Οι Βρετανοί σχεδιαστές, Τζέι Όσγκερμπι και Έντουαρντ Μπάρμπερ, χρειάστηκαν 18 μήνες για να καταλήξουν στην τελική μορφή που θα έδιναν στην Ολυμπιακή δάδα, η οποία θα χρησιμοποιηθεί για τη λαμπαδηδρομία στους Αγώνες του Λονδίνου. Βασικός στόχος τους στην κατασκευή ήταν η αντοχή της στο χιόνι, στη βροχή και τους θυελλώδεις ανέμους και να είναι ένα καλό σχεδιαστικό κομμάτι. Μόνο που τελικά πολλοί παρομοίωσαν τη δάδα με… τρίφτη τυριού.
Όμως, το δίδυμο των Βρετανών σχεδιαστών δηλώνει ευχαριστημένο από το υποκοριστικό που δόθηκε στο δημιούργημά τους, τη δάδα με το χρυσαφί χρώμα που κατασκευάστηκε για το «Λονδίνο 2012»: «Είναι πολύ κολακευτικό. Ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα στη Βρετανία είναι ότι, αν κάτι δεν έχει ένα υποκοριστικό, δεν έχει επιτυχία. Γι’ αυτό είμαστε πραγματικά ευχαριστημένοι για το υποκοριστικό «χρυσός τρίφτης» που δόθηκε στη δάδα» υποστήριξε στο Ρόιτερ ο Όσγκερμπι από την Αρχαία Ολυμπία, όπου βρέθηκε, με την ευκαιρία της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας την Πέμπτη το μεσημέρι.
Οι σχεδιαστές εξήγησαν ότι η ιδέα για τη δημιουργία μια τριγωνικής δάδας με 8.000 τρύπες δεν είχε να κάνει σε τίποτα με ένα τρίφτη τυριού που κάποιοι υπέθεσαν. Η δάδα που έχει κατασκευαστεί από αλουμίνιο, έχει ύψος 800 χιλιοστά και ζυγίζει ένα κιλό, συνδυάζει αυστηρά τεχνικά κατασκευαστικά κριτήρια και ένα ελαφρύ, ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες υλικό, με αναφορά και στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
Όπως εξηγούν οι σχεδιαστές της: «Στη λαμπαδηδρομία που θα γίνει στη Βρετανία, θα έχουμε 8.000 δρομείς που θα καλύψουν απόσταση 8.000 μιλίων. Κρίναμε ότι οι διατρήσεις που κάναμε στη δάδα θα μπορούσαν να αντιστοιχούν στους ανθρώπους και στην απόσταση που θα καλυφθούν στη λαμπαδηδρομία. Οι τρεις γωνίες που έχουν σχεδιαστεί στην κατασκευή της συμβολίζουν τις ισάριθμες φορές που έχει διοργανώσει το Λονδίνο Ολυμπιακούς Αγώνες (1908, 1948, 2012). Οι χιλιάδες τρύπες στη δάδα επέτρεψαν την κατασκευή της μόνο από ένα υλικό. Ταυτόχρονα οι τρύπες βοηθούν στη διάλυση της θερμότητας και εξασφαλίζουν ότι δεν θα φθάσει στο χέρι του λαμπαδηδρόμου».
Η απλότητα σχεδιασμού της δάδας και το μικρό βάρος της βοήθησαν το βρετανικό δίδυμο να κερδίσει τον περασμένο μήνα το βραβείο Σχεδίου για το 2012 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Και για όσους γνωρίζουν το θέμα με τις δάδες, αρκετές είναι οι φορές που σχεδιαστικά υπήρξαν ατέλειες, με αποτέλεσμα να προκύψουν μεγάλα προβλήματα στη χρήση τους. Το μέταλλο που χρησιμοποίησε ο Γάλλος σχεδιαστής, Φιλίπ Σταρκ, για τη δάδα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στην Αλμπερτβίλ αποδείχθηκε πολύ δύσκολο να κρατηθεί από τους λαμπαδηδρόμους, ενώ το βαρύ πλαστικό για τους Θερινούς Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, την ίδια χρονιά, είχε το μειονέκτημα ότι συχνά έλιωνε στα χέρια των δρομέων.
Οι δύο Βρετανοί το γνωρίζουν αυτό και πιστεύουν ότι το δικό τους δημιούργημα μπορεί να αποφύγει παρόμοια λάθη και για το λόγο αυτό έχουν γίνει σκληρά τεστ αντοχής. «Πιθανότατα είναι η δάδα που έχει δοκιμαστεί περισσότερο από κάθε άλλη στην ιστορία της λαμπαδηδρομίας. Φυσικά τα πάντα μπορούν να συμβούν, αλλά έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση ότι δεν θα μας συμβούν απρόοπτα».