Αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους μπαλαδόρους που ανέδειξε το Ελληνικό ποδόσφαιρο και ίσως το τελευταίο γνήσιο «δεκάρι» που έβγαλε η χώρα μας. Τη δεκαετία του ’90 υπήρξε ο φυσικός ηγέτης του Ολυμπιακού, ενώ στα χρόνια (1991-2000) που φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» δεν ήταν λίγες οι φορές που έβαλε την υπογραφή του στα ντέρμπι.
Αποκορύφωμα, το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, τη σεζόν 1998/99, όπου με δύο γκολ συνέβαλε τα μέγιστα στην ανατροπή (2-4) του Ολυμπιακού, σημειώνοντας μάλιστα ένα από τα ομορφότερα τέρματα στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο λόγος για τον Βασίλη Καραπιάλη, ο οποίος μέσω του Novasports.gr γυρίζει πίσω τον χρόνο, στην εποχή όπου χάριζε σπάνιες στιγμές μαγείας με τη μπάλα στα πόδια, και θυμάται τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Βασίλη Καραπιάλη:
Βασίλη, έχεις αγωνιστεί σε πολλά ντέρμπι κόντρα στον Παναθηναϊκό, όμως αυτό που θυμάται ο περισσότερος κόσμος είναι της σεζόν 1998/99, όπου ο Ολυμπιακός είχε νικήσει με ανατροπή (2-4) τον «αιώνιο» αντίπαλο στο ΟΑΚΑ. Τι θυμάσαι από αυτό το παιχνίδι;
«Από το συγκεκριμένο παιχνίδι νομίζω ότι έμεινε η ανατροπή που πετύχαμε σε ένα ντέρμπι. Βρεθήκαμε πίσω στο σκορ με 2-0, όμως καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι και να συνεχίσουμε την πορεία προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Βρεθήκαμε σε δύσκολη κατάσταση, όμως στο δεύτερο ημίχρονο δείξαμε μεγάλα ψυχικά αποθέματα για τη νίκη. Στο ημίχρονο συζητήσαμε για τα λάθη που κάναμε στην αρχή του ματς, μπήκαμε δυνατά και καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι και να πάρουμε μία σπουδαία νίκη εκείνη τη χρονική στιγμή για τη συνέχεια του πρωταθλήματος».
Πέραν της ανατροπής που είχατε πετύχει, πολλοί θυμούνται το συγκεκριμένο παιχνίδι και για το δεύτερο δικό σου τέρμα (είχε κρεμάσει τον Βάντσικ). Τι είχες σκεφτεί βλέποντας τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού απέναντι σου και έκανες αυτό το τελείωμα;
«Νομίζω ότι η προσπάθεια ήταν συνολική. Πάντα στα ντέρμπι σε ενδιαφέρει το πώς θα καταφέρει η ομάδα να κερδίσει και όχι το να σκοράρεις. Στην τελευταία φάση βγήκαμε στην κόντρα, μου έδωσε τη μπάλα ο Γκόκιτς και εκείνη τη στιγμή θεώρησα ότι μπορούσα να περάσω τη μπάλα πάνω από τον Βάντσικ. Το δοκίμασα, υπήρχε ρίσκο, αλλά το θέμα είναι ότι μπήκε η μπάλα στα δίχτυα και ουσιαστικά τελείωσε το παιχνίδι».
Όπως προείπα, από τα χρόνια που αγωνίστηκες στον Ολυμπιακό (1991-2000) στη μνήμη του περισσότερου κόσμου έχει μείνει το συγκεκριμένο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Εσύ ποιο ξεχωρίζεις και γιατί;
«Όλα τα ντέρμπι μένουν στο μυαλό μου και στην ιστορία. Σίγουρα ήταν ένα από τα ντέρμπι που μένουν, αλλά νομίζω κάθε παιχνίδι έχει τις ιδιαιτερότητες του ανεξαρτήτως σε ποια κατάσταση βρίσκεται η κάθε ομάδα. Είναι παιχνίδια τα οποία παίζεις για τη φανέλα, για τον κόσμο και για την ιστορία».
Όσο ήσουν στη Λάρισα έβλεπες τα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό ως θεατής. Πηγαίνοντας στην ομάδα του Πειραιά πως βίωσες τα συγκεκριμένα ματς; Υπήρχε διαφορετικός τρόπος προετοιμασίας;
«Δεν μπορεί να σε προετοιμάσει κανείς για αυτά τα ματς. Προετοιμάζεσαι μόνος σου. Αντιλαμβάνεσαι τις δυσκολίες που έχουν αυτά τα παιχνίδια. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό για όλους. Και για τους παίκτες και για την ομάδα και για τους φιλάθλους. Σίγουρα όταν γίνεται η κλήρωση του πρωταθλήματος το πρώτο πράγμα που κοιτάς είναι τα ντέρμπι που θα παίξεις με τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, με τις μεγάλες ομάδες. Σίγουρα, 15 ημέρες πριν το ματς αρχίζει και μπαίνει στο μυαλό σου το παιχνίδι της Κυριακής. Έτσι, ο καθένας προετοιμάζεται καλύτερα, δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα και στην προπόνηση γιατί όλοι θέλουν να κερδίσουν και να γράψουν ιστορία. Αυτό νομίζω είναι και το σημαντικό. Δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανένας. Ο προπονητής είναι μόνο για την ενδεκάδα και το σύστημα που θα παίξει η ομάδα. Από εκεί και πέρα, ο καθένας προετοιμάζει τον εαυτό του κατάλληλα για τα συγκεκριμένα παιχνίδια».
Στα χρόνια που αγωνίστηκες με τα «ερυθρόλευκα» θυμάσαι να σου είχε πει κάποιος άνθρωπος από την ομάδα, πριν από ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, κάτι που να σε βοήθησε ψυχολογικά;
«Κάτι διαφορετικό δεν μου είχε πει κάποιος. Οι συζητήσεις στην ομάδα αφορούσαν το πώς θα μπορούσαμε να εξουδετερώσουμε τα καλά στοιχεία του αντιπάλου και πως θα καταφέρουμε εμείς να αποδώσουμε αυτά που δουλεύαμε στην προπόνηση. Για παράδειγμα κοιτούσαμε πως θα περιορίσουμε τον Σαραβάκο και τον Βαζέχα, οι οποίοι ήταν μεγάλοι παίκτες και μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να σου κάνουν τη ζημιά».
Σίγουρα, η χαρά του κόσμου του Ολυμπιακού μετά από μία μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού, όπως το 2-4 στο ΟΑΚΑ, ήταν μεγάλη. Θυμάσαι κάποια αντίδραση που να σου είχε κάνει εντύπωση;
«Οι νίκες ήταν πάντα για τον κόσμο γιατί του έδιναν χαρά. Από εκεί και πέρα, όμως το πρωτάθλημα ήταν πολύ μεγάλο και μετά από ένα ντέρμπι, έπρεπε γρήγορα να το ξεχάσεις και να επικεντρωθείς στο επόμενο παιχνίδι. Η προσδοκία ήταν να πάρουμε το πρωτάθλημα. Με ένα ματς δεν τελείωνε το πρωτάθλημα. Σίγουρα θες να κάνεις περήφανη την ομάδα και τον κόσμο, όμως από εκεί και πέρα, το πρωτάθλημα έχει πάρα πολλά ματς, δύσκολους αντιπάλους και πρέπει να συνεχίσεις την προσπάθεια για να πετύχεις τον στόχο που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου».
Αγωνίστηκες στον Ολυμπιακό από το 1991 μέχρι το 2000, όμως ποτέ κόντρα στον Παναθηναϊκό στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Σου έλειψε που δεν έπαιξες στην ιστορική έδρα του «αιώνιου» αντιπάλου;
«Ο Παναθηναϊκός εκείνα τα χρόνια έπαιζε στο ΟΑΚΑ, εμείς στο Καραϊσκάκη. Ένα ματς έτυχε να παίξω τότε στη «Λεωφόρο» κόντρα στον Αθηναϊκό, ο οποίος ήταν τιμωρημένος. Σίγουρα είναι μία πολύ καλή έδρα, όπως η Τούμπα, το Καραϊσκάκη και όπως ήταν η Φιλαδέλφεια και έχουν παίξει μεγάλοι ποδοσφαιριστές εκεί. Σίγουρα θα ήθελα να είχα παίξει και εγώ, αλλά αυτά συμβαίνουν ανά περιόδους».
Ποιος παίκτης από τον Παναθηναϊκό σε δυσκόλευε περισσότερο;
«Μεγάλες κόντρες και μονομαχίες ήταν με τον Αποστολάκη που τότε έπαιζε στον Παναθηναϊκό. Άλλες φορές αγωνιζόταν ως δεξί μπακ, άλλες ως αμυντικό χαφ. Εγώ ήμουν «δεκάρι» και είχαμε πάρα πολλές μονομαχίες μέσα στο παιχνίδι. Αντιμετώπισα πάρα πολλές δυσκολίες όπως και αυτός, όμως θα ξαναπώ ότι τα παιχνίδια δεν ήταν ένας εναντίον ενός. Είναι έντεκα εναντίον έντεκα, οπότε πρέπει πάντα ο καθένας να δίνει το 100% των δυνατοτήτων του».
Από την άλλη πλευρά, ποιος συμπαίκτης σου στον Ολυμπιακό σου έκανε τη ζωή πιο εύκολη;
«Εκείνα τα χρόνια είχα πολλές βοήθειες από μεγάλους παίκτες, όπως ο Τζόρτζεβιτς, ο Γεωργάτος, ο Ίβιτς, ο Γκόγκιτς και ο Αλεξανδρής. Γενικά ο καθένας έδινε αυτό που μπορούσε στον άλλον για να μπορέσουμε πάντα να φτάσουμε στον στόχο μας».
Τέλος, έχεις σκοράρει κόντρα σε πολλές ομάδες. Ήταν διαφορετικό το συναίσθημα να πετυχαίνεις γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό;
«Για όλους τους παίκτες είναι διαφορετικό. Μπαίνεις και εσύ στη λίστα των παικτών που κρίνουν τα ντέρμπι και γράφεις ιστορία. Είναι μαγικό για όλους τους παίκτες. Το χαίρεσαι παραπάνω από ότι στα υπόλοιπα ματς».