Samurai Shodown Review

“The way of the samurai is to know death”

Η έλευση του νέου Samurai Shodown αναμφισβήτητα θα ξυπνήσει αναμνήσεις σε όσους πέρασαν τα εφηβικά τους χρόνια στις αίθουσες των arcade, ξοδεύοντας εκατοντάδες πενηντάρικα. Βέβαια στα ίδια ακριβώς… ουφάδικα υπήρχαν και άλλα μνημειώδη Fighting της τότε εποχής, ωστόσο σε κανένα εξ’ αυτών δεν μονομαχούσες με σπαθιά, ξίφη ή με τo γάντι του Freddy Krueger (Gen-An). Αυτή ήταν η καινοτομία, αν θέλετε, του Samurai Shodown και ο λόγος για τον οποίο έχει κερδίσει μια θέση στην καρδιά μας.

Με την πάροδο του χρόνου, το Samurai Shodown ξεχάστηκε και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει την αίγλη της… Αγίας Τριάδας (Street Fighter, Mortal Kombat, Tekken) των Fighting ή έστω την αίγλη του Soulcalibur. Το 12ο κεφάλαιο της σειράς πιθανότατα θα έχει την τύχη των προκατόχων του, ωστόσο θεωρούμε ότι αξίζει μια θέση στη σύγχρονη αγορά των Fighting. Για τον απλούστατο λόγο, ότι τολμά να κάνει κάτι διαφορετικό.

Εάν εξετάσουμε λίγο πιο προσεκτικά τα Fighting που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια θα εντοπίσουμε κάποιες βασικές αρχές που διέπουν το σύστημα μάχης τους. To Samurai Shodown δεν έχει τα combos του Street Fighter, του Mortal Kombat ή του Killer Instinct, τα αέναα juggles του Tekken, αλλά ούτε και τους πολύπλοκους μηχανισμούς των Fighting της Arc System Works. Αντιθέτως στηρίζεται σε τεχνικές βγαλμένες από το kenjutsu, την παραδοσιακή ιαπωνική ξιφομαχία. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι αναμετρήσεις του Samurai Shodown, μοιάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει από θρυλικές ταινίες του Akira Kurosawa, όπως το Yojimbo, το Sanjuro και το Seven Samurai.

To μυστικό της επιτυχίας δεν είναι η επίθεση, αλλά η άμυνα και το “διάβασμα” των κινήσεων του αντιπάλου σας. Για παράδειγμα, μια heavy επίθεση είναι σε θέση να αφαιρέσει το 20% των hit points του εχθρού σας, ωστόσο αν δεχθείτε μια καίρια κλωτσιά η επίθεσή σας θα γίνει interupt και ύστερα θα μείνετε εκτεθειμένοι στις εκδικητικές… ορέξεις του αντιπάλου σας. Οι ρόλοι βέβαια μπορούν με την ίδια ακριβώς ευκολία να αντιστραφούν. Λόγου χάρη, αν αμυνθείτε ακριβώς πριν δεχθείτε ένα χτύπημα θα αντικρούσετε την επίθεση του αντιπάλου σας και μετά θα μπορέσετε να… ασελγήσετε πάνω του.

Για την ακρίβεια όλοι οι μηχανισμοί του Samurai Shodown θυμίζουν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι και διέπονται από την αρχή του high risk/high reward. Παραδείγματος χάριν, οι super attacks μπορούν να εκτελεστούν μόνο μια φορά ανά αναμέτρηση, οπότε αν αστοχήσετε ή αν ο αντίπαλός σας της μπλοκάρει θα χάσετε την ευκαιρία να προκαλέσετε τεράστιο damage. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το rage explosion, το οποίο μόλις ενεργοποιηθεί σας δίνει τη δυνατότητα να εκτελέσετε τις πανίσχυρες lighting blade attacks. Το μειονέκτημα του rage explosion, είναι ότι χάνετε την rage bar σας για το υπόλοιπο του γύρου.

Να προσθέσουμε εδώ, ότι η rage bar σας γεμίζει κάθε φορά που δέχεστε ένα hit ή όταν εκτελείτε τα “just guards” (άμυνα ακριβώς πριν δεχθείτε ένα hit). Μόλις γεμίσει όχι μόνο προκαλείτε μεγαλύτερο damage με τις επιθέσεις σας, αλλά έχετε τη δυνατότητα να εκτελέσετε τις weapon flipping επιθέσεις, οι οποίες αφοπλίζουν τους αντιπάλους σας. Θα ρισκάρετε λοιπόν να ενεργοποιήσετε το rage explosion ή θα προτιμήσετε να κρατήσετε την rage bar σας; Όποια κι αν είναι η απόφασή σας θα πρέπει να έχετε κατά νου και την αντίδραση του αντιπάλου σας. Ένας έμπειρος αντίπαλος προφανώς και θα παίξει πιο συντηρητικά, όταν ενεργοποιήσετε το rage explosion σας και θα περιμένει να… καταλαγιάσει η οργή σας.

Η αφομοίωση όλων των παραπάνω μηχανισμών, καθώς και η εξάσκηση στην αποφυγή των επιθέσεων είναι δεδομένο ότι θα σας μετατρέψει σε έναν ανίκητο μαχητή. Ο ρυθμός πάντως εκμάθησης του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά ομαλός και σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι ο τίτλος ενδείκνυνται τόσο στους αρχάριους, όσο και στους βετεράνους των Fighting. Εάν η εκτέλεση ενός μακροσκελούς combo σας προκαλεί πονοκέφαλο, τότε πιθανότατα θα γοητευτείτε από την απλότητα του συστήματος μάχης. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να διευκρινίσουμε ότι και combos υπάρχουν και άφθονες special moves για κάθε χαρακτήρα, ωστόσο το positioning και τα αστραπιαία αντανακλαστικά αρκούν για να σας οδηγήσουν στην επιτυχία.

To roster του Samurai Shodown απαρτίζεται από 16 χαρακτήρες, με τους περισσότερους εξ’ αυτών να προέρχονται από τα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς. Κρίνοντας συνολικά το roster θα λέγαμε ότι υπάρχουν ορισμένες “ηχηρές” απουσίες, όπως αυτή του Gen-an και του Gaira. Κάποιοι χαρακτήρες, όπως ο Yurikiri Basara, αναμένεται να διατεθούν στην πορεία ως DLC. Προφανώς και δεν επικροτούμε τη συγκεκριμένη κίνηση από πλευράς SNK, ωστόσο μιλάμε για ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο και για μια τακτική που εφαρμόζουν οι περισσότερες εταιρείες του χώρου.

Όπως είναι αναμενόμενο, κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του ξεχωριστό playstyle και συγκεκριμένες special moves που τον διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους. Λόγου χάρη, οι επιθέσεις του Tam Tam έχουν μεγάλη εμβέλεια, εντούτοις τα άλματά του είναι κάπως floaty. Θα μπορούσαμε κοινώς να τον παραλληλίσουμε με τον Dhalsim από τη σειρά Street Fighter. Σε γενικές γραμμές, έχει επιτευχθεί το πολυπόθητο balancing, καθώς δεν υπάρχει κάποιος “op” μαχητής. Απλά κάποιοι χαρακτήρες είναι πιο εύκολοι στην εκμάθηση και ενδείκνυνται για αρχάριους παίκτες. Προς υπεράσπιση του balancing θα θέλαμε να ρίξουμε και ένα ακόμη επιχείρημα στο τραπέζι. Σε όλες τις online αναμετρήσεις μας (παίξαμε 10 ματς περίπου) αντιμετωπίσαμε διαφορετικούς μαχητές. Το γεγονός αυτό προφανώς μαρτυρά ότι αν όντως υπήρχε κάποιος “op” χαρακτήρας, θα τον επέλεγαν κατ’ εξακολούθηση οι αντίπαλοί μας.

To Samurai Shodown διαθέτει μια πλειάδα από offline και online modes, ωστόσο δεν διαθέτει κάποιο mode που να το κάνει να ξεχωρίζει. Ξεκινώντας από το story mode, είναι φανερό ότι η SNK έχει μείνει προσκολλημένη σε τακτικές προηγούμενων δεκαετιών. Κοινώς επιλέγετε τον χαρακτήρα σας, πολεμάτε μέχρι να φτάσετε στο τελικό boss και μετά παρακολουθείτε τον επίλογο, ο οποίος είναι διαφορετικός ανάλογα με τον χαρακτήρα. Τουλάχιστον υπάρχουν 16 διαφορετικά φινάλε, ένα για κάθε χαρακτήρα. Προφανώς συγκρίσεις με το story mode των Mortal Kombat και των Injustice απλά δεν υφίστανται… Να σημειώσουμε, ότι ο βαθμός πρόκλησης είναι σχετικά χαμηλός στο μεσαίο επίπεδο δυσκολίας, καθώς η A.I ξεχνά τι θα πει άμυνα και ως εκ τούτου είναι πολύ εύκολο να “περάσετε” τις heavy attacks σας.

Πέρα από το story, συναντάμε ένα υποτυπώδες tutorial και το training mode, στο οποίο μπορείτε να εξασκηθείτε και να εξοικειωθείτε με τους βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού. Από εκεί και πέρα έχουμε τα gauntlet, survival και time attack. Modes δηλαδή που δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν και απλά υπάρχουν για να… υπάρχουν ή σχετίζονται με κάποια Trophies, όπως είδαμε προσφάτως και στην περίπτωση του SNK Heroines: Tag Team Frenzy. Στο online περιβάλλον συναντάμε ranked και casual αναμετρήσεις, με τις τελευταίες να υποστηρίζουν lobbies έως 10 παικτών. Η online εμπειρία εξαρτάται κατά βάση από το connection του αντιπάλου σας. Καλό θα είναι να περιοριστείτε σε αναμετρήσεις με αντιπάλους από το ίδιο region για να έχετε μια lag-free εμπειρία.

Το τελευταίο mode που θα θέλαμε να σχολιάσουμε είναι το dojo, ένα asychronous multiplayer mode, στο οποίο μονομαχείτε απέναντι σε ghosts άλλων παικτών. Κάτι αντίστοιχο είχαμε συναντήσει στο Shadow Lab του Killer Instinct, όπου και δημιουργούσατε έναν χαρακτήρα, ο οποίος σταδιακά προσαρμόζονταν στον τρόπο παιχνιδιού σας. Στην προκειμένη περίπτωση το dojo mode είναι “σπασμένο” και τίποτα δεν λειτουργεί, όπως θα έπρεπε. Τα ghosts των υπολοίπων παικτών απλά στέκονται στο ίδιο σημείο, βαράνε στον αέρα, δεν αμύνονται ποτέ και γενικώς έχουν μια τραγελαφική συμπεριφορά. Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά είχε και το δικό μας ghost. Ενδεχομένως θα πρέπει να παίξετε εκατοντάδες αγώνες μέχρι το ghost σας να αρχίσει να συμπεριφέρεστε, όπως εσείς. Ακόμη πάντως και μετά από 40 αναμετρήσεις με τον Haohmaru, το ghost μας συμπεριφέρονταν με τον ίδιο αλλοπρόσαλλο τρόπο.

Στην περίπτωση του Samurai Shodown, η SNK χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την Unreal Engine 4 και το τελικό αποτέλεσμα την δικαιώνει πλήρως. Σε σύγκριση με άλλα σύγχρονα Fighting που χρησιμοποιούν την ίδια engine, το Samurai Shodown υστερεί κάπως, εντούτοις παρουσιάζει ένα πολύ καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα σε σύγκριση με τις δύο τελευταίες δημιουργίες της SNK, δηλαδή το King of Fighters XIV και το SNK Heroines: Tag Team Frenzy. Το βασικότερο μας παράπονο εστιάζεται στους χρόνους φόρτωσης, καθώς θα χρειαστεί να περιμένετε 20 δευτερόλεπτα τουλάχιστον πριν από κάθε αναμέτρηση. Ο ηχητικός τομέας δεν επιδέχεται ιδιαίτερη κριτική, καθώς τόσο τα μουσικά θέματα, όσο και τα ιαπωνικά voice overs κλέβουν στην κυριολεξία την παράσταση.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το PS4, η οποία μας παραχωρήθηκε από την IGE.