Graveyard Keeper Review

Θα δείτε… τα ραδίκια ανάποδα.

Ήθελα πραγματικά πολύ να αγαπήσω το Graveyard Keeper. Ερχόμενη από κάμποσες εκατοντάδες ώρες στο Stardew Valley, το μακάβριο graveyard sim που αντικαθιστά τα μπρόκολα και τα μαρούλια με ταφόπλακες και κρεματόρια, έμοιαζε να είναι κομμένο και ραμμένο για μένα. Όμως η γοητεία του, η οποία αναμφισβήτητα υπάρχει εδώ, κατέληξε να χάνεται κάτω από τόνους τεχνικών προβλημάτων και bugs. Από αυτά το τελευταίο, αν και τεχνικά δεν ήταν game breaking, ήταν αρκετά έντονο ώστε να σκοτώσει κάθε ίχνος διάθεσης που είχα να ασχοληθώ περαιτέρω.

Ξεκινώντας, ο ανώνυμος μουσάτος πρωταγωνιστής μας πέφτει θύμα ενός τροχαίου και ξυπνά σε έναν μεσαιωνικό κόσμο στον οποίο οι ντόπιοι νομίζουν ότι είναι ο επιστάτης του τοπικού νεκροταφείου. Ο μοναδικός στόχος του είναι να βρει έναν τρόπο να γυρίσει στο σπίτι του και την αγαπημένη του, αλλά για να το πετύχει αυτό θα χρειαστεί να μάθει πολλά πράγματα για αυτόν τον νέο και ασυνήθιστο τόπο και τους ιδιόρρυθμους χαρακτήρες που τον κατοικούν.

Ξεκινώντας, ένα ιπτάμενο κρανίο που μιλάει και ακούει στο όνομα Gerry θα σας μάθει τα βασικά για τη συντήρηση του κοιμητηρίου, την εκτέλεση αυτοψιών, αλλά και τις ιδιαιτερότητες της ταφής. Ναι, θα χρειαστεί να εκτελέσετε αυτοψίες, ενώ η μακαβριότητα του όλου πράγματος δεν σταματά εκεί. Για να βελτιώσετε την ποιότητα των πτωμάτων και κατ’ επέκταση το rating του νεκροταφείου σας θα χρειαστεί να κάνετε ορισμένες… παρεμβάσεις σε αυτά, ενώ μπορείτε ακόμα και να φτιάξετε burgers από τα κομμάτια που θα εξάγετε.

Στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο αηδιαστικό από ότι ακούγεται, εν μέρει λόγω των πανέμορφων pixel art γραφικών και εν μέρει χάρη στο εξαιρετικό (και εξαιρετικά μαύρο) χιούμορ που είναι πανταχού παρόν. Από την άλλη, μόλις φύγει η πρώτη γεύση αηδίας το πιθανότερο είναι να κατακλυστείτε από ένα αίσθημα αβεβαιότητας καθώς κάθε mechanic, tip και άλλη χρήσιμη πληροφορία εξηγείται μόνο μια φορά και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Παρά όμως την ασάφεια στην εξήγηση, το gameplay έχει όλα τα φόντα ώστε να είναι εθιστικό. Ο παίκτης έχει μια μεγάλη ποικιλία δραστηριοτήτων στη διάθεσή του, από την αποκλειστική ενασχόληση με το νεκροταφείο μέχρι την κηπουρική, το ψάρεμα, ή και τα διάφορα quests των χαρακτήρων, αλλά και αρκετή ελευθερία ώστε κάθε απόφαση να έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ταυτόχρονα το crafting system, με το οποίο θα ασχοληθείτε αναπόφευκτα κάποια στιγμή, κατορθώνει να είναι ταυτόχρονα ενδιαφέρον και εξαιρετικά απρόσβατο, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες ώρες ενασχόλησης με το graveyard keeper.

Κάθε δραστηριότητα αποδίδει ένα από τρία είδη tech points, τα οποία χρησιμοποιείτε για να ξεκλειδώσετε νέες τεχνολογίες, οι οποίες αποτελούν ένα συνδυασμό μεταξύ crafting system και skill tree. Για να ξεκλειδώσετε κάτι συγκεκριμένο θα χρειαστεί να ξεκλειδώσετε όσα προηγούνται αυτού, ενώ οι διαφορετικές κατηγορίες εξασφαλίζουν ότι πάντα θα υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να αναπτύξετε. Ταυτόχρονα όμως πολλές τεχνολογίες ζωτικής σημασίας χάνονται ανάμεσα σε άλλες πιο επουσιώδεις, πρόβλημα ιδιαίτερα εμφανές στο early game, όπου τα tech points είναι ακόμα σχετικά λίγα εάν δεν μπείτε στη διαδικασία του grinding. Συχνά το απλό πρόβλημα της κατασκευής του χ αντικειμένου καταλήγει να περιπλέκεται σε ένα κουβάρι όπου η κατασκευή του χ απαιτεί το ξεκλείδωμα του ψ που με τη σειρά του είναι αδύνατο να γίνει χωρίς το ω.

Ένα ακόμα αδύναμο σημείο είναι η μάχη. Ειλικρινά δεν προσφέρει τίποτα πρωτότυπο, τίποτα διασκεδαστικό και δίνει την αίσθηση ότι προσπαθεί να αντιγράψει το σύστημα μάχης και τα dungeons του Stardew Valley, δυστυχώς χωρίς επιτυχία. Τα dungeons εδώ είναι μια μεγάλη αγγαρεία, ενώ το γεγονός ότι πρέπει να σκοτώσει κανείς όλα τα τέρατα ενός ορόφου για να μεταβεί στον επόμενο, ακόμα και αν έχει ήδη βρει την έξοδο, κάνει το όλο πράγμα να μοιάζει με αγγαρεία. Σε συνδυασμό με το stamina που μειώνεται με κάθε χρήση του σπαθιού, είναι σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς την παραμικρή ευχαρίστηση στην όλη διαδικασία.

Αλλά μακράν το χειρότερο κομμάτι της εμπειρίας μας με το Graveyard Keeper ήταν τα διάφορα bugs που συναντήσαμε, όπως NPCs στους οποίους δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε και έπρεπε να περιμένουμε μια βδομάδα για να μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να προχωρήσουμε τα quests τους. Το τελευταίο όμως καρφί στο φέρετρο (pardon the pun) ήταν το chest scrolling bug, το οποίο δεν άφηνε τον παίκτη να πλοηγηθεί στο inventory των διάφορων σεντουκιών του, τηλεμεταφέροντας τον κέρσορά του στην τελευταία γραμμή. Όποιος έχει παίξει management sims καταλαβαίνει πόσο μεγάλο εμπόδιο είναι αυτό το θέμα στην πρόοδο του παίκτη.

Tο χειρότερο όμως είναι ότι δεν είμαι καν αισιόδοξη ότι τα θέματα αυτά θα διορθωθούν με την πάροδο του χρόνου. Οι developers έχουν υπάρξει το λιγότερο αμελείς με τη βελτίωση του δημιουργήματός τους, ενώ κάθε πλατφόρμα έχει και τα δικά της bugs, τα οποία μένουν εδώ και καιρό αδιόρθωτα. Επιπλέον, το Breaking Dead DLC, το οποίο εισάγει ζόμπι και το οποίο δεν είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε σε αυτό το review, κοστίζει στο Nintendo Switch όπως και στις υπόλοιπες κονσόλες πέντε ευρώ ενώ στα PC είναι δωρεάν, τακτική με την οποία διαφωνώ βαθύτατα.