Η Δήμητρα Τσαμοπούλου τόνισε πως τα όνειρά της έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα, μετά την πρώτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην κατηγορία διπλού σκιφ, με την Αννέτα Κυρίδου. Η Ελληνίδα αθλήτρια αφιέρωσε το μετάλλιο στον καλύτερο φίλο της, ο οποίος είχε χτυπήσει σε τροχαίο ατύχημα. Η Τσαμοπούλου τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως τα όνειρα υπάρχουν για να γίνονται πραγματικότητα. Αναλυτικά:
Δήμητρα, συγχαρητήρια. Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα U23. Ηταν κάτι που το περίμενες; Ηταν στους στόχους σας;
«Με την Αννέτα το είχαμε συζητήσει. Είχαμε πει και οι δυο ότι δεν υπάρχει άλλο μετάλλιο. Το χρυσό ήταν ο μόνος στόχος. Συγκεκριμένα είχαμε πει, αν δεν είναι χρυσό δεν βγαίνουμε από την βάρκα».
Έχεις καταλάβει το μέγεθος της επιτυχίας;
«Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα. Κοιταζόμαστε με την Αννέτα τυχαία και γελάμε σαν παιδάκια, πιάνουμε το κεφάλι μας και επαναλαμβάνουμε την ίδια ερώτηση: «Καταλαβαίνεις τι κάναμε σήμερα;»
Το γεγονός ότι ήταν μια «καθαρή» κούρσα και από την αρχή έως το τέλος ήσασταν μπροστά, δίνει μεγαλύτερη αίγλη στην επιτυχία σας;
«Με την Αννετα το 2017, στο ίδιο αγώνισμα ήμασταν πρώτες σε όλη την κούρσα και στο τέλος βγήκαμε τρίτες. Αυτή τη φορά όμως το ξέραμε και οι δύο ότι μπορούμε να πάρουμε το χρυσό και δεν θα το αφήναμε με τίποτα».
Βρισκόμαστε σε μία προολυμπιακή χρονιά. Πιστεύεις ότι μπορείς να πάρεις την πρόκριση για το Τόκιο;
«Ο μεγάλος στόχος είναι η πρόκριση. Είναι ένα όνειρο ζωής, και τα όνειρα υπάρχουν για να γίνονται πραγματικότητα».
Πρωταθλητισμός και πανεπιστήμιο λένε πως δεν συνδυάζονται. Εσύ πώς τα έχεις καταφέρει;
«Τον Ιανουάριο του 2018 έφυγα από την Ελλάδα και μετακόμισα στις ΗΠΑ. Εκεί σπουδάζω νευροβιολογία με υποτροφία στο University of Washington. Είμαι πολύ τυχερή που ανήκω στο δυναμικό αυτού του Πανεπιστημίου και θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ» στους προπονητές, τους φυσικοθεραπευτές και το γιατρό της ομάδας του Washington, που με κράτησαν υγιή και μου έδωσαν τα εφόδια για αυτήν την επιτυχία. Νομίζω πως με οργάνωση και θέληση όλα μπορούν να συμβούν».
Πού θα ήθελες να αφιερώσεις τον μετάλλιο;
«Αυτο το μετάλλιο είναι αφιερωμένο στην οικογένειά μου που με στηρίζει κάθε δευτερόλεπτο. Νιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος που τους έχω δίπλα μου. Είναι επίσης αφιερωμένο στον κολλητό μου φίλο, τον Νίκο, που αυτή την στιγμή και μετά από ένα τροχαίο ατύχημα περνάει δύσκολα και θα ήθελα όσο τίποτα άλλο να είμαι δίπλα του. Τού είχα υποσχεθεί το χρυσό μετάλλιο δυο μέρες πριν την κούρσα, και το φέρνω πίσω για αυτόν!».
Έμαθες για το τροχαίο ατύχημα του Νίκου, όταν ήσουν στην Φλόριντα, πόσο σε επηρέασε;
«Μάθαινα καθημερινά από την οικογένειά του τα νέα. Δύο μέρες κάναμε και βιντεοκλήση και του υποσχέθηκα ότι θα του φέρω το χρυσό. Σήμερα πριν την κούρσα μιλήσαμε ξανά και μού έδωσε πολύ δύναμη».