Το πρωτάθλημα που δεν θέλεις να πέσει κανένας

Η κορυφή έχει την δική της μοναδική γοητεία, ακόμα κι αν οι διεκδικητές της στο ελληνικό μπάσκετ εδώ και αρκετά χρόνια είναι μόνο δύο, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Το φετινό πρωτάθλημα της basket league όμως, έχει πάρει ήδη φωτιά για την σπουδαία μάχη που γίνεται στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα. Αρκαδικός, Λαύριο, Τρίκαλα, Καβάλα και Κόροιβος παίζουν ρέστα εδώ και τρεις αγωνιστικές και η παρτίδα έχει φουντώσει για τα καλά…
 
Σε κάθε πρωτάθλημα παλιότερα θυμάμαι μία ή δύο ομάδες που είτε δεν μπορούσαν είτε δεν ταίριαζαν στην υπόλοιπη λίγκα και από νωρίς στη συνείδησή του ο Έλληνας φίλαθλος δίκαια, την έριχνε κατηγορία από τον πρώτο κιόλας γύρο του πρωταθλήματος. Φέτος όλοι είναι… συμπαθέστατοι (μπασκετικά), έχουν να προσφέρουν κάτι και το πιο βασικό; Δεν το βάζουν κάτω!
 
Το Λαύριο έφτιαξε ομάδα για την Α1 κυριολεκτικά μέσα σε μια εβδομάδα. Βρήκε ξένους “λαχεία” και μετέτρεψε μια ομάδα με κορμό Α2 να κοιτάζει για 30 λεπτά τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό στα μάτια. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο του, είναι εκπληκτική, η περιοχή αγαπάει το μπάσκετ και ο ρούκι προπονητής της δείχνει έτοιμος από καιρό να ανταποκριθεί σε καταστάσεις Α1.
 
Ο Αρκαδικός ανάλογη περίπτωση. Με κόσμο που γεμίζει σε κάθε ματς το γήπεδο, με την πόλη να έχει αγκαλιάζει την προσπάθεια της ομάδας του Καστρίτη και με έναν Έλληνα παίκτη να ξαναγεννιέται και να γίνεται πραγματικός σούπερ σταρ του πρωταθλήματος. Τον Βασίλη Καββαδά που κάθε εβδομάδα όχι απλά δίνει τον εαυτό του, αλλά γεμίζει και με θέαμα το TOP 10 των καναλιών novasports.
 
Η Καβάλα που εκπροσωπεί μια από τις πιο ωραίες πόλεις της Ελλάδας, ένα πραγματικό κόσμημα που πρέπει να έχει μπάσκετ και αξίζει να έχει μπάσκετ. Με τον Στηβ Γιατζόγλου να αναλαμβάνει μια θεωρητικά τελειωμένη ιστορία και μέσα σε χρόνο ρεκόρ να τους κάνει να παίζουν μπάσκετ τόσο καλό, όσο και οι υπαρκτές ελπίδες τους πλέον να παραμείνουν στην κατηγορία. Η απουσία ηγετών Ελλήνων παικτών, είναι ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα της συγκεκριμένης ομάδας.
 
Το ίδιο πρόβλημα έχουν και τα Τρίκαλα! Δεν έχουν Έλληνες στους οποίους μπορούν να στηριχθούν. Παίζουν πάνω από τις δυνάμεις τους σε κάθε παιχνίδι. Διαχειρίζονται προβλήματα που άλλοι στην θέση τους θα τα είχαν παρατήσει και παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, σήμα κατατεθέν του Φλεβαράκη που από ειδικές αποστολές στην καριέρα του άλλο τίποτε. Αν υπήρχε «Ράμπο» στους Έλληνες προπονητές αυτός θα ήταν ο κόουτς των Τρικάλων.
 
Ο Κόροιβος που πέρσι στην πρώτη του σεζόν έφτασε μέχρι τα πλέι οφ και έχτισε καριέρα σε Αμερικάνους παίκτες που μέχρι να τους ανακαλύψει ο Χάρης Μαρκόπουλος δεν τους ήξεραν ούτε στην γειτονιά τους. Έχει κι αυτός προβλήματα, όμως, είναι σημαντικό για το μπάσκετ να έχει ομάδα από την Αμαλιάδα τον Πύργο και την ευρύτερη περιοχή που εκπροσωπεί η συγκεκριμένη ΚΑΕ.
 
Με λίγα λόγια όποιοι τα καταφέρουν φέτος θα είναι μια ευχάριστη είδηση για το ελληνικό μπάσκετ, την ίδια στιγμή που θα προκαλεί στενάχωρα συναισθήματα ο υποβιβασμός οποιονδήποτε δύο που δεν έφτασαν στο στόχο τους. Αυτό κάνει το πρωτάθλημα ξεχωριστό, όμορφο αλλά και απρόβλεπτο μέχρι το φινάλε, αφού αυτοί οι πέντε μπορεί να παλεύουν αυτή τη στιγμή, όμως υπάρχουν κι άλλοι που ακόμα μαθηματικά δεν έχουν σωθεί! Γι’ αυτό καλό είναι να μην αποκλείουμε από τώρα τυχούσες, επιπλέον, δυσάρεστες εκπλήξεις.