Ο Ιταλός πρώην προπονητής της Σαμπτόρια άλλαξε με το… καλημέρα την ποδοσφαιρική φιλοσοφία της ομάδας. Κατά συνέπεια και την εικόνα της στο γήπεδο.
Το πρώτο και ίσως βασικότερο στοιχείο που έχει αλλάξει είναι η άμυνα. Η Μίλαν είναι πλέον ομάδα που αμύνεται με 11 παίκτες και όχι με 8 ή 9. Άπαντες καλύπτουν τους απαιτούμενους χώρους, πιέζουν τον αντίπαλο, προσφέρουν στο ανασταλτικό κομμάτι που είναι και προτεραιότητά του.
Όχι για να παίξει αμυντικά η Μίλαν, αλλά και για κυριαρχήσει στα παιχνίδια της. Πιέζοντας ψηλά, «πνίγοντας» τον αντίπαλο, κερδίζοντας κατοχές. Σε αυτά τα στοιχεία φαίνεται να έχει στηρίξει τα αγωνιστικά θεμέλια της εφετινής Μίλαν, προκειμένου να αλλάξει την μέχρι πρότινος «άρρωστη» εικόνα της. Όταν ο σύλλογος με το dna της Μίλαν δεν απαιτεί πράγματα στο παιχνίδι, δεδομένα είναι «άρρωστος».
Στην επίθεση ο Τζιαμπάολο αλλάζει από το 4-3-3 στο 4-3-1-2. Ποντάροντας στην ποιότητα των δύο μπακ του, Ροντρίγκες και Καλάμπρια και στο γεγονός ότι παίζουν άνετα όλη τη γραμμή, φορτώνει τον άξονά του, δίνει στηρίγματα στον Πιόντεκ, ενώ αλλάζει θέσεις σε πρόσωπα.
Ο Καστιγέχο μεταφέρεται από τη γραμμή στην επίθεση δίπλα στον Πιόντεκ σε ρόλο δεύτερου επιθετικού. Ο Σούσο επίσης φεύγει από τη γραμμή και παίζει πίσω από τους δύο φορ σε ελεύθερο ρόλο. Δεδομένα του ταιριάζει περισσότερο, αφού ούτε την ταχύτητα που κάνει διαφορά διαθέτει, ούτε είναι αναγκασμένος να καλύπτει χιλιόμετρα για να δώσει αμυντικές βοήθειες σε αποστάσεις που είναι δεδομένα μεγαλύτερες σε σχέση με την τρέχουσα θέση του στον άξονα.
Η Μίλαν μπορεί να έχασε από τη Μπενφίκα (1-0), όμως αυτό έγινε με κορυφαίο παίκτη των Πορτογάλων τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο. Έγινε έχοντας σημαδέψει δύο φορές τα δοκάρια των Πορτογάλων. Με καλό ποδόσφαιρο και κυρίως ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Κάτι που η Μίλαν έμοιαζε να το έχει… ξεχάσει.
