Τον έχουμε αποκαλέσει “καρπουζά” του Εστορίλ. Τον έχουμε πει προπονητή του… 1-0. Μέχρι και ανίκανο να διαχειριστεί τους “παικταράδες” του ελληνικού ποδοσφαίρου του καταλογίσαμε μετά το Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία κι ας μας πήγε στους 16 του κόσμου.
Το τι… παικταράδες είχε η Εθνική μας το διαπιστώσαμε άπαντες στη διάρκεια της προκριματικής φάσης του Euro 2016, οπότε και είδαμε τον… ουρανό σφοντύλι από τα Νησιά Φερόε.
Τέλος πάντων. Όλοι αντιληφθήκατε ότι γράφω για τον Φερνάντο Σάντος. Για τον προπονητή της Πορτογαλίας (πλέον) που έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη σε εφημερίδα της πατρίδας του και μίλησε για τους διάφορους σταθμούς της καριέρας του, ένα σημαντικό κομμάτι της οποίας πέρασε στην Ελλάδα.
Δύο φορές στην ΑΕΚ (3 χρόνια), από μία σε Παναθηναϊκό (μόλις 3,5 μήνες) και ΠΑΟΚ (3 χρόνια) και άλλα 4 χρόνια στην Εθνική Ελλάδος.
Στον 61 ετών Σάντος οι Πορτογάλοι δημοσιογράφοι ζήτησαν να πει κάποια πράγματα για τους Έλληνες. Και μίλησε για τις “κακές” μας συνήθειες που του έκαναν εντύπωση.
-Για το βραδινό φαγητό μας που ξεπερνά τις 22:30 για να καθίσουμε στο τραπέζι.
-Για το ότι μιλάμε πολύ. “Οι Έλληνες μιλάνε μέχρι να κοιμηθούν”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
-Για τις πρωινές προπονήσεις που όλοι οι ποδοσφαιριστές ήθελαν να αποφύγουν.
-Για τις συχνές επαφές του με τους δημοσιογράφους μετά τις προπονήσεις, φαινόμενο που δεν έχει ζήσει αλλού.
Αυτό όμως, που μου προκάλεσε την πιο θετική εντύπωση ήταν η τοποθέτησή του για τον ίδιο και το ποδόσφαιρο που υπηρετεί από το 1971 ως ποδοσφαιριστής και συνεχίζει και ως τεχνικός.
Είπε λοιπόν, ο Σάντος όταν ρωτήθηκε για το πώς θα ήθελε να τον θυμούνται:
“Ως καλό πατέρα, καλό γιο, καλό σύζυγο και φίλο. Το ποδόσφαιρο δεν έχει καμιά σημασία όταν μιλάμε για τη ζωή, την οικογένεια, τη φιλία. Δεν είναι τίποτα. Είναι μηδέν”.
Ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται ο καθένας για τον Φερνάντο Σάντος και που τον έχει κατατάξει, η τελευταία του απάντηση για το τι πρέπει να σημαίνει το ποδόσφαιρο στη ζωή των φιλάθλων και όχι μόνο, ήταν όλα τα λεφτά.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα θέαμα που στη διάρκειά του βγάζει ένα σωρό συναισθήματα στο κοινό που το παρακολουθεί.
Μετά τα 90 λεπτά του αγώνα όμως, το ποδόσφαιρο μπαίνει στην άκρη και οι αξίες της ζωής, της οικογένειας, της φιλίας και των ανθρώπινων σχέσεων επανέρχονται σε πρώτο πλάνο.
Αν το καταλάβουμε, πιστεύω ότι θα νιώσουμε καλύτερα και μέσα στο γήπεδο, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα έχει φέρει η ομάδα μας!
Καλή χρονιά σε όλους!
