Αμέσως μετά το περίφημο 4-4-2 (4-0 με την Αργεντινή του Μαραντόνα, 4-0 με την Βουλγαρία του Στόιτσκοφ και 2-0 με τη Νιγηρία του Γεκινί) του Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994, το πρώτο που πήρε ποτέ μέρος η Ελλάδα, ΕΠΟ του Κώστα Τριβέλλα αποφάσισε την αντικατάσταση του Αλκέτα Παναγούλια με τον Κώστα Πολυχρονίου.
Νεαρός ρεπόρτερ της ΕΠΟ και της Εθνικής ομάδας τότε έτυχε να γνωρίσω από κοντά και τις δύο μεγάλες προσωπικότητες που πέρασαν από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Με τον Αλκέτα Παναγούλια μπορούσες να συζητάς ώρες για τους παίκτες της Εθνικής, καθώς ήταν άριστος ψυχολόγος και είχε την ικανότητα να σου πει με την πρώτη ματιά ποιος από τους διεθνείς είχε μια καλή μέρα και ποιος είχε περάσει δύσκολα!
Ήταν ο προπονητής που μίλαγε στην καρδιά των διεθνών γιατί ήξερε πώς να χειριστεί τον λόγο και τον αντίλογο σε οτιδήποτε.
Με τον Κώστα Πολυχρονίου η ψυχολογία ήταν μάλλον σε δεύτερο πλάνο και «μίλαγε» περισσότερο η εικόνα στο γήπεδο.
Γνώριζε καλά τι μπορεί να κάνει ο κάθε ποδοσφαιριστής μέσα σε αυτό και κατά πόσο είναι σε θέση να αφομοιώσει την τακτική σε σχέση με τον εκάστοτε αντίπαλο.
Την ποδοσφαιρική του καριέρα με τον Ολυμπιακό δεν την γνώριζα τότε. Και τη διάβασα όμως, αλλά και πολλές φορές την άκουσα να μου την μεταφέρει, όταν τα βράδια βρισκόμαστε στα λόμπι των ξενοδοχείων, σε διάφορα ταξίδια της Εθνικής.
Πάντα πράος, χωρίς ίχνος έπαρσης, παρότι είχε κάνει μεγάλη καριέρα, είχε τον σεβασμό όλων των αντιπάλων του. «Αυτό συμβαίνει γιατί μπορεί να ήμουν σκληρός, αλλά ποτέ βρόμικος παίκτης», μου είπε όταν τον ρώτησα σχετικά.
Η Ελλάδα του Πολυχρονίου ξεκίνησε τότε τα προκριματικά για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 με τέσσερις σερί νίκες (1-5 τα Ν. Φερόε, 4-0 την Φινλανδία, 2-0 το Σαν Μαρίνο και 1-0 τη Σκωτία στις 18/12/94 με πέναλτι του Αποστολάκη στο ΟΑΚΑ). Ότι καλύτερο δηλαδή.
Το κρίσιμο ματς που ακολουθούσε ήταν με τη Ρωσία του Ντομπροβόλσκι, του Μοστοβόι, του Ονόπκο, του Κάρπιν και άλλων στις 26 Απριλίου του 1995 στο Καυτανζόγλειο.
Νωρίτερα, στις 29 Μαρτίου του 1995 στο παγωμένο Λουζνίκι της Μόσχας περιγράφω λοιπόν, για λογαριασμό της τηλεόρασης του ΣΚΑΙ το 0-0 της Ρωσίας με τη Σκωτία.
Στο σχολιασμό ήταν δίπλα μου κι ο Κώστας Πολυχρονίου που έχει έρθει για να δει τον επόμενο αντίπαλό μας, την Ρωσία του Όλεγκ Ρομάντσεφ.
Μετά τον αγώνα δειπνήσαμε παρέα. Μιλήσαμε για το 0-0 του Ρωσία – Σκωτία και μου είπε τι πρέπει να κάνει η Εθνική μας για να κερδίσει τον αγώνα της 26ης Απριλίου.
Ε, μετά από 28 ημέρες η Εθνική μας ΔΕΝ έκανε τίποτα από όσα είχα ακούσει από τον Κώστα Πολυχρονίου εκείνο το βράδυ στη Μόσχα.
Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της φυλής μας. Να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, αλλά να μην το κάνεις ή να μη μπορείς…
Ο Καλλιτζάκης αποβλήθηκε στο 26΄ του αγώνα και στο 37΄ ο Νικιφόροφ έκανε το 0-1 για τους Ρώσους. Με αυτογκόλ του Ζαγοράκη στο 78΄ έγινε το 0-2 κι ένα λεπτό μετά ο Μπεσάστινιχ το 0-3.
Ακολούθησαν οι ήττες από τη Φινλανδία (2-1 στο Ελσίνκι) και την Σκωτία (1-0 στη Γλασκώβη) για να πάρει τελικά η Εθνική την 3η θέση στον όμιλο και να αποκλειστεί.
Στα προκριματικά του Μουντιάλ του 1998 η Ελλάδα είχε εξαιρετική ομάδα και έκανε μια αξιόλογη πορεία. Έφτασε όμως να παίζει την πρόκριση στο τελευταίο ματς με τη Δανία του Σμάιχελ και του Λάουντρουπ στο ΟΑΚΑ στις 11 Οκτωβρίου του 1997.
Εκείνο το βράδυ ο Νταμπίζας είχε δοκάρι, ο Γάλλος διαιτητής Βεσιέ δίνει φάουλ την ανατροπή του Νικολαϊδη μέσα στην περιοχή και στο 89΄ ο Σμάιχελ αποκρούει το σουτ του Αλεξανδρή σε ένα ανεπανάληπτο τετ-α-τετ.
Ήταν η φάση που σημάδεψε την καριέρα του Αλέξη Αλεξανδρή. Ένα σουτ που αν γινόταν γκολ, θα έστελνε την Ελλάδα σε ένα ακόμα Μουντιάλ.
Ο προπονητής της Δανίας Μπο Γιόχανσον δήλωσε τότε ότι η Ελλάδα άξιζε τη νίκη, αλλά η Εθνική έμεινε πάλι 3η και στο Παγκόσμιο Κύπελλο πήγε η Δανία.
Το σύμπαν είχε συνομωτίσει σε βάρος της ομάδας του Κώστα Πολυχρονίου.
Θυμίζω τους παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν εκείνο το βράδυ για να έχετε μια εικόνα για την ποιότητα εκείνης της Εθνικής: Ατµατσίδης, Αποστολάκης, Καραταΐδης, Ουζουνίδης, Καλλιτζάκης, Νταµπίζας, Ζαγοράκης (77′ Αλεξανδρής), Γ.Χ. Γεωργιάδης (46′ Κ. Κωνσταντινίδης), Μαχλάς, Γεωργάτος (46′ Φραντζέσκος), Νικολαϊδης.
Για τον προπονητή Κώστα Πολυχρονίου μπορεί να υπάρχουν διάφορες απόψεις. Για τον άνθρωπο Κώστα Πολυχρονίου όλες συμπίπτουν. Ήταν διαμάντι! Το απέδειξαν άλλωστε και οι ανακοινώσεις που εξέδωσαν όλες οι ομάδες για να τιμήσουν τη μνήμη του.
Καλό σου ταξίδι κόουτς!
