Προτού επινοηθούν οι όροι που καθόρισαν και προσδιόρισαν τη σεξουαλικότητα, η ιδιωτική ζωή στη βικτοριανή εποχή, είχε μια άλλη, μυστική και εν πολλοίς ανομολόγητη πλευρά, πέρα από τα σεμνότυφα, σκληρά στερεότυπα.
Ακόμη και με τα στάνταρντς των γνωστότερων οικογενειών της Βικτοριανής Αγγλίας, οι Bensons καταγράφονται ως μία ιδιάζουσα περίπτωση.
Οπως γράφει το theatlantic.com, ο πατριάρχης της οικογένειας Edward Benson, είχε ταράξει την εκκλησιαστική ιεραρχία, προκαλώντας τον ανώτερο κλήρο με τις σκληρές αρχές του και τους ιερείς με τον μεταρρυθμιστικό του ζήλο. Η Βασίλισσα Βικτορία τον διόρισε αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, εν ολίγοις επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας, το 1883.
Η σύζυγος του, Minnie, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν το ιδανικό έτερον ήμισυ. Τρυφερή όταν εκείνος ήταν αυστηρός, υπήρξε μία εξαιρετική οικοδέσποινα, αλλά γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, συναγωνιζόταν στη θρησκευτική αφοσίωση τον σύζυγο της. Όπως έλεγε ωστόσο, μία τολμηρή φίλη της, η Minnie ήταν «καλή όπως ο Θεός και έξυπνη όπως ο Διάβολος».
Και οι πέντε απόγονοι του Edward και της Minnie Benson διακρίθηκαν στη δημόσια ζωή. Ο Arthur Benson υπηρέτησε ως δάσκαλος στο κολέγιο Magdalene του Πανεπιστήμιου του Cambridge, έγραψε τους στίχους στον ύμνο του Edward Elgar, «Land of Hope and Glory» και ανέλαβε (για την ακρίβεια, του ανατέθηκε) το λεπτό καθήκον της συν-επεξεργασίας των προς δημοσίευση επιστολών της Βασίλισσας Βικτωρίας.
