Αναζητούσε το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όμως αυτό ήρθε τελικά σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και μάλιστα γυναικών. Η 21χρονη Μαρία Πρεβολαράκη, πρωταγωνίστρια των ελληνικών επιτυχιών της γυναικείας πάλης από το 2007 έως και σήμερα, φάνηκε συνεπής στο ραντεβού της με το βάθρο των νικητριών, ανεβαίνοντας στο τρίτο σκαλί της κατηγορίας των 55 κιλών στη διοργάνωση που φιλοξενήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Έντμοντον του Καναδά.
Μια θέση αντιπροσωπευτική της αγωνιστικής ποιότητας που διαθέτει και η οποία ήρθε μέσα από μία σειρά προβλημάτων, αφού λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστη στο ταξίδι προς τον Καναδά (καθυστερήσεις λόγω απεργίας, πολύωρο ταξίδι), υπέστη λιποθυμικό επεισόδιο, το οποίο ωστόσο δεν στάθηκε ικανό να της στερήσει τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, όπου τελικώς κατετάγη 3η με απολογισμό τρεις νίκες σε τέσσερις αγώνες. Λίγες ώρες μετά την άφιξή της στην Ελλάδα, η Πρεβολαράκη επισκέφθηκε ειδικό γιατρό όπου υποβλήθηκε σε εξετάσεις (εγκεφαλογράφημα), προκειμένου να διαπιστωθεί η αιτία του λιποθυμικού επεισοδίου. Οι εξετάσεις δεν έδειξαν κάτι το ανησυχητικό και πλέον η νεαρή αθλήτρια, μετά από ξεκούραση 2-3 εβδομάδων, θα είναι σε θέση να βρεθεί και πάλι στο φυσικό της χώρο: το ταπί.
«Το μετάλλιο αυτό είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς πολλών ετών. Νιώθω ικανοποίηση που σε τόσο δύσκολες εποχές, κατάφερα να χαρίσω ένα μετάλλιο στην Ελλάδα και να δω τη σημαία της χώρας μου ψηλά στο ιστό», είπε αρχικά μιλώντας στο ΑΜΠΕ η Μαρία Πρεβολαράκη, η οποία έφτασε τα δύο μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (σ.σ. το πρώτο σε επίπεδο νεανίδων, το 2011).
Η αθλήτρια του Εθνικού ΓΣ, την οποία προπονούν οι Παναγιώτης και Κώστας Αρκουδέας, δεν έκρυψε ότι «το μετάλλιο ήρθε λόγω της προπόνησης που είχα κάνει για να είμαι παρούσα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Είχα προετοιμαστεί σκληρά, αφού αυτός ήταν ο μεγάλος μου στόχος. Δεν ήρθε εκεί το μετάλλιο, όμως είμαι ευχαριστημένη που έστω και με ένα μικρό πρόγραμμα συντήρησης ώστε να βρίσκομαι σε καλή κατάσταση, έφτασα στην κατάκτηση του μεταλλίου στη διοργάνωση του Καναδά. Στο Έντμοντον ήμουν πιο χαλαρή, δεν είχα το άγχος που με “λύγισε” στο Λονδίνο και, παρά το γεγονός ότι δεν είχα προετοιμαστεί ειδικά γι` αυτή τη διοργάνωση, κατάφερα να φτάσω στο μετάλλιο. Το μετάλλιο, έστω κι αν είναι χάλκινο, με ικανοποιεί απόλυτα, δεδομένου και του βαθμού δυσκολίας που είχε η διοργάνωση. Η κατηγορία των 55 κιλών είχε τη νέα γενιά του αθλήματος, αλλά και αθλήτριες σταθερής αξίας, όπως η εκπρόσωπος της Ιαπωνίας που μετά το χρυσό μετάλλιο στο Λονδίνο, πανηγύρισε το χρυσό και στο Παγκόσμιο του Καναδά».
Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το τουρνουά των γυναικών στο Λονδίνο, η Μαρία Πρεβολαράκη δεν ξεχνάει την Ολυμπιακή περιπέτεια που είχε επί βρετανικού εδάφους. «Μου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου, η κακή αντιμετώπιση που είχα από τη διαιτησία. Όπως και το άγχος που με κατέβαλε, με αποτέλεσμα να μείνω πρόωρα εκτός μεταλλίων. Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτή ήταν η πρώτη μου συμμετοχή, δεν είχα εμπειρία από Ολυμπιακά τουρνουά. Η εμπειρία του Λονδίνου θα με ακολουθεί μέχρι το Ρίο, όπου εκεί θα φροντίσω τα αυτονόητα: δηλαδή να μην έχω άγχος και να είμαι όσο το δυνατόν πιο καλά προετοιμασμένη, ώστε να φτάσω στο Ολυμπιακό μετάλλιο που λείπει από τη συλλογή μου».
Μέχρι το Ρίο μεσολαβούν τέσσερα χρόνια, τα οποία θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί από πλευράς αγωνιστικών εμπειριών η 21χρονη αθλήτρια. «Το χρόνου έχω το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, που είναι ο πρώτος αγωνιστικός σταθμός για το 2013. Όμως αυτό που προέχει τώρα είναι να ξεκουραστώ 2-3 εβδομάδες, πριν πατήσω και πάλι ταπί. Θα εστιάσω σε ασκήσεις με βάρη προκειμένου να δυναμώσω περισσότερο, αφού οι περισσότερες αθλήτριες, όπως διαπίστωσα και στον Καναδά, έχουν δώσει ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα αυτό», τόνισε η Ελληνίδα πρωταθλήτρια η οποία τα τελευταία χρόνια έχει «παρτενέρ» στο ταπί τον Ιρανό Μόισεν, «ο οποίος με έχει βοηθήσει σημαντικά ώστε να φτάσω στο αγωνιστικό επίπεδο που βρίσκομαι σήμερα».
Η Μαρία Πρεβολαράκη αναφέρεται και στην κρίση του ελληνικού αθλητισμού «ο οποίος μαζί με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία περνάει δύσκολες στιγμές. Μαζί και το άθλημα της πάλης, το οποίο παρά τις δάφνες του παρελθόντος δεν έχει την προβολή που πρέπει. Ευτυχώς που η ιδιωτική πρωτοβουλία μας επέτρεψε να δώσουμε το “παρών” στα προολυμπιακά τουρνουά, ώστε να διεκδικήσουμε την πρόκρισή μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην οικογένειά μου, η οποία αποτελεί τον σταθερό… χορηγό μου όλα αυτά τα χρόνια που παλεύω για τη διάκριση».