Εφικτό στόχο θεωρεί την κατάκτηση μεταλλίων από τους Έλληνες κολυμβητές στο Λονδίνο, ο Δημήτρης Σαρακατσάνης. Ο γενικός γραμματέας της ΚΟΕ τόνισε πως ο στόχος των ολυμπιακών μεταλλίων είναι πλέον εφικτός, όπως έδειξε και το πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Ντέμπρετσεν.
Αρχικά, ο Σαρακατσάνης τόνισε: «Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Δεν το περίμενα. Εμένα οι προσδοκίες μου ήταν για ένα μετάλλιο και αυτό με ερωτηματικό. Συγκεκριμένα, αυτό το μετάλλιο το περίμενα από το Δρυμωνάκο, πιο πολύ στα 400μ. Μ. Ατομική και όχι τόσο στα 200μ. Πεταλούδα. Ήλπιζα ότι θα είχαμε κάποιες συμμετοχές σε τελικούς, αλλά το μετάλλιο ήταν αναμενόμενο για μένα μόνο από τον Δρυμωνάκο. Ωστόσο, η μεγαλύτερη έκπληξη για μένα ήταν τα δύο μετάλλια του Σαμιλίδη, ειδικά στα 50μ. Πρόσθιο, γιατί δεν είναι τόσο γρήγορος. Μετά το 200άρι όμως, περίμενα και το 50άρι. Εμένα με χαροποίησε ιδιαίτερα όχι το γεγονός ότι πήραμε τα έξι μετάλλια, αλλά το γεγονός ότι από αυτά ήταν κάποια που ανήκαν σε μικρά παιδιά, σε νέα παιδιά».
Επίσης, τόνισε για τη βοήθεια της Πολιτείας προς τους Έλληνας κολυμβητές: «Αυτό το ερώτημα με στοιχειώνει κι εμένα. Τί θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει αν είχαμε αυτά που έχουν και οι άλλοι, για παράδειγμα κανονικές πισίνες ή την υποστήριξη που έχουν οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και θα μπορούσαμε να έχουμε κι εμείς. Δεν έχω μάθει να μεμψιμοιρώ. Αυτά έχουμε, με αυτά θα πορευτούμε. Αλλά αυτό που με στοιχειώνει και με σκοτώνει είναι το τί θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει αν είχαμε όλα αυτά».
Στην συνέχεια, ο Γενικός Γραμματέας της ΚΟΕ συμπλήρωσε: «Αυτή τη στιγμή ναι, έχουμε αρκετές συμμετοχές. Αν και χάσαμε στα 4χ100μ. με την ομαδική και δεν είμαστε πλέον στην 16η θέση, θα είμαστε δέκα άτομα στο κολύμπι και άλλα δύο στις μεγάλες αποστάσεις. Νομίζω ότι δώδεκα άτομα θα είμαστε αρκετά. Θα μπορούσαμε να ήμασταν δεκατέσσερα αλλά έτυχε αυτή η ιστορία με το Καζακστάν, που βγήκε μία θέση παρακάτω από εμάς μαζί με την Βραζιλία, οπότε είμαστε στην 18η θέση και μάλιστα με πολύ μικρή διαφορά. Αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί με τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, με εξαίρεση βέβαια την Ολυμπιάδα του 2004 που ήμασταν η διοργανώτρια χώρα, είναι η δεύτερη φορά που η Ελλάδα συμμετέχει με τόσους αθλητές».
Όσον αφορά στην πιθανή συμμετοχή του Κρίστιαν Γκολομέεβ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τόνισε: «Υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι και ο Γκολομέεβ σε αυτούς που θα πάνε στην Ολυμπιάδα. Έχει πολλές ελπίδες, αφού είναι λίγο πιο πάνω από το απαιτούμενο όριο όσον αφορά τα 50μ. Ελεύθερο. Αν ήταν σίγουρο ότι θα πάει στους Ολυμπιακούς θα στοιχημάτιζα ότι θα πήγαινε στον τελικό. Τριάντα χρόνια που είμαι στο χώρο τέτοιο ταλέντο σαν του Γκολομέεβ δεν έχω ξαναδεί. Θα αφήσει εποχή. Ο τερματισμός του στο Ευρωπαϊκό του Ντέμπρετσεν τον αδίκησε γιατί θα είχε και μετάλλιο και όριο».
Και συμπλήρωσε: «Οι ελπίδες για ένα μετάλλιο δεν είναι μακριά πλέον όσον αφορά το κολύμπι. Το μετάλλιο δεν είναι πλέον τόσο μακρινό και θαμπό όπως ήταν σε προηγούμενες Ολυμπιάδες, πριν τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στο Ντέμπρετσεν. Είμαστε σε αρκετά καλό σημείο. Είμαι αισιόδοξος. Το βλέπω ότι το μετάλλιο δεν είναι αδύνατο, δεν το αποκλείω. Όσον αφορά τους τελικούς, θα έχουμε πολλούς, περισσότερους από τους έξι που είχαμε στην Αθήνα. Δείξαμε καλά στοιχεία. Αν επαναλάβουμε την εμφάνιση των Ευρωπαϊκών αγώνων, όλα αυτά θα γίνουν».
Ο Σαρακατσάνης αναφέρθηκε και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων της Αμβέρσας: «Έχουμε τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Νέων, όπου δυστυχώς πάμε μόνο με δύο αθλητές που έπιασαν τα όρια, και έτσι αναγκαστήκαμε να στείλουμε άλλους τέσσερις για να μην πάμε μόνο με δύο συμμετοχές. Όμως, δύο από αυτά τα έξι συνολικά παιδιά μπορούν να φέρουν μετάλλια. Πρόκειται για τον Βαζαίο και τον Καρακαϊδό. Αυτοί οι δύο μπορούν να φέρουν μετάλλιο αλλά είναι πραγματικά απόρροια της κακής λειτουργίας των κολυμβητηρίων, το γεγονός ότι συμμετέχουμε με τόσους λίγους αθλητές. Θυμάμαι άλλη μια φορά που πήγαμε με δύο παιδιά ήταν στη Γενεύη το 1985, όπου συμμετείχε ο Χαράλαμπος Παπανικολάου που κατέκτησε τέσσερα μετάλλια και ο Πέτρος Τσιάλας. Από τότε πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια ξανασυμβαίνει αυτό».
Τέλος, ο Δημήτρης Σαρακατσάνης τόνισε: «Αυτό που με στεναχωρεί και είμαι ανήσυχος είναι η άλλη μέρα, δηλαδή τι θα γίνει του χρόνου. Θα λειτουργήσουν τα κολυμβητήρια; Πόσο θα λειτουργήσουν; Δεν ξέρω τι θα γίνει. Αυτός είναι ο βασικός μου προβληματισμός. Είναι δύσκολο να μην ξέρεις τι γίνεται αύριο».