Έχει καταγραφεί στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση με τεθωρακισμένα. Η μάχη του Κουρσκ άρχισε στις 4 Ιουλίου του 1943, στην ομώνυμη πόλη, και έληξε στις 23 Αυγούστου του 1943 με νίκη των Σοβιετικών έναντι των Γερμανών.
Πρόκειται για ένα καθοριστικό γεγονός στην εξέλιξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, καθώς με την ήττα αυτή άλλαξαν οι ισορροπίες και οι Γερμανοί έχασαν την πρωτοβουλία των κινήσεων που είχαν έως τότε. Στην αρματομαχία ενεπλάκησαν 6.200 γερμανικά και σοβιετικά τανκς από τα οποία και τα περισσότερα καταστράφηκαν.
Δίκαια,λοιπόν, παίρνει το χαρακτηρισμό της πιο αιματηρής σύγκρουσης με τη συμμετοχή αρμάτων μάχης που έγινε ποτέ στην παγκόσμια πολεμική ιστορία. H προπαρασκευή της μάχης είχε ήδη ξεκινήσει από τα τέλη του Μάρτη της ίδιας χρονιάς όταν ένα περίπολο του κόκκινου στρατού έπιασε έναν αξιωματικό της Βέρμαχτ με τον οδηγό του, ο οποίος μετέφερε απόρρητα έγγραφα που έδειχναν την μεγάλη επίθεση που ετοίμαζε η φασιστική Γερμανία στο μέτωπο του Όρελ και το νοτιότερο αυτό του Μπιέλγκοροντ.
Οι ενδείξεις για αντεπίθεση των ναζί προϋπήρχαν και μετά από την ήττα της μεγαλύτερης στρατιάς της Βέρμαχτ το Φεβρουάριο του 1943 στο Στάλινγκραντ, αφού ο Χίτλερ είχε κηρύξει ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της ΕΣΣΔ. Έτσι, πρώτος σταθμός αυτού του πολέμου ήταν η πόλη του Κουρσκ όπου σημειώθηκε η πολεμική σύγκρουση και σήμανε το τέλος της αυτοκρατορίας του Γ’ Ραιχ.
Οι Γερμανοί είχαν αποφασίσει να δημιουργήσουν μια ομάδα που θα περιλάμβανε 50 τμήματα (18 μονάδες με τεθωρακισμένα και μοτοσικλέτες, 5 στρατιές αρμάτων μάχης και 8 στρατιές με πυροβολικό). Συνολικά, σύμφωνα με σοβιετικές πηγές, ο αριθμός στρατιωτών που περιλάμβαναν αυτά τα 50 τμήματα ήταν 900.000 στρατιώτες. Τη διοίκηση θα είχαν ο Γκίντερ φον Κλούγκε (Ομάδα Στρατιών “Κέντρο”) και ο Έριχ φον Μανστάιν (Ομάδα Στρατιών “Νότος”). Απ’ την άλλη πλευρά, οι Σοβιετικοί είχαν αποφασίσει ότι το Κεντρικό Μέτωπο του Κόκκινου Στρατού θα υπερασπιζόταν το Κουρσκ από τα βόρεια ενώ το Μέτωπο Βορόνεζ από τα νότια.
