“Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Ζακυνθινός κι ένας Ξανθιώτης….”. Κάπως έτσι θα θυμόμαστε σε λίγα χρόνια αυτό το κακόγουστο αστείο (που ούτε ως ανέκδοτο δεν θα μπορεί να εκληφθεί) με την μονομαχία Κοντονή-Γκιρτζίκη πάνω στο κουφάρι του ελληνικού ποδοσφαίρου, που προσπαθεί να αποφύγει την απόλυτη διάλυση μετρώντας πλέον αντίστροφα.
Βρισκόμαστε 8 και σήμερα από τον αποκλεισμό της ΕΠΟ και του ποδοσφαίρου από τις διεθνείς διοργανώσεις και την πλήρη απομόνωσή του και οι δύο “μονομάχοι” διαρρέουν ότι “δεν κάνουν πίσω”, λες και διατηρούν -ως Λουδοβίκοι- το απόλυτο δικαίωμα πάνω στην ευημερία ή την καταστροφή.
Ο Κοντονής έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ θα… τρομάξουν και θα βρουν ένα “τέχνασμα” για να αποφευχθεί το Grexit, ενώ ο Γκιρτζίκης, που ξέρει καλά ότι οι δύο διεθνείς οργανισμοί θα επιμείνουν σε ότι λένε γιατί έχουν κουραστεί με την Ελλάδα, πιστεύει ότι θα υποχωρήσει ο Κοντονής!
Πρόκειται για στάση (και από τις δύο πλευρές) παντελώς ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Καλώς ή κακώς ο Γκιρτζίκης κουβαλά στην πλάτη του τρεις κακουργηματικές υποθέσεις. Και μπορεί να είναι αθώος μέχρι να υπάρξει η όποια δικαστική απόφαση, αλλά αν η ΕΠΟ είχε ενεργοποιήσει την επιτροπή δεοντολογίας που επιβάλλεται από το καταστατικό της ΦΙΦΑ, ίσως να ήταν ήδη στο σπίτι του.
Φυσικά και το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαίρου δεν είναι ο Γκιρτζίκης ή ο αντι-Γκιρτζίκης που θα πάρει τη θέση του, αλλά η αδυναμία των μεγάλων να αποδεχθούν το 50-50 και της όποιας κυβέρνησης να λειτουργήσει ως σοβαρός εποπτικός οργανισμός της τήρησης των νόμων και των κανονισμών.
Από την άλλη ο Κοντονής ματαίωσε το κύπελλο με το πρόσχημα των επεισοδίων και της βίας, αλλά πλέον μοιάζει να λειτουργεί ως “κοινός εκβιαστής” απαιτώντας να αποχωρήσουν από την ΕΠΟ όχι μόνο ο Γκιρτζίκης, αλλά και τα 15 πρόσωπα που τελούν υπό κατηγορία και η ΚΕΔ.
Και μιλάμε όχι μόνο για υπουργό μιας δημοκρατικής κυβέρνησης, αλλά και για νομικό, που αμφισβητεί ότι κάποιος έχει το δικαίωμα να διατηρεί την αθωότητά του μέχρι να καταδικαστεί. Αν και όταν καταδικαστεί.
Κι αντί να τα βρει με τον υπουργό Δικαιοσύνης της κυβέρνησής του, ζητώντας του να πάψουν να σέρνονται επί χρόνια οι υποθέσεις που αφορούν μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου, παριστάνει ο ίδιος τον δικαστή Ντρεντ!
Την ίδια ώρα οι 11 μικρομεσαίοι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ της μεγάλης κατηγορίας όχι μόνο συναντήθηκαν, αλλά και συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο που μπορεί να δώσει λύσεις σε μια ταραγμένη για το άθλημα περίοδο. Αυτούς όμως, τους αγνοεί επιδεικτικά ο υφυπουργός.
Αντίθετα οι 4 μεγάλοι, ενώ εμφανίζονται να έχουν αποδεχθεί κατ΄ αρχήν το σχέδιο Πανόπουλου, παίζουν “το κρυφτό” ο καθένας με τις εφημερίδες του και τα άλλα ΜΜΕ που μπορεί να επηρεάσει για να αποτυπώσουν τις απόψεις του.
Και κάπως έτσι ο χρόνος μετρά αντίστροφα για έναν αποκλεισμό που θα διαλύσει ότι έχει απομείνει από το άθλημα, αφού κόντρα στην υπεύθυνη στάση που ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι θα έπρεπε να επιδείξουν, έχουν προτάξει τον εγωισμό τους, με μπόι που είναι αδύνατο να μετρηθεί!
