Στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου ημιχρόνου Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός παρουσίασαν θέαμα υψηλού επιπέδου. Μόλις η αναμέτρηση έγινε αγώνας επιβίωσης στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός κατάφερε να βγει ζωντανός από το παιχνίδι και να ισοφαρίσει την σειρά των τελικών σε 1-1.
Θα έλεγε κανείς ότι αντιστραφήκαν οι ρόλοι σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Ο γηπεδούχος δηλαδή πολύ κακός, ο φιλοξενούμενος όχι φανταστικός αλλά όσο πρέπει και κάπως έτσι με break στο break οι δύο ομάδες ισορρόπησαν στις νίκες και ο Παναθηναϊκός ανέκτησε το αβαντάζ έδρας που κέρδισε στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Ήταν δεδομένο ότι τα μακρινά σουτ θα παίξουν κομβικό ρόλο. Ειδικά για την ομάδα που θα έμενε πίσω και θα αναζητούσε τρόπο να επιστρέψει. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε μπροστά και με τον Τζέιμς κυρίως συντηρήθηκε, ενώ ο Ολυμπιακός που έκανε φιλότιμη προσπάθεια να γυρίσει είχε συνολικά στο ματς 6/19 τρίποντα. Αυτό όμως που πλήγωσε τους «ερυθρόλευκους» ακόμα και σε κρίσιμα σημεία ήταν οι ελεύθερες βολές (16/25).
Για τους φιλοξενούμενους εκτός του Μάικ Τζέιμς ο φανταστικός όλη τη σεζόν Νικ Καλάθης, βρήκε τον χαμένο καλό εαυτό του. Δεν είναι ότι τελείωσε με 18 πόντους, είναι ότι έμεινε συγκεντρωμένος σε αυτά που έπρεπε να κάνει η ομάδα του. Πήρε ακριβώς ότι του έδινε η αντίπαλη άμυνα, ακόμα και σε κομμάτια που δεν είναι τα καλύτερά του (μακρινά σουτ).
Πολύ βασικό επίσης στη νίκη του Παναθηναϊκού, η σκληράδα που έβγαλαν οι παίκτες του Πασκουάλ, όταν το ματς φαινόταν ότι θα κριθεί στο «ξύλο».
ΥΓ Μην βιάζεστε να δικάζετε και να καταδικάζετε η σειρά ακόμα είναι μεγάλη και όσοι αφορίζεται θα αναγκάζεστε σε κυβιστήσεις.
