Ανάμικτα συναισθήματα άφησε στον Πέτερ Σμάιχελ η αντίδραση του γιού του Κάσπερ την στιγμή της συντριβής του ελικοπτέρου του ιδιοκτήτη της Λέστερ.
Ο τερματοφύλακας των «αλεπούδων», έτρεξε αμέσως προς το σημείο της συντριβής στο τραγικό συμβάν της 27ης Οκτωβρίου, όταν ο ιδιοκτήτης της Λέστερ Βιχάι Σριβανταναπράμπα και άλλα τέσσερα άτομα έχασαν τη ζωή τους έξω από το King Power Stadium.
Ο πατέρας του Σμάιχελ, μιλώντας για το περιστατικό στο BBC, τόνισε ότι είναι θυμωμένος αλλά παράλληλα περήφανος για την αντίδραση του 31χρονου παιδιού του.
«Είμαι περήφανος για την αντίδρασή του γιατί το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να βοηθήσει. Όμως έτρεχε προς ένα φλεγόμενο ελικόπτερο. Δεν θέλεις τα παιδιά σου να κάνουν κάτι τέτοιο», είπε ο θρύλος της Εθνικής Δανίας και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προσθέτοντας:
«Προσπαθεί να το αντιμετωπίσει και έχει γίνει πυλώντας της κοινότητας τους Λέστερ από τότε. Είναι ένα παιδί που σέβεται ένας σκεπτόμενος και ευαίσθητος άνθρωπος. Δεν γνωρίζεις πολλούς τέτοιους. Τα έχει πάει εξαιρετικά. Πέρασε μία δύσκολη στιγμή και προσπαθώ να διαβάσω τα συναισθήματά του, ελπίζοντας ότι δεν θα βγάλει κάποια άσχημη αντίδραση».
Ο Σμάιχελ, μετά από χρόνια παραμονής στην Αγγλία επέστρεψε πλέον στη Δανία και παρ’ όλο που έχει τα σχετικά διπλώματα, τόνισε ότι δεν σκοπεύει να γίνει προπονητής:
«Τα έχω ”σπάσει” με το ποδόσφαιρο με πολλούς τρόπους. Αν γίνεις προπονητής απλά κάνεις τον μπέιμπι – σίτερ στο παιχνίδι κάποιου άλλου. Ή κερδίζεις ή εξαφανίζεσαι. Υπάρχουν πολλά στοιχεία στο μοντέρνο ποδόσφαιρο των οποίων δεν θέλω να αποτελέσω μέρος. Θα ήθελα να κάνω κάτι στο άθλημα, αλλά θα προτιμούσα έναν σύλλογο που θα μου έδινε χρόνο να εξελίξω ένα ρόστερ για κάποια χρόνια και όχι να περιμένει να φέρω μία ομάδα από την Λιγκ 2 στο Τσάμπιονς Λιγκ μέσα σε πέντε χρόνια. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, όμως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που τρέφουν τέτοιες προσδοκίες».
Τέλος, για την κατάσταση στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σήμερα, ο Σμάιχελ σχολίασε:
«Από τότε που έφυγε ο σερ Άλεξ και ο Ντέιβιντ Τζιλ, η Γιουνάιτεντ ψάχνει ταυτότητα. Ποιοι είμαστε; Χάσαμε την ταυτότητά μας στο χειρότερο χρονικό σημείο και πλέον κυνηγάμε τέσσερις – πέντε άλλες ομάδες. Προσλάβαμε τον Ντέιβιντ Μόγιες και τον απολύσαμε μετά από επτά μήνες, κάτι που φανέρωσε αδυναμία προς τους αντιπάλους. Δεν ξέρω πώς σκέφτονται και μισώ το γεγονός ότι απολύουν προπονητές. Το να απολύσεις έναν προπονητή μετά από επτά μήνες δεν είναι καλό, ο Φαν Χάαλ δεν ταίριαξε και τώρα έχουμε τον Ζοσέ Μουρίνιο. Τρεις πολύ διαφορετικοί προπονητές και τώρα χρειαζόμαστε χρόνο. Είχαμε συνηθίσει ο προπονητής να μένει ένα τέταρτο του αιώνα. Αυτός ο σύλλογος είμαστε. Επέλεξαν τον Μουρίνιο για το στυλ του και δεν παραπονιέμαι γι’ αυτόν. Είναι ο προπονητής, παίρνει τρόπαια, αλλά δεν είναι αυτός που θα εξελίξει το κλαμπ όπως ο σερ Άλεξ. Είναι ο προπονητής που θα μείνει δύο έως τέσσερα χρόνια και μετά θα φύγει. Αν μείνει δέκα χρόνια η Γιουνάιτεντ μπορεί να επιστρέψει, είναι στη φύση της. Μπορεί και να μείνει τόσο ο Μουρίνιο, γιατί όχι;».
