Έχει αγωνιστεί σε 120 παιχνίδια τα τέσσερα τελευταία χρόνια με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Είναι σίγουρα πρώτος σε συμμετοχές από όλους όσους αγωνίζονται στην Super League τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Αν η λέξη “κορμός” χρησιμοποιείται κατά κόρον από δημοσιογράφους ως κάτι σημαντικό για μια ομάδα, τότε ο Σταύρος Τσουκαλάς αποτελεί το βασικό συστατικό του κορμού του ΠΑΣ όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία (27 χρονών), έχει ήθος, είναι σοβαρός αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά και νομίζω πως έχει όλα όσα χρειάζονται για να χριστεί διεθνής. Άλλωστε το ματς του Περιστερίου, το παρακολούθησε και ο Μίκαελ Σκίμπε και τον σημείωσε στο μπλοκάκι του ίσως και με φωσφοριζέ χρώμα.
Ο Τσουκαλάς γεμίζει τον χώρο του κέντρου, κόβει με ευκολία έχοντας σωστές τοποθετήσεις, ράβει βγάζοντας την ομάδα του μπροστά με τις δυνάμεις που αρμόζουν σε έναν σύγχρονο box to box ποδοσφαιριστή και σκοράρει όποτε του δοθεί η ευκαιρία, έχοντας 13 γκολ αυτά τα χρόνια με τους Ηπειρώτες, ενώ είχε σκοράρει και μια φορά με τον ΠΑΟΚ.
Ο Μίκαελ Σκίμπε θέλει να βελτιώσει το επιθετικό κομμάτι της Εθνικής μας ομάδας και ψάχνει μετά μανίας να βρει πως και με ποιους θα χτίσει την νέα γραμμή κρούσης του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Ωστόσο η αλήθεια είναι πως η Εθνική ομάδα έχει ένα θεματάκι και στον άξονα της μεσαίας γραμμής με τους προπονητές στην μετά Σάντος εποχή να έχουν κάνει διάφορες αλχημείες.
Στο μαρτυρικό για την Εθνική 2015 και σε εννιά ματς μόλις δύο φορές χρησιμοποιήθηκε η ίδια τριάδα στην μεσαία γραμμή. Ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές ήταν ο Ανδρέας Σάμαρης με οκτώ κι από εκεί και πέρα πέντε φορές έπαιξε ο Τζιόλης, τέσσερις ο Ταχτσίδης, τρεις ο Κονέ, δύο ο Φορτούνης που όμως αγωνίστηκε και στα άκρα της επίθεσης ή ως δεύτερος επιθετικός (Τουρκία) κι από μία φορά οι Κυριάκος Παπαδόπουλος, Χριστοδουλόπουλος, Μάνταλος, Πέλκας και Κατσουράνης.
Ο Σταύρος Τσουκαλάς αξίζει να πάρει την ευκαιρία του στην 23άδα της νέας Εθνικής ομάδας που πρόκειται να φτιάξει ο Σκίμπε, χωρίς να χρειάζεται να περιμένει την περίπτωση ο άσος του ΠΑΣ να μεταγραφεί σε μια από τις θεωρητικά μεγάλες ελληνικές ομάδες ή κάποια του εξωτερικού. Άλλωστε ο Γερμανός τεχνικός γι’ αυτό παρακολουθεί όσα περισσότερα παιχνίδια μπορεί. Εδώ υπάρχει και η διαφορά σε σχέση με τον Ότο Ρεχάγκελ που στην δική του φιλοσοφία είχε το να παίρνει παίκτες κυρίως ή μόνο από τις θεωρητικά μεγάλες ομάδες.
Ξέρω πως σε αυτή την περίπτωση μπορεί να ανοίξει η κουβέντα περί παραστάσεων και διαφορετικών απαιτήσεων που μπορούν να αναδείξουν έναν ποδοσφαιριστή. Δηλαδή πολλοί υποστηρίζουν πως είναι διαφορετικό ένας παίκτης να πρωταγωνιστεί σε μεγάλη ομάδα και διαφορετικό σε μικρομεσαία. Πιστεύω όμως πως αυτό ισχύει κυρίως για τις θέσεις του επιθετικού και του τερματοφύλακα. Ο Τσουκαλάς έχει ψηθεί αντιμετωπίζοντας τους κορυφαίους χαφ που έχουν περάσει από το ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια και το έχει κάνει με επιτυχία. Είναι πιο εύκολο να τους έχεις δίπλα σου. Υπάρχει καλύτερη προπόνηση από αυτήν;
