Το 2018 είναι και με τη βούλα η χρονιά της ΑΕΚ. Σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ η Ένωση έκανε πράγματα και θαύματα.
Πήρε το πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια και το ερχόμενο Σάββατο διεκδικεί και το κύπελλο στο ποδόσφαιρο. Κι είχε μια σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία.
Πήρε το κύπελλο στην Ελλάδα και χθες στο ΟΑΚΑ και το πρωτάθλημα Ευρώπης στο μπάσκετ, 50 χρόνια από την επέτειο του 1968 στο Καλλιμάρμαρο.
Και το ΑΞΙΖΕ. Αγωνιστικά έδειξε καλύτερη από τους αντιπάλους της, κυρίως λόγω της διάρκειας που είχε σε μια μακρά σεζόν, όπως είναι συνήθως αυτές που στο τέλος καταλήγουν σε βαρύτιμα τρόπαια.
Χίλια ΜΠΡΑΒΟ στους αθλητές, τους προπονητές και τις διοικήσεις σε ΠΑΕ και ΚΑΕ.
Στην εξίσωση των μεγάλων θριάμβων μπαίνει όμως και ο κόσμος. Που μπορεί να έκανε τεράστια υπομονή και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, αλλά δυστυχώς για μία ακόμα φορά έδειξε ότι ΔΕΝ γνωρίζει ΠΟΥ είναι στην πραγματικότητα η θέση του.
Η ΘΕΣΗ των φιλάθλων και των οπαδών της ΚΑΘΕ ομάδας είναι στην εξέδρα. ΟΧΙ στο ΓΗΠΕΔΟ. Εκεί είναι η θέση των ΑΘΛΗΤΩΝ και των ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ.
Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει να κατακτώνται τρόπαια και οι αθλητές να ΜΗΝ μπορούν να τα πανηγυρίσουν με την ψυχή τους ΜΕΣΑ στο γήπεδο.
Εκεί δηλαδή, που είναι ο ΔΙΚΟΣ τους φυσικός χώρος. Εκεί που έχουν ΙΔΡΩΣΕΙ και πολλές φορές ΜΑΤΩΣΕΙ για να πάρουν το θετικό αποτέλεσμα.
Και το Σάββατο στη Ριζούπολη και την Κυριακή στο κλειστό του ΟΑΚΑ οι αθλητές της ΑΕΚ δεν μπόρεσαν να πανηγυρίσουν όπως ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους σε ΟΛΟ τον κόσμο. Μέσα στο γήπεδο!
ΔΕΝ μπόρεσαν να κάνουν ένα γύρο θριάμβου της προκοπής, με τους συμπαίκτες τους, τους προπονητές, τους γυμναστές και όλους τους υπόλοιπους αφανείς ήρωες που υπάρχουν σε κάθε ομάδα και είναι πολλοί. Γιατί περικυκλώθηκαν από τον κόσμο, που βεβαίως φέρθηκε κόσμια, αλλά δεν έμεινε στη θέση του, στην εξέδρα, για να χειροκροτήσει από εκεί τους πρωταγωνιστές.
Κι αυτό φυσικά δεν αφορά ΜΟΝΟ τον κόσμο της ΑΕΚ, αλλά την πλειοψηφία των ομάδων. Απλά η Ένωση είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Στην Ελλάδα λέμε «ευτυχώς που υπάρχουν και τ αποδυτήρια» για να μας χαρίσουν οι αθλητές και οι προπονητές τις καλύτερες εικόνες από τις επιτυχίες τους.
Εικόνες χαράς, πανηγυρισμών, συγκίνησης, γιορτής, πειραγμάτων και όλων των συναισθημάτων που βγάζουν τέτοιες επιτυχίες.
Ο Έλληνας οπαδός όμως είναι… πανηγυρτζής! Θέλει να αρπάξει το κύπελλο που κατέκτησε η ομάδα του για να βγάλει selfie και να την ανεβάσει στα social media.
Λες και το πήρε αυτός κι όχι ο Μάνταλος, ο Μαυροειδής, ο Χιμένεθ, ο Σάκοτα, ο Μελισσανίδης ή ο Αγγελόπουλος.
Που θα πάει, θα μάθουμε (για όλους μας μιλάω). Άλλωστε είμαστε μόλις στον όγδοο χρόνο των μνημονίων και της διεθνούς επιτήρησης. Κι η δημόσια περιουσία μας είναι δεσμευμένη μόνο για άλλα 97 χρόνια!
