμυντικά ριμπάουντ, ο Ολυμπιακός αποκτά αμέσως χώρο στο ανοιχτό γήπεδο αφού αμφότεροι οι Έλληνες άσσοι είναι γνωστοί τόσο για την ικανότητα τους να δημιουργήσουν με προωθητικές πάσες, όσο και να τελειώσουν οι ίδιοι τις φάσεις με coast to coast ή με ένα γρήγορο σκριν ψηλά.
