Robothorium Review

Επανάσταση από τα Lidl…

Την ανθρωπότητα την έχουμε σώσει πλειστάκις από ανελέητες τεχνητές νοημοσύνες, σε διάφορους τίτλους. Με την άλλη όψη του νομίσματος πάλι, δε θα λέγαμε ότι έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα. Κάπου εδώ έρχεται η Γαλλική εταιρία Goblinz Studio με το φουτουριστικό (Dungeon-Crawler RPG) Robothorium για το Nintendo Switch και το Steam, να πειραματιστεί με την ιδέα της καταπίεσης των ρομπότ στα χέρια των ανθρώπων και των δικαιωμάτων τους.

Βρισκόμαστε στο 2052 (βάλτε κανάν αιώνα ακόμα ρε παιδιά, σιγά μην είμαστε και οι Jetsons σε 30 χρόνια…) και εν μέσω εξέγερσης των μηχανών, έπειτα από χρόνια “υποταγής” τους στους ανθρώπους. Πλέον αγωνίζονται και απαιτούν να αναγνωριστούν ως ενσυνείδητες υπάρξεις με δικαιώματα, μία πρόταση η οποία βρίσκει αντιμέτωπη μεγάλη μερίδα των ανθρώπων και δη της BreakTech, μιας εταιρίας που εξειδικεύεται στην κατασκευή ρομπότ και κινεί τα νήματα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Εμείς από την πλευρά μας αναλαμβάνουμε το ρόλο της S.A.I.A., μιας ιδιαίτερης (αλλά αφανούς στον παίκτη) A.I. και σκοπός μας είναι να οργανώσουμε το ρομποτικό στρατό μας, ώστε ως άλλοι στρατηγοί να φέρουμε σε πέρας την επανάσταση.

Ενδιαφέρουσα η έμπνευση των δημιουργών, αλλά θεωρούμε πως η εξιστόρησή της κυμαίνεται σε επιφανειακά επίπεδα, αν και υπήρξαν φιλότιμες προσπάθειες εμβάθυνσης. Συνολικά όμως, ποτέ δε νιώσαμε ότι μας κέρδισε το storytelling, παρότι εξελίσσεται αναλόγως των επιλογών σας. Ειδικότερα, κατά το playthrough σας θα εμπλακείτε με πέντε factions: τους ακτιβιστές Humanobots, τους cyborgs που μάχονται για ισότητα CybeRights, τα “ρομπότ ή θάνατος” Supremachines, τους “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” Biothorum και τέλος το “The Chip” ενός μαυραγορίτη. Όλοι έχουν κάποιες κοινές θέσεις και κάποιες εκ διαμέτρου αντίθετες και εσείς καλείστε να παίρνετε αποφάσεις που ή θα κερδίζουν τη συμπάθειά τους ή την αντιπάθειά τους. Θεωρητικά εξαιρετική ιδέα που ανεβάζει το replayability και δίνει ένα non-linear story, πρακτικά- μιας και τα βασικά σημεία του σεναρίου παραμένουν ίδια- το μόνο σοβαρό impact των ιδεολογικών επιλογών σας είναι τα είδη των generated αποστολών και τα perks που προσφέρει η επιρροή του κάθε κινήματος.

Στα του gameplay, ξεκινάμε επιλέγοντας τρία ρομπότ για την αρμάδα μας, μέσα από ένα pool συνολικά οκτώ κατηγοριών- κάθε μία με τα δικά της στατιστικά και skills. Μπορεί να φαίνονται διαφορετικά από το συνηθισμένο, αλλά με λίγο μελέτη των stats και μέσω trial and error αντιλαμβανόμαστε ότι ουσιαστικά πρόκειται για παραδοσιακά RPG classes, όπως attacker, support, healer κ.τ.λ. Εντός σύντομου χρονικού διαστήματος, το active party μας θα αποτελείται από πέντε μέλη, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα να αγοράσετε κι άλλα ρομπότ μεγαλώνοντας το ρόστερ σας.

Έπειτα, έχουμε τις main missions και τις side. Οι τελευταίες ειδικά, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τις active, θα λέγαμε, που είναι μικρότερα, σε σχέση με το κανονικό, dungeons και τις passive, στις οποίες απλά στέλνετε για κάποιο χρονικό διάστημα ένα ρομπότ και η επιτυχία σας βασίζεται στο ποσοστιαίο εύρος του 60 με 70%. Αυτό γιατί όλα τα side quests τροποποιούν συνεχώς τη δυσκολία τους ανάλογα με το level σας.

Τα ποσοστά γενικά θα τα φάτε με το κουτάλι στο Robothorium και αυτό θα το αντιληφθείτε από τις πρώτες κιόλας “ενεργές” αποστολές σας. Βρίσκετε κιβώτια; Ποσοστό για το αν θα ανοίξουν. Θέλετε να χακάρετε έναν υπολογιστή; Ποσοστό. Έρχεστε αντιμέτωποι με οπλοπολυβόλο; Ποσοστά! Παρόλο που δεν το θεωρούμε απόλυτα “δίκαιο” ή λογικό, δε θα το κάναμε θέμα αν τα καταραμένα νούμερα βελτιώνονταν με κάποιο τρόπο, π.χ. όσο ανέβαιναν τα stats των χαρακτήρων μας ή αν υπήρχε κάποιο skill τύπου χάκερ. Το καλό (ή κακό, όπως το δει κανείς) είναι ότι οι ούτε οι “ποινές” σε περίπτωση αποτυχίας -και ήμασταν αρκετά γκαντέμηδες ώστε να το επιβεβαιώσουμε- είναι τόσο σοβαρές, αλλά ούτε και οι ανταμοιβές, ώστε να καιγόμαστε να κάνουμε interaction στα πάντα.

Τα παραπάνω έρχονται να κολλήσουν σε ένα ούτως ή άλλως απλοϊκό exploration. Τα περισσότερα δωμάτια είναι άδεια, οπότε απλά θα γυρνοβολάτε μέχρι να πέσετε σε κάτι άξιο αναφοράς ή σε εχθρούς. Εν κατακλείδι; Απλά προσπαθήστε να τελειώνετε την εκάστοτε αποστολή όσο το δυνατόν γρηγορότερα και αν βρεθεί κάτι ενδιαφέρον στο δρόμο σας και οι πιθανότητές σας είναι καλές, ε ρίξτε μια ζαριά και ό,τι γίνει.

Και μιας και αναφερθήκαμε στους εχθρούς, να ρίξουμε και μια ματιά στο combat system. Κλασικές turn-based μάχες, με όλους τους εμπλεκόμενους, πέραν του HP, να έχουν και regenerated shields. Το πρόβλημα είναι όμως ότι διαρκούν αρκετά παραπάνω του κανονικού… Έχουν δώσει κι αυτοί οι αθεόφοβοι κάτι ονόματα στα skills, στα buffs και στα debuffs που περιπλέκουν τα πράματα και μας έκαναν να το ρίχνουμε στη μελέτη (ναι, ευτυχώς υπάρχουν μονίμως επεξηγήσεις). Overload, stalked, charmed, conversion, corrosion, thoriumarked, για να πάρετε μία γεύση. Όπως και στην περίπτωση των classes, έτσι κι εδώ τα περισσότερα αντιστοιχούν σε γνώριμες κινήσεις, απλά το δυσκολεύει η νομενκλατούρα που έχει επιλεχθεί (λόγου χάρη, το thoriumarked είναι ουσιαστικά poison ή το corrosion ταιριάζει στο bleed). Τουλάχιστον στα θετικά, οι developers έχουν προτιμήσει το μοντέλο “λίγες μάχες με μεγαλύτερη διάρκεια”, εξισορροπώντας λίγο την κατάσταση.

Κανονικά απαιτείται και τακτική σκέψη –για παράδειγμα να βρείτε ποιος είναι ο healer των αντιπάλων και να τον καθαρίσετε πρώτο-, αν και εμείς (στο normal επίπεδο δυσκολίας) μια χαρά τα πήγαμε και χωρίς να καταναλώσουμε φαιά ουσία. Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι ότι δεν υπάρχει healing για την ενέργειά σας, μόνο για την ασπίδα σας. Οπότε οπωσδήποτε να έχετε και έναν “γιατρό” στο party σας, καθώς άμα σας πεθάνει κάποιος μπορείτε να τον ξαναχρησιμοποιήσετε μετά το πέρας της αποστολής και αφού του κάνετε repair (στο hard υπάρχει permadeath). Θα βρείτε παρ’ ολ’ αυτά και restoration points, τα οποία όμως λειτουργούν… ω ναι… με ποσοστά! Άντε να ’σαι του θανατά και να σου κάτσει το 30% αποτυχίας…

Ένα άλλο σημείο που χωλαίνει το Robothorium είναι το leveling και το customization του στρατού σας. Όχι, δεν υπάρχει κάποια κακοτεχνία. Απλά είναι αρκετά… ανούσιο! Αν προσέξατε στην αρχή, είπαμε ότι μπορούμε να αγοράσουμε ρομπότ. Τα αγοραστά ρομπότ μας λοιπόν, έχουν αυτόματα το ίδιο level με αυτό του πιο δυνατού σας στρατιώτη και ταυτόχρονα αντίστοιχης δυναμικότητας εξοπλισμό! Οπότε, γιατί να αγχώνεστε με underleved συμμάχους και να πασχίζετε με crafting ή συλλογές από όπλα και πανοπλίες- ειδικά όταν μετά από μία ή το πολύ δύο αποστολές θα είναι για πέταμα; Πουλήστε τα πάντα, πάρτε καινούργιους και είστε έτοιμοι! Πρόβλημα με τα λεφτά στο playthrough ουδέποτε αντιμετωπίσαμε εμείς, οπότε μάλλον μέχρι το 2052 τα ιδεώδη του παλιού ΠΑΣΟΚ θα έχουν κυριαρχήσει στον πλανήτη…

Πάμε μια βόλτα και από τα τεχνικά. Εικαστικώς, ο τίτλος βασίζεται σε hand drawn γραφικά και λίγα storyboard cinematics, με το συνολικό αποτέλεσμα να το χαρακτηρίζουμε okay. Δεν είναι ούτε ένας αρτιστικός οργασμός, αλλά ούτε κακόσχεδιασμένα. Η απόδοση είτε σε docked, είτε σε handheld κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα και μάλιστα υπάρχει και δυνατότητα χρήσης της touchscreen. Ηχητικά, λείπει παντελώς το voice acting ενώ και η (ηλεκτρονική) μουσική επένδυση μας άφησε μέτριες εντυπώσεις. Ο χειρισμός γενικά είναι ικανοποιητικός, αν και στο interface του menu, μέχρι να το συνηθίσουμε, μπλέκαμε λίγο τα μπούτια μας. Οι χρόνοι φόρτωσης δεν είναι τραγικοί, αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να είναι ελαφρώς καλύτεροι.

Και φτάνουμε στον τομέα που οι δημιουργοί τα έκαναν μαντάρα. Τα bugs. Εμείς συναντήσαμε τρία, ένα λάθος κείμενο διαλόγου (το καταλάβαμε και γιατί δεν έβγαζε νόημα αλλά κυρίως επειδή το είχαμε διαβάσει… δύο λεπτά νωρίτερα), το γεγονός ότι μία κατηγορία ρομπότ (τα G.U.A.R.D.) δε μας εμφανίστηκε *ποτέ* και το σοβαρότερο- καλύτερο: άπαξ και ξεκινήσει μία μάχη, βγείτε στο home menu του Switch, κλείσετε το παιχνίδι και το ξαναξεκινήσετε… έχετε κερδίσει το battle. Σοβαρά! Οποιαδήποτε μάχη! Ακόμα και boss, βασικά σε boss το ανακαλύψαμε… Είμασταν έτοιμοι να χάσουμε (και να μας ξαναπάει στην αρχή του dungeon, όχι στο τελευταίο autosave), ήταν και ξημερώματα, οπότε είπαμε να το αφήσουμε για την επόμενη. Ε, βάζουμε μπρος και βλέπουμε cutscene! Ώπα λέμε, τυχαίο θα ’ταν… Μη σας τα πολυλογώ, σε τρείς αποστολές κάναμε ωραιότατο progression χωρίς να παλέψουμε ούτε μία φορά… Το μόνο αρνητικό είναι ότι, όπως είναι λογικό, δεν παίρνετε καθόλου experience points από τις μάχες (και για αυτό δε γκρέμισε από την πρώτη θέση της καρδιάς μας το περίφημο και λατρεμένο cheat του Championship Manager 4) αλλά τί να τους κάνετε τους πόντους; Όλα στον αυτόματο! Τουλάχιστον η Goblinz Studio προσπαθεί να τα διορθώσει αν κρίνουμε από το πολύ πρόσφατο patch και τα notes του, αλλά το bug του combat παραμένει.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Goblinz Studio.