Θες να γίνουμε φίλοι;
Μια μητέρα θα κάνει δώρο στον δεκατριάχρονο γιο της μια κούκλα. Σύντομα ο γιος της ανακαλύπτει πως δεν είναι απλά άλλο ένα παιχνίδι.
Μετά από μια σειρά πολλών rebootταινιών τρόμου, ήρθε η ώρα και για το Child‘sPlayτου 1988, να συναντήσει τη σύγχρονη εκδοχή του. Πρόκειται για μια προσπάθεια λίγο πιο εκσυγχρονισμένης εκδοχής, όπως απαιτούν οι συνθήκες άλλωστε, αν και το αποτέλεσμα είναι ένα slasherhorrorταινιάκι, που σέβεται μεν το original, δεν προσθέτει όμως κάτι καινούριο ούτε σαν remake, ούτε σαν αυτόνομη ταινία. Για αρχή έχουμε πάντα το ενδιαφέρον στοιχείο της κούκλας με τις υπερφυσικές σκοτεινές δυνάμεις, ένα δυνατό σημείο που ο σχεδόν, πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται και παρουσιάζει κάποιες πολύ ατμοσφαιρικές στιγμές, χρησιμοποιώντας επιβλητικά κοντινά στο σατανικό πρόσωπο της κούκλας. Τέτοια σημεία είναι διάσπαρτα μέσα στο φιλμ, το οποίο πασχίζει να χρησιμοποιήσει επιτυχημένα τα περισσότερα κλισέ στοιχεία απ’ το είδος του slasher, αλλά και απ’ το originalChild‘sPlayκαι κάποιες φορές, αλήθεια είναι πως το πετυχαίνει.
Γενικώς, η εισαγωγή στο θέμα είναι πολύ γρήγορη, όπως και ο ρυθμός ενός φιλμ που τρέχει και έχει μονταριστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην κουράζει το θεατή, που ότι βλέπει, διαδραματίζεται ταχύτατα και χωρίς κοιλιές ή κάμψεις. Το θέμα όμως είναι τι γίνεται με το φιλμ περαιτέρω και με τον τρόμο που αυτό προκαλεί. Πέραν κάποιων συγκεκριμένων εμπνευσμένων σημείων ή σκηνών, το νέο Child‘sPlay, από άποψη σεναρίου, αλλά και εικαστική, δεν καταφέρνει να φανεί πουθενά, αρκετά ενδιαφέρον, ούτε να τρομάξει επί της ουσίας, καθώς όλες οι σκηνές δολοφονιών, έχουν δυστυχώς το στοιχείο του απόλυτου κλισέ, χάνοντας πολύ έδαφος όσο η ώρα περνά και όλα γίνονται μηχανικότατα και σε αυτόματο πιλότο. Η αίσθηση που δίνει το Child‘sPlayμετά το πέρας της προβολής, είναι αυτή του αχρείαστου remake, το οποίο βλέπεται μεν ευχάριστα καθώς διαθέτει καλογυρισμένες σκηνές, ωστόσο έχοντας δει διαμαντάκια τα τελευταία χρόνια στο σινεμά τρόμου, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, πως το φιλμ αυτό δεν ανήκει στις καλές του στιγμές, αν και διαθέτει μπόλικη funδιασκέδαση.
Οι ηθοποιοί είναι ένα άλλο σημείο που μάλλον οι δημιουργοί του φιλμ, άφησαν σε δεύτερη μοίρα, δίχως την απαραίτητη καθοδήγηση, καθώς δίνουν την αίσθηση ότι απλώς διεκπεραιώνουν, χωρίς να παίζουν άσχημα φυσικά, έχριζαν ωστόσο αρκετής βελτίωσης που μπορούσε να γίνει. Κάτι τέτοιο ίσως έγινε εκούσια, ώστε όλο το κεντρικό βάρος να πέσει πάνω στον σατανικό Chucky, που εδώ κλέβει την παράσταση ως ο βασικός πρωταγωνιστής, με κάποιες στιγμές ιδιαίτερα επιβλητικές, άλλωστε μια δαιμονική κούκλα που σκοτώνει, είναι από μόνο του κάτι το τρομακτικό, που εδώ δυστυχώς οι δημιουργοί, δεν εκμεταλλεύονται επαρκώς. Οι οπαδοί του ωμού goreκαι splatter, θα χαρούν αρκετά, καθώς κάποιες σκηνές είναι ιδιαίτερα αιματοβαμμένες και φιλμαρισμένες με τρόπο παραδοσιακό, που κλείνει το μάτι στους παλιούς ρέκτες του είδους και του grindhouseσινεμά γενικότερα, ενώ όσοι δεν είναι συνηθισμένοι, ίσως αποτροπιάσουν. Κάποια αιματηρά σημεία της κούκλας-δολοφόνου, θυμίζουν κάτι από EliRothστον τρόπο κινηματογράφισης, σε συνδυασμό με τα ’80sslasher, μια αισθητική που η διεύθυνση φωτογραφίας προσπαθεί να διατηρεί καθόλη τη διάρκεια, για το όλο vintagefeelingπου προκαλεί, κάτι που καταφέρνει, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το σύνολο του Child‘sPlay, που σε πολύ λίγα σημεία καταφέρνει να τρομάξει ή να επιβληθεί.
IGN Greece
Νέο trailer για το Child’s Play- Στα ράφια των καταστημάτων έφτασε ο νέος Chucky από την ταινία “Child’s Play”
- Child’s Play: O Mark Hamill γίνεται ο Chucky
Πηγή: IGN Greece
