Είναι γεγονός ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια η Εθνική ομάδα διέθετε κυρίως καλούς αμυντικούς ποδοσφαιριστές και είχε μια σούπερ ανασταλτική λειτουργία που της επέτρεπε να φτάνει ψηλά κερδίζοντας με το περίφημο «μισό-μηδέν».
Είναι επίσης γεγονός ότι η νέα φουρνιά των διεθνών έχει πολλά προσόντα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που διαθέτουν δημιουργικές ικανότητες.
Ένα ακόμα αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η έλλειψη φορ περιοχής, καθώς μετά τον Μήτρογλου οι λύσεις είναι περιορισμένες.
Παρ΄ όλα αυτά σε έναν όμιλο όπως αυτός με Φινλανδία, Ουγγαρία και Εσθονία η Ελλάδα έφτασε μετά από δύο αγώνες να ξέρει ήδη ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ μια δεύτερη ήττα στα υπόλοιπα τέσσερα ματς που απομένουν.
Το πολύ – πολύ μετά από ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΝΙΚΕΣ στην έδρα μας, να μας… επιτρέπεται (ανάλογα και με τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων) και μια ισοπαλία στο Ελσνίνκι με τη Φινλανδία στις 15 Οκτωβρίου.
Που σημαίνει ότι πάμε να συγκεντρώσουμε το λιγότερο 13 βαθμούς στον όμιλο, αν και μόνο το 4Χ3=12 + 3 από το πρώτο ματς με την Εσθονία= 15 μας εξασφαλίζει την πρωτιά.
Φυσικά και οι υπόλοιπες ομάδες παίζουν ποδόσφαιρο. Και θεωρούν τη νέα διοργάνωση της UEFA, το Nations League, ευκαιρία για διάκριση.
Διότι όταν από τις 55 ομοσπονδίες της UEFA μπορούν να βρεθούν στο Euro 2020 οι 24, εύκολα αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε και ακόμα περισσότερο ο Σκίμπε και οι παίκτες του ότι ο αποκλεισμός θα είναι μια ηχηρή αποτυχία!
Για να έρθει όμως, η επιτυχία πρέπει όλοι να συμφωνήσουν στα αποδυτήρια της Εθνικής ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει εδώ και καιρό και πως έχει πάει προς το τρέξιμο, την ένταση και την αθλητικότητα.
Βεβαίως και η ποιότητα είναι απαραίτητη, αλλά για να επικρατήσει θα πρέπει να συνδυαστεί με την αθλητικότητα μιας ομάδας.
Το γκολ που έφερε το 2-1 των Ούγγρων λοιπόν, οι οποίοι σφυροκοπούσαν με διαρκή σουτ την εστία του Μπάρκα επί δύο λεπτά, είναι μια εικόνα… πλημμύρας που δεν επιτρέπει αισιοδοξία.
Η μπάλα περιφέροταν απειλητικά από τους γηπεδούχους στην ελληνική περιοχή (μέσα και έξω από αυτήν) χωρίς κανένας από τους διεθνείς μας να μπορεί να την στείλει στην εξέδρα ή οπουδήποτε αλλού προκειμένου να πάρει ανάσες η άμυνα.
Ή κι αν προσπάθησε να το κάνει, δεν το έκανε με τον ορθό τρόπο, αλλά με τον πλέον επιπόλαιο. Οπότε ο παρανομαστής παραμένει ίδιος.
Ναι, υπήρχαν απουσίες. Ναι, ο Ζέκα και ο Μπακάκης που είναι αθλητικοί και εκρηκτικοί δεν ήταν σε θέση να αγωνιστούν. Αλλά όταν… τρως τόσο ξύλο οφείλεις να δώσεις και λίγο για να μη πέσεις νοκ άουτ όπως συνέβη στη Βουδαπέστη.
Και επιπρόσθετα να χρησιμοποιήσεις το ταλέντο και την ποιότητά σου για το καλό του συνόλου και όχι ατομικά.
Χρόνος υπάρχει. Μένει να δούμε να υπάρχει και η δυνατότητα να συνδυαστεί με την διάθεση για διάρκεια στο παιχνίδι μας (αντί δεκαλέπτων ή εικοσαλέπτων) και την άλλη οπτική του Σκίμπε στην προσέγγιση μιας αξιόμαχης αρχικής ενδεκάδας.
