Εδώ και πολλά χρόνια οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης έχουν μετατρέψει σε χωματερές τα φτωχότερα έθνη μεταφέροντας εκεί τα απόβλητα και τα σκουπίδια τους, πολλά από τα οποία είναι επικίνδυνα και μη ανακυκλώσιμα. Ο όρος «χωματερές της Δύσης», μόνο καινούργιος δεν είναι για χώρες όπως η Ινδονησία, η Μαλαισία, η Ταϊλάνδη, οι Φιλιππίνες.
Ο κόσμος παράγει πάνω από δύο δισεκατομμύρια τόνους αστικών στερεών αποβλήτων κάθε χρόνο. Τα σκουπίδια αυτά είναι αρκετά για να καλύψουν πάνω από 800.000 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων. Ο μεγαλύτερος ρυπαντής παγκοσμίως δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ, καθώς οι Αμερικανοί παράγουν το τριπλάσιο του παγκόσμιου μέσου όρου των σκουπιδιών ενώ παράλληλα ανακυκλώνουν μόλις το 35%.
Η ΕΕ έχει ελάχιστα καλύτερα αντανακλαστικά στην ανακύκλωση (37,8%) αλλά είναι εξίσου μεγάλος εξαγωγέας σκουπιδιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2016, το σύνολο των αποβλήτων που παράγονται από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες και τα νοικοκυριά στα 28 κράτη μέλη του μπλοκ ανέρχεται σε 2.533 εκατομμύρια τόνους. Αυτό σημαίνει 16 τόνους αποβλήτων ανά άτομο, ανά έτος. Η Τουρκία, η Κίνα και η Ινδία ήταν οι μεγαλύτεροι αποδέκτες σκουπιδιών της ΕΕ. Πέρσι οι εξαγωγές από την ΕΕ προς τρίτες χώρες ανήλθαν σε 41,4 εκατομμύρια τόνους. Σημειώθηκε μάλιστα αύξηση 69% σε σχέση με το 2004.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι φυσικά το πλαστικό. Μόνο το 2018 οι ΗΠΑ «ξεφορτώθηκαν» 68.000 κοντέινερ με πλαστικά απορρίμματα. Από τον Ιανουάριο έως και τον Νοέμβριο του 2018 εξήγαγαν 961,600 τόνους. Δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας η Ιαπωνία με 891.700 τόνους και ακολουθούν Γερμανία (733,800) και Βρετανία (548,300).
