Με ανανεωμένη αισιοδοξία υποδέχεται την καινούργια αγωνιστική χρονιά ο Νίκος Κρανίτης, που ελπίζει να δείξει το καλύτερό του πρόσωπο στα ταπί, έχοντας πλέον ξεπεράσει έναν σοβαρό τραυματισμό στον δεξιό ώμο.
Ο 22χρονος αθλητής της ενόργανης υποβλήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο σε χειρουργική επέμβαση και ακολούθησε ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης για τρεις μήνες, αλλά πλέον είναι έτοιμος για να επανέλθει στη δράση.
«Χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμα για να ‘ανοίξει’ εντελώς το χέρι μου, αλλά μπορώ να εκτελώ προγράμματα σε όλα τα όργανα εκτός από τους κρίκους. Κάποιες ασκήσεις στο μονόζυγο και δίζυγο με ζορίζουν στον ώμο, γενικά όμως είμαστε σε καλό δρόμο και προχωράμε με δύναμη και αισιοδοξία», τονίζει ο Κρανίτης, με το βλέμμα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης (19-20 Μαΐου):
«Έχω κατεβάσει κάπως τους συντελεστές δυσκολίας στα προγράμματά μου για να έχω μεγαλύτερη σταθερότητα στις εκτελέσεις. Στο πανελλήνιο θέλω να έχω μία καλή παρουσία, με ‘καθαρές’ εκτελέσεις. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι μπορώ να πετύχω μερικές προκρίσεις σε τελικούς οργάνων και να διεκδικήσω κάτι παραπάνω, ειδικά στο έδαφος, όπου έχω ένα πρόγραμμα με βαθμό δυσκολίας 5,50».
Ο αθλητής του Θεόφιλου Λαλεχού, που είχε αγωνιστεί με την Εθνική Εφήβων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012, καθώς και στο Ολυμπιακό Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Νεότητας του 2013, ενώ ως άνδρας συμμετείχε στο παγκόσμιο κύπελλο της πορτογαλικής πόλης Ανάντια το 2016 και στην φιλική συνάντηση με την Ιταλία την ίδια χρονιά, προσδοκά σε περισσότερες διεθνείς συμμετοχές στο μέλλον:
«Αν δεν πίστευα ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μου, δεν θα ήμουν στο γυμναστήριο αυτή την στιγμή, έπειτα από τρεις χειρουργικές επεμβάσεις! Σε κάθε αγωνιστική ευκαιρία, Η φετινή χρονιά είναι κάπως περίεργη για μένα, γιατί μπήκα προερχόμενος από τραυματισμό, αλλά σε κάθε αγωνιστική ευκαιρία και σε κάθε τεστ που θα δίνουμε, θέλω να δείχνω το καλύτερό μου πρόσωπο. Από και πέρα, ό,τι είναι να έρθει θα έρθει».
Ο Νίκος Κρανίτης ολοκλήρωσε με μία ξεχωριστή αναφορά στους ανθρώπους που στάθηκαν στο πλευρό του, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του τραυματισμού του: «Θέλω να απευθύνω τις ευχαριστίες μου στον ορθοπεδικό γιατρό Οδυσσέα Παξινό, τον άνθρωπο που μου έφτιαξε τον ώμο και μπορώ να κάνω ενόργανη γυμναστική, στον προπονητή μου τον κ. Λαλεχό, που με βοήθησε πολύ να ξαναμπώ στην προπόνηση, ψυχολογικά και με κάθε τρόπο, όπως επίσης στην οικογένειά μου για την στήριξή της σε όλα τα επίπεδα, αλλά και στους συναθλητές μου, γιατί η ενθάρρυνσή τους ήταν πολύ σημαντική για μένα σε μια περίοδο που τη χρειαζόμουν».