Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το “Collapser” από τις προηγούμενες δουλειές του;
Ο Ηλίας Κυριαζής δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για τους λάτρεις των κόμικς. Είτε πρόκειται για λάτρεις των ελληνικών δημιουργιών, είτε για φανατικούς των ξένων επιτυχιών, σίγουρα οι περισσότεροι έχουν διαβάσει κάποιο έργο του. Από το “Μανιφέστο” μέχρι το “Melody” , από το “Dirk Gently’s Holistic Detective Agency” και “Secret Identities”, μέχρι το “Elysium Online” και το “Μια καρδιά για τον Λεοντόκαρδο”, οι τίτλοι του διακατέχονται από ποικιλία σε είδος αφήγησης αλλά και δομή ιστορίας.
Στον απόηχο της εγχώριας συνεργασίας του με την επίσης αγαπημένη από το κοινό, Έλενα Γώγου, για τον τίτλο “Άρπη” που συμπεριλαμβάνεται στο περιοδικό “Μπλε Κομήτης”, μια τεράστια επαγγελματική επιτυχία έρχεται για τον δημιουργό.
Τα νέα μας ήρθαν τον Απρίλιο που μας πέρασε τόσο από το pastemagazine, όσο και από την προσωπική σελίδα του δημιουργού στο facebook. Πρόκειται για το “Collapser”, μία από τις νέες αφίξεις στο “Young Animal” της DC, σε σενάριο των Mikey Way και Shaun Simon. Ο Ηλίας Κυριαζής αναλαμβάνει να δώσει καλλιτεχνική πνοή στο όραμα των σεναριογράφων, με τον Cris Peter να αναλαμβάνει τον χρωματισμό. Η νέα αυτή σειρά αναμένεται να ξεκινήσει την κυκλοφορία της στις 17 Ιουλίου 2019.
Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από τον Liam James, έναν φέρελπι DJ, του οποίου τα όνειρα και οι φιλοδοξίες ισοπεδώνονται από την αγχώδη διαταραχή του. Τα πράγματα αλλάζουν όταν λαμβάνει ένα πακέτο μέσω ταχυδρομείου που περιέχει μια μαύρη τρύπα. Μαζί με τις νέες εντυπωσιακές δυνάμεις που αποκτά, γίνεται μέρος μιας συμπαντικής διαμάχης, οι προεκτάσεις της οποίας ξεπερνούν κάθε φαντασία. Σύντομα ο Liam θα ανακαλύψει ότι δεν υπάρχει εύκολη λύση σε θέματα όπως η ζωή, η αγάπη, η ψυχική υγεία και ότι με τεράστια δύναμη είναι τεράστιο και το κόστος.
Το IGN Greece μίλησε με τον δημοφιλή δημιουργό κι επιχειρεί να ρίξει όσο περισσότερο φως γίνεται τόσο στο επερχόμενο “Collapser” και στο τι σημαίνει αυτή η νέα φάση για τον Ηλία, όσο και στο πώς αντιλαμβάνεται την ελληνική σκηνή κόμικς.
Έχοντας δουλέψει στο παρελθόν σε τίτλους μεγάλων και γνωστών εταιρειών του εξωτερικού, τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το “The Collapser” από τις προηγούμενες δουλειές σου;
Είναι με διαφορά η καλύτερη εικαστικά δουλειά μου. Δεν συμβαίνει συχνά να κάνεις level up οπότε θέλω να το αναγνωρίζω.
Πρώτα απ’ όλα, είναι με διαφορά η καλύτερη εικαστικά δουλειά μου. Δεν συμβαίνει συχνά να κάνεις level up, οπότε θέλω να το αναγνωρίζω. Πέρα από αυτό είναι κάτι εντελώς καινούργιο – μια μίξη ψυχολογικού δράματος, κωμωδίας και δράσης επιστημονικής φαντασίας που του δίνει μια ιδιαίτερη γεύση. Πιστεύω θα αρέσει σε fans της παλιάς Vertigo και φυσικά των τωρινών παραγωγών της Young Animal του Gerard Way και τηλεοπτικών σειρών όπως “Doom Patrol” και “Umbrella Academy”.
H DC comics (και η Marvel) σπάνια πια εμφανίζουν ολοκαίνουργιους χαρακτήρες κατευθείαν στη δική τους σειρά. Συνήθως έχουν κάποια σχέση με κάποιο γνωστό υπερήρωα (είναι ο ξάδερφος του Μπάτμαν απ’ το χωριό πες) και κάνουν σύντομες guest εμφανίσεις μέχρι να τους δοθεί μια εκδοτική ευκαιρία. Το ότι ο Collapser ξεκινά έτσι δυναμικά είναι πολύ τιμητικό και δείχνει την πίστη της DC στον χαρακτήρα.
Πέρα από όλα αυτά, λαμβάνει χώρα στη νέα fictional πόλη του DC Universe που είναι ουσιαστικά τα Εξάρχεια.
Μετά από τίτλους όπως το “Lionheart” και το “Secret Identities” επιστρέφεις για άλλη μια φορά στο “υπερηρωικό” είδος. Τι είναι αυτό που σε τραβάει σε αυτές τις ιστορίες τόσο σαν δημιουργό όσο και σαν αναγνώστη;
Με έμφαση στα εισαγωγικά βέβαια όλο αυτό. Γιατί αυτό που με τραβάει κυρίως (και έτσι θα χαρακτήριζα τα “Λεοντόκαρδο” και “Collapser”) είναι πράγματα που άπτονται του είδους, αλλά δεν θα τους χαρακτήριζες εύκολα “τυπικούς υπερήρωες”. Αν ήταν να εντοπίσω το ένα πράγμα που με τραβάει περισσότερο από όλα είναι ότι είναι ίσως το μοναδικό είδος που είναι τόσο ελεύθερο. Ενώ και η επιστημονική φαντασία και το fantasy έχουν έστω κάποιους περιορισμούς, μπορείς να δεις τα πάντα σε ένα υπερηρωικό κόμικ. Μυθολογικά όντα δίπλα σε cyberpunk υβρίδια; Κανένα πρόβλημα! Μποντιμπιλντεράδες που κάνουν μαγικά όταν σφίγγονται; Χαρακτήρες που τσακώνονται με τον σχεδιαστή τους; Αμέ! Ναι σε όλα.
Έχοντας δουλέψει τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, ποιες είναι οι διαφορές που παρατηρείς ανάμεσα στο ελληνικό κοινό και το ξένο;
Προφανώς το ξένο κοινό είναι πιο εκπαιδευμένο σε κάποια πρακτικά πράγματα. Εδώ, επειδή είμαστε δέκα νοματαίοι, χρειάζεται να εξηγώ ότι αν θέλουν κάποιο κόμικ μου δεν γίνεται να περιμένουν στο πότε θα με πετύχουν σε κάποιο συνέδριο μήπως έχω αντίτυπα μαζί μου. Το καλό βέβαια του ελληνικού κοινού είναι ότι στα κριτήριά του για το αν θα πάρει ένα κόμικ ή όχι, ψηλά είναι η ιδέα ή το σχέδιο και όχι τόσο αν είναι “κάποιος χαρακτήρας που συλλέγουν”. Υπάρχουν φυσικά άτομα αυτής της φιλοσοφίας στην Αμερική και είναι προφανώς περισσότερα ως καθαρό νούμερο… απλά είναι αναλογικά μικρότερο κομμάτι της πίτας των αναγνωστών.
Επίσης, με γνώμονα την διεθνή βιομηχανία, αλλά και τη μακροχρόνια πορεία σου στο χώρο των κόμικς, ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής κατά την άποψή σου; Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσε να προχωρήσει μπροστά;
Δε θα αγοράσω κάτι που ΔΕΝ θέλω για να στηρίξω τον “Έλληνα καλλιτέχνη” και αυτό είναι οκ. Αυτό που είναι κρίμα είναι να μην αγοράσω κάτι που θα ήθελα ίσως, αλλά δεν έχω ενημερωθεί για την ύπαρξή του ή μου είναι δύσκολο να το βρω.
Κάνουμε αυτές τις κουβέντες δέκα χρόνια στον χώρο μας. Έχουμε ευτυχώς (μετά από καιρό) φτάσει στο σημείο που τα προβλήματα δεν είναι ποιοτικά. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό και υπάρχουν δουλειές για όλα τα γούστα. Δυστυχώς, υπάρχουν προβλήματα παραγωγικότητας, διανομής και διαφήμισης. Μιλάμε κιόλας για μια χώρα που -πέρα από την κρίση- δεν έχει ιδιαίτερα δυνατό αναγνωστικό κοινό. Ενδεικτικό αποτελεί το τι μερίδιο των “επιτυχημένων δουλειών” είναι στριπάκια και πράγματα που μπορούν να καταναλωθούν γρήγορα σε μικρές δόσεις. Και η στήριξη του κοινού είναι κάτι που καλό είναι να υπάρχει, αλλά δεν μπορείς να την απαιτήσεις. Δε θα αγοράσω κάτι που ΔΕΝ θέλω για να στηρίξω τον “Έλληνα καλλιτέχνη” και αυτό είναι οκ. Αυτό που είναι κρίμα είναι να μην αγοράσω κάτι που θα ήθελα ίσως, αλλά δεν έχω ενημερωθεί για την ύπαρξη του ή μου είναι δύσκολο να το βρω.
Πώς πιστεύεις ότι έχει αλλάξει το εγχώριο τοπίο της ένατης τέχνης τα τελευταία χρόνια;
Τα συνέδρια, τα comic cons, έχουν γίνει πια θεσμός. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να έσωσε την ελληνική σκηνή που συρρικνωνόταν ραγδαία λόγω κρίσης. Έδωσε μια δίοδο σε νέους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν κόμικς τους. Ίσως μάλιστα και περισσότερο από το ίντερνετ (κάτι που αδυνατώ να καταλάβω). Το θέμα είναι βέβαια, ότι μια σκηνή κόμικς δεν μπορεί να επιζήσει με 2-3 ή 100 συνέδρια και μόνο. Αφού πήραμε ίσως μια μικρή ανάσα πριν τον γκρεμό, αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι μια εκδοτική αντεπίθεση. Όσοι έχουμε φύγει και δουλεύουμε εξωτερικό θα επιβιώσουμε, αλλά πίστεψέ με θέλουμε ζωντανά και ακμάζοντα ελληνικά κόμικς περισσότερο από τον καθένα. Το να είμαστε “lone survivors of a doomed planet” είναι μεν κομιξικό κλισέ, αλλά δεν είναι καθόλου ελκυστικό σενάριο. Πέρα από το ποιος πρωτοεκδίδει κάποιο κόμικ μας όταν (και αν) αυτό κυκλοφορεί στα ελληνικά, είναι στιγμή μεγάλης χαράς και περηφάνιας για μας.
Με αφορμή τη συνεργασία σου με την Έλενα Γώγου στα πλαίσια της σειράς “Άρπη” στον Μπλε Κομήτη, πώς νιώθεις που βρίσκεσαι αποκλειστικά στο σενάριο και όχι στον σχεδιασμό της σειράς;
Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να λειτουργήσει κάτι τέτοιο είναι όπως το κάναμε: που αντί να έχω έτοιμη μια ιστορία και να την “αναθέσω” στην Έλενα να τη σχεδιάσει, ξεκινήσαμε από την ερώτηση “τι θα ήθελες να σχεδιάσεις;” και χτίσαμε μαζί ένα concept. Είναι ένα πολύ φιλόδοξο κι απαιτητικό project, αλλά με την Έλενα έχουμε τις ίδιες καλλιτεχνικές ευαισθησίες και η συνεργασία πηγαίνει νεράκι.
Όσον αφορά το σενάριο γενικότερα, είναι κάτι που με ενδιαφέρει να το ψάξω. Πολλές φορές, αυτό που θέλω να σχεδιάσω κι αυτό που θέλω να γράψω δεν ταυτίζονται, οπότε, γιατί να μην τα διαχωρίσω; Πάλι καλά, ταλαντούχα άτομα για συνεργασία υπάρχουν.
Ανατρέχοντας ελαφρώς σε προηγούμενη ερώτηση αναφορικά με την εξέλιξη της κοινότητας και της βιομηχανίας, αλλά και τη συνεργασία σου με γυναίκα δημιουργό, έρχεται αναπόφευκτα στο επίκεντρο η γυναικεία εκπροσώπηση τόσο σε επίπεδο δημιουργών/συντελεστών, όσο και σε επίπεδο κοινού. Θεωρείς ότι υπάρχει αλλαγή στην αντιπροσώπευση κατά την πάροδο των χρόνων;
Εφόσον δεν έγινε κάποια ξαφνική γενετική μετάλλαξη που έκανε τις γυναίκες να μπορούν να σχεδιάζουν καλά κόμικς, ότι για δεκαετίες κάτι τις κρατούσε μακριά και χαραμίζονταν τόνοι ταλέντου.
Ειδικά σε εγχώριο επίπεδο, θα ήμουν τυφλός για να μην το έβλεπα. Από τα νέα άτομα στα κόμικς, αυτά που ξεχωρίζω είναι οι περισσότερες γυναίκες. Το κοινό δε στα συνέδρια είναι κοντά στο 50-50. Που προφανώς είναι καλό πράγμα. Αυτό σημαίνει βεβαία, ότι εφόσον δεν έγινε κάποια ξαφνική γενετική μετάλλαξη που έκανε τις γυναίκες να μπορούν να σχεδιάζουν καλά κόμικς, ότι για δεκαετίες κάτι τις κρατούσε μακριά και χαραμίζονταν τόνοι ταλέντου. Πόσο μάλλον εκατομμύρια δυνητικών αναγνωστών.
Ποιους άλλους Έλληνες και ξένους δημιουργούς θαυμάζεις και νιώθεις ότι αποτελούν πηγή έμπνευσης;
Η λίστα είναι ατελείωτη… πέρα από τα προφανή ονόματα, Έλενα Γώγου, Μάικλ Διαλυνάς, Dani, Rubus, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Μάνος Λαγουβάρδος, την προσοχή μου τελευταία έχουν τραβήξει η Korrina Mei, η Αυγή Κανάκη και ο Ντένις Γιατράς. Βέβαια, για πιο σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση, πας στο Ιnstagram μου και τσεκάρεις όλους αυτούς που ακολουθώ.
Ποιος είναι ο υπέρτατος δημιουργικός στόχος που έχεις θέσει αυτήν την περίοδο;
Μια πισίνα ίσως; Α, “δημιουργικός” είπες… Θα ήθελα κάτι που να φτάσει σε νέο κοινό. Κάτι που θα εκπλήξει τους παλιούς αναγνώστες μου και θα δελεάσει καινούργιους. Και οκ, όλοι τα σνομπάρουν στις συνεντεύξεις, αλλά θα μου άρεσε ένα βραβείο.
Yποθετική ερώτηση: Βρίσκεσαι στο σύμπαν του “Blood Opera”. Σε έχουν περικυκλώσει τα ζόμπι και είσαι πρώτο τραπέζι πίστα στη σύγκρουση με κομήτη. Εκεί που σε ροκανίζει το ζόμπι και η ζωή περνά μπροστά από τα μάτια σου, ποια είναι η δουλειά σου εκείνη που θα σε κάνει να αναφωνήσεις το “Worth it”;
Κάποια μελλοντική. Όταν κάνω τέτοια δουλειά, θα το κλείσω το μαγαζί.
Μπορείτε να ξεκινήσετε να ψάχνετε το Collapser στο κομικσάδικο της γειτονιάς σας από τις 17 Ιουλίου και μετά. Βιαστείτε για να εξασφαλίσετε το δικό σας αντίτυπο!
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Ευχαριστούμε τον Ηλία Κυριαζή για τον χρόνο του και τις απαντήσεις του. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε επόμενες δουλειές και με κάθε νέο project να πετυχαίνει και ένα νέο προσωπικό του στόχο. Για να μένετε ενημερωμένοι/ες αναφορικά με τις νέες του δουλειές, πέρα από το IGN Greece, μπορείτε να ανατρέξετε στο
Instagram
Προσωπικό του site
Προσωπική του σελίδα στο Facebook
IGN Greece
To Avengers: Fear Itself κυκλοφορεί στα ελληνικά- Τα πάνω κάτω έρχονται στο νέο τεύχος του The Walking Dead
- DCeased: Ήρωες όλων των στρατοπέδων γίνονται ζόμπι
Πηγή: IGN Greece
