Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές με αναπηρία στην Ελλάδα αναφέρθηκε ο Θανάσης Γκίκας. Ο αθλητής επιτραπέζιας αντισφαίρισης με αμαξίδιο τόνισε πως η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρκετούς συναθλητές του, ενώ μίλησε και για το τι θα πρέπει να αλλάξει από την πλευρά της Πολιτείας. Ο Γκίκας μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM». Αναλυτικά δήλωσε:
Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λόγω της οικονομικής κρίσης: «Θα έλεγα η κρίση σε εμάς ξεκίνησε μετά την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Τα μετάλλια στο Πεκίνο ήταν από κεκτημένη ταχύτητα. Το λέω αυτό γιατί οι προπονητές , οι αθλητές και οι σύλλογοι σε όλα τα ειδικά αθλήματα έχουν να πληρωθούν δυο με τρία χρόνια, είναι πολύ σοβαρό το πρόβλημα και πλέον οι προπονητές δουλεύουν εθελοντικά. Δεν θέλω να γίνω προφήτης κακών αλλά και στο Λονδίνο δύσκολα θα έχουμε τις επιτυχίες που είχαμε στο Πεκίνο,μακάρι να διαψευσθώ αλλά οι σύλλογοι βρίσκονται σε οριακό σημείο οικονομικά και πολλοί σκέφτονται να κλείσουν».
Για το πότε διεξάγονται οι διοργανώσεις του αθλήματος: «Το δικό μας πρωτάθλημα σαν επιτραπέζια αντισφαίριση γίνεται μόνο μια φορά τον χρόνο κάθε Φεβρουάριο με Μάρτιο. Παγκόσμια όμως γίνεται ένας οργασμός γεγονότων με πολλά όπεν όπως συμβαίνει και με το τένις και το πίνγκ πόνγκ ορθίων. Υπάρχει μια διεθνής κίνηση από την διεθνή ομοσπονδία επιτραπέζιας αντισφαίρισης να ενσωματώσουν το παραολυμπιακό πινγκ πονγκ με τους αρτιμελής ώστε να συγχρηματοδοτούνται, κάτι το οποίο εδώ όμως δεν γνωρίζω αν θα γίνει ποτέ. Στην Ευρώπη έχουν προχωρήσει πολύ».
Για το αν η Παραολυμπιακή επιτροπή μπορεί να παρέμβει και να λύσει προβλήματα: «Μπορεί να παρέμβει , δεν ξέρω πως ακριβώς λειτουργεί, αλλά πρέπει να λογοδοτεί προς το κράτος και να δέχεται αυτά που έχει το κράτος. Μετά τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν γίνει στα υπουργεία ο ειδικός αθλητισμός έχει ενταχθεί στο υπουργείο υγείας και καταλαβαίνεται τι ακριβώς σημαίνει αυτό, με μια υπόσχεση κάποια στιγμή να χρηματοδοτηθεί από τον ΟΠΑΠ. Αλλά από εκεί δεν ξέρω αν θα πάρουμε τίποτα».
Για το άθλημα του πίνγκ πόνγκ με αμαξίδιο: «Το δικό μας άθλημα είναι φτηνό. Είναι ένα άθλημα αποκατάστασης, δηλαδή όταν ένα άτομο ύστερα από ατύχημα, ονομαστεί άτομο με αναπηρία , αμέσως στην αποκατάσταση συμπεριλαμβάνεται από τις πρώτες μέρες η κολύμβηση και το πίνγκ πόνγκ. Γιατί του δίνουν την δυνατότητα να ελέγχει την στήριξη του κορμού του πάνω στο καρότσι που θα χρησιμοποιεί. Οπότε είναι ένα βολικό άθλημα, σε κλειστό χώρο και δεν έχει ακριβή υποδομή. Δυστυχώς δεν υποστηρίχτηκε , υπάρχει εδώ και μια δεκαετία στην Ελλάδα το άθλημα και υπάρχουν αθλητές. Δυστυχώς με τα στατιστικά ατυχημάτων στην Ελλάδα έχουμε πολύ ανθρώπινο δυναμικό για να ασχοληθεί με το πίνγκ πόνγκ αλλά έχει παραμεληθεί τελείως από την ελληνική ομοσπονδία».
Για το πόσοι σύλλογοι συμμετέχουν στο πρωτάθλημα: «Γύρω στους πέντε συλλόγους συμμετέχουν στο πρωτάθλημα. Είμαστε συνολικά πέντε άτομα με καρότσι και πέντε όρθιοι. Είναι δέκα κατηγορίες ανάλογα με τον βαθμό αναπηρίας. Οι σύλλογοι και οι αθλητές είναι από όλη την Ελλάδα. Με ρωτάνε σαν αθλητή στο τηλέφωνο, θέλουμε να ασχοληθούμε αλλά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω, είναι στα σπάργανα αυτό το πράγμα και χρειάζεται μια ώθηση».
Για το μέλλον: «Επικεφαλής της ομοσπονδίας είναι ο κύριος Φουντουλάκης. Θέλω να αναφέρω επίσης ότι είχαμε συμμέτοχες με δυο αθλητές στην Ολυμπιάδα της Αθήνας μόνο και μόνο επειδή είμαστε διοργανωτές. Στο Πεκίνο όπως και στο Λονδίνο δεν θα λάβουμε μέρος γιατί το σύστημα πρόκρισης λειτουργεί όπως και στο τένις. Πρέπει να συμμετέχεις στα τουρνουά ώστε να αναβάσεις την θέση σου. Αλλά δεν μας χρηματοδοτεί η ομοσπονδία ώστε να λάβουμε μέρος στα τουρνουά του εξωτερικού και δεν είναι δυνατό να βάλουν οι αθλητές τα λεφτά από την τσέπη τους.
Για το αν υπάρχουν προπονητές: «Προπονητές υπάρχουν τουλάχιστον σε δυο συλλόγους που γνωρίζω εγώ. Εγώ έχω προσωπικό προπονητή που τον πληρώνω από την τσέπη μου. Έχω την εντύπωση όμως πως αν οργανωθούν λίγο τα πράγματα προπονητές υπάρχουν που θέλουν να δουλέψουν γιατί τους ελκύει και η ιδέα να ασχοληθούν με τον ειδικό αθλητισμό».
