Ace Combat 7: Skies Unknown Review

Καλύτερο από ποτέ.

Πέρασαν χρόνια μέχρι να δούμε μια αξιόλογη προσπάθεια της Bandai Namco σε ένα από τα αγαπημένα μου, από εποχές PSX, franchises. Ακόμα περνάνε στο μυαλό μου οι στιγμές της ανακοίνωσης του Ace Combat 7 και το πόσο ενθουσιασμένος ήμουν που φτάσαμε στο 2019 για να δούμε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σειράς και να “εξιλεωθούμε” από το κάκιστο Ace Combat: Infinity που είχε κυκλοφορήσει στο PlayStation 3 το 2014.

Το Ace Combat 7: Skies Unknown δεν υπόσχεται κάποια simulation εμπειρία, όπως άλλωστε δεν το έκανε ποτέ. Οπότε όσοι περιμένετε, ειδικά στο PC, να την ζήσετε ωσάν Maverick (Top Gun) ή Νταγκ Μάστερς (Iron Eagle) με full ρεαλιστικό τρόπο…τότε έχετε κάνει λάθος επιλογή παιχνιδιού μιας και ο τίτλος ακολουθεί ξεκάθαρα arcade style παιχνιδιού κι αυτό φαίνεται τόσο από τον χειρισμό, όσο κι από το οπλοστάσιο του εκάστοτε αεροσκάφους. Ο τίτλος ακολουθεί τα γεγονότα του Ace Combat 4 και Ace Combat 5 (το οποίο περιλαμβάνεται στο Ace Combat 7), με τον παίκτη να αναλαμβάνει τον ρόλο του “Trigger” ο οποίος σε μία αποστολή υψίστης σημασίας ενάντια στις Erusian δυνάμεις, καταρρίπτει κατά-λάθος το αεροσκάφος διαφυγής του πρώην προέδρου Harling και καταδικάζεται με ποινή ένταξης στη 444η Αεροπορική Μονάδα, η οποία αποτελείται από κατάδικους έτοιμους να ριχτούν στη μάχη. Η Bandai Namco δείχνει ξεκάθαρα το πόσο πολύ έχει προσέξει στην εξιστόρηση της νέας περιπέτειας, αφού οι αγγλικοί διάλογοι είναι προσεγμένοι και τα cut-scenes αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα μεταξύ των αποστολών.

Το Ace Combat 7: Skies Unknown δεν υπόσχεται κάποια simulation εμπειρία

Όσοι έχουν παίξει προηγούμενους τίτλους της σειράς θα παρατηρήσουν πως το Skies Unknown έχει κρατήσει το κλασικό μοτίβο ειδικά σε ο,τι έχει να κάνει με τα μενού και το τρόπο με τον οποίο γίνεται το briefing των αποστολών, αλλά έχει επενδύσει σε ένα καλύτερο σύστημα customization στα αεροσκάφη και το πιο σημαντικό σε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο για να ξεκλειδώσεις αυτά τα αεροσκάφη. Έπειτα από κάθε αποστολή ο παίκτης, ανάλογα με την απόδοση του, λαμβάνει έναν αριθμό από in-game credits ή αλλιώς MRP, με το οποίο μπορεί να ξεκλειδώσει στο “aircraft tree” τόσο το αεροσκάφος που επιθυμεί, όσο και τα upgrades τα οποία είναι παραπάνω από χρήσιμα ειδικά στο κομμάτι του multiplayer. Αξίζει να αναφερθεί πως η Bandai Namco δεν ακολούθησε τη νοοτροπία άλλων εταιρειών που χωρίζουν το solo από το multiplayer currency, έτσι τα MRP που μαζεύει ο παίκτης είναι κοινά και για τα δύο modes. Βέβαια κάποια από τα upgrades προορίζονται για χρήση μόνο στο multiplayer κομμάτι, αλλά είναι εύκολο να τα ξεχωρίσει κάποιος, αφού βρίσκονται σε διαφορετικό section του tree.

Αξίζει να αναφερθεί πως η Bandai Namco δεν ακολούθησε τη νοοτροπία άλλων εταιρειών που χωρίζουν το solo από το multiplayer currency

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι το Ace Combat έδινε πάντα την προσοχή του στη λεπτομέρεια και στο σχεδιασμό των αεροσκαφών. Έτσι όλα τα μαχητικά είναι σχεδιασμένα ως πιστά αντίγραφα των πραγματικών, τόσο από θέμα εξωτερικής εμφάνισης όσο και στο εσωτερικό του cockpit. Το γεγονός δε ότι το παιχνίδι χρησιμοποιεί την Unreal Engine 4, κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο εντυπωσιακό ειδικά στα τοπία και στον τρόπο που πλέον επηρεάζεται το αεροσκάφος μας από διάφορες καιρικές συνθήκες ή από την συχνή πτήση μέσα στα σύννεφα. Στα χνάρια του “visual” βαδίζει και το ακουστικό κομμάτι. Ο ήχος των αεροσκαφών εκπληκτικός και το soundtrack…ακόμα καλύτερο σε σημείο τέτοιο που ορισμένες φορές οι μανούβρες μου ακολουθούσαν το tempo της μουσικής. Congratulations!

Σε ένα άκρως διαφορετικό μοτίβο από το τραγικό Ace Combat Infinity, το Ace Combat 7 έχει το καλύτερο, διασκεδαστικότερο και πιο ωραίο multiplayer που έχω παίξει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Δύο επιλογές, Team Deathmatch 4vs4 ή Free For All και τα μυαλά στα μπλέντερ. Ελιγμοί, μανούβρες κι ένας σωρός από Missile Alerts θα συνοδεύσουν την ολιγόλεπτη αυτή πτήση καταστροφής η οποία ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα σας επιβραβεύσει με ένα αρκετά καλό ποσό MRP. Εδώ βέβαια υπάρχει και το ένα εκ των δύο αρνητικών, η έλλειψη co-op content που ναι μεν δεν περιμέναμε κάτι αλλά θα ήθελα να υπάρχει ως επιλογή για να δώσει το κάτι διαφορετικό. Σε ο,τι αφορά το VR μπορώ να πω ότι με “ενόχλησε” το περιορισμένο περιεχόμενο, καθώς αποτελεί μία διαφορετική εμπειρία η οποία είναι ξεκάθαρα μία πολύ ευχάριστη προσθήκη, ειδικά για τον κατάλογο του PlayStation VR, αλλά θα ήθελα να δω το κάτι παραπάνω.

Το παιχνίδι παραχωρήθηκε από την Bandai Namco Greece για τις ανάγκες του review.