Σε μια συνέντευξη που έδωσε από καρδιάς ο Χρήστος Μπέλος στον Αποστόλη Λάμπο, μία μέρα μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού στο Αιγίνιο, αναδεικνύεται η προσπάθεια όλων όσων βοήθησαν να παραμείνει στην κατηγορία το τριφύλλι παρά τις ατελείωστες αντιξοότητες. Σε μια χρονιά χωρίς προετοιμασία, χωρίς γήπεδο για προπόνηση, με τα οικογενειακά βάρη να διογκώνονται λόγω χρεών, οι πράσινοι κατέθεσαν την ψυχή τους για την ιστορία του συλλόγου που εκπροσωπούν.
Τί σημαίνει για σένα ο Παναθηναϊκός ώστε να υπομένεις τόσα πολλά και να επιμένεις να αγωνίζεσαι;
“Ό,τι και να πεις για τον Παναθηναϊκό, δεν υπάρχουν λόγια. Προσωπικά η καριέρα μου είναι συνυφασμένη με τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που υποστηρίζω από μικρό παιδί. Τότε που ονειρευόμουν να παίξω σε αυτή την ομάδα και την Εθνική και τα κατάφερα, Εκπλήρωσα τα παιδικά μου όνειρα μέσα από τον Παναθηναϊκό. Οπότε νιώθω πολύ τυχερός στη ζωή μου. Στο συναίσθημα δεν χωράνε πολλές λέξεις.
Έζησα πολλά με αυτή την ομάδα και θέλω να ζήσω ακόμα περισσότερα. Τί να πρωτοθυμηθώ, τα διπλά στο Ρέντη, στην Πυλαία; Τις δύσκολες στιγμές που σε γεμίζουν ακόμα περισσότερο; Ο αθλητισμός έχει τα πάνω του έχει και τα κάτω του. Τα πάνω όμως είναι τα εύκολα. Στα κάτω όμως δείχνεις τα “cojones” σου όπως είχε πει κι ο Χερέρα.”
Τί σκεφτόσασταν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Νίκη Αιγινίου; Υπήρχε άγχος;
“Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Μες την εβδομάδα το σκεφτόμασταν. ότι αν χάσουμε πέφτουμε. Ωστόσο υπήρχε η αίσθηση σε όλη την ομάδα, στους αθλητές, στους προπονητές και σε όσους παράγοντες την στηρίζουν πως θα κερδίσουμε και θα τελειώνει αυτή η ιστορία. Είχαμε αυτή την αίσθηση από το πρωί που ξυπνήσαμε. Ακόμα και όταν χάσαμε το δεύτερο σετ δε φοβηθήκαμε καθόλου. Ξέρεις καμιά φορά το νιώθεις ότι δε μπορείς να χάσεις. Ξέραμε ότι θα δώσουμε το 100% και θα σωθούμε.”
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε φέτος; Είναι κυρίως οικονομικές;
“Η αλήθεια είναι ότι φέτος είμαστε ημιπληρωμένοι, ενώ από πέρσι είμαστε απλήρωτοι. Ωστόσο ξέρουμε το μέγεθος του Παναθηναϊκού και η αλήθεια είναι ότι βάλαμε όλοι πλάτη για να σώσουμε το σύλλογο. Έχουμε στο μυαλό πως η επόμενη μέρα θα είναι ξεχωριστή για την ομάδα και δε μπορούσαμε να την αφήσουμε έτσι. Εμείς οι αθλητές, οι προπονητές και τέσσερις πέντε άνθρωποι κάναμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να κατέβουμε στο πρωτάθλημα.
Πρώτη φορά στην καριέρα μου μπήκα σε πρωτάθλημα χωρίς να έχω κάνει προετοιμασία. Χωρίς να έχουμε σταθερό γήπεδο για προπόνηση. Χωρίς να έχουμε μπάλες. Δεν είχαμε τίποτα. Κάθε μέρα ήταν δύσκολη όλη αυτή τη χρονιά. Είναι πολύ σημαντικό όμως ότι ήμασταν όλοι μαζί. Ακόμα και οι ξένοι που ήρθαν το Δεκέμβριο μπήκαν αμέσως στο κλίμα. Δεν είχαν ύφος, δεν παραπονέθηκαν ποτέ. Ο Τζόνσον έπαιξε μεχρι και τραυματίας.
Ισχύει στην περίπτωσή σας το κλισέ “παίζατε για τη φανέλα”;
“Γνωρίζαμε όλοι πως έπρεπε να βάλουμε πλάτη για τον Παναθηναϊκό και για το βάρος της φανέλας που φοράμε. Ως αθλητής όπου κι αν παίζεις,παίζεις πάντα για τη νίκη. Αλλά ξέρεις, είναι τόσο μεγάλη αυτή η φανέλα, που και σε άλλα αθλήματα ακόμα μπορεί να να κερδίσει και μόνη της. Σου δίνει έξτρα κίνητρο, αλλά σου δίνει και έξτρα βάρος πολλές φορές, δεν ξέρεις αν θα σου γυρίσει αυτό μπούμερανγκ, καθώς υπάρχουν και παίκτες που ενδεχομένως να μην έχουν την προσωπικότητα να σηκώσουν αυτό το βάρος και να αυτή να σε πλακώσει.
Στο Αιγίνιο κάναμε τα πάντα για να μπορούμε να σηκώνουμε σήμερα το τηλέφωνο. Καμιά φορά μες τη χρονιά σκεφτήκαμε τί ωραία που θα ήταν να παίζαμε σεμια άλλη ομάδα όπως για παράδειγμα η Κηφισιά, χωρίς αυτό το ειδικό βάρος. Εκεί θα μας ένοιαζε μόνο το βόλεϊ. Και στην Κηφισιά όταν έπαιζα ήμασταν μια οικογένεια αλλά δεν είχε αυτό το ειδικό βάρος. Εκεί μπορούσες να παίξεις και για την πάρτη σου.”
Τελικά φέτος ήσασταν περισσότερο αθλητές ή επαγγελματίες;
“Στον Παναθηναϊκό δε μπορείς να παίξεις για την πάρτη σου. Στον Παναθηναϊκό παίζεις για τη φανέλα, παίζεις για τον κόσμο και για την ιστορία του συλλόγου. Στην Κηφισιά για παράδειγμα ποτέ δεν είχα νεύρα και ποτέ δεν με έπιασε το στομάχι μου από την πίεση. Ωστόσο οι προκλήσεις και οι δυσκολίες που προκύπτουν σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός σε κάνουν να ζεις περισσότερο το άθλημα ως αθλητής και όχι ως επαγγελματίας.
Φυσικά αυτό έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας. Τα έξοδα τρέχουν, οι ανάγκες της οικογένειας είναι μεγάλες. Υπάρχει μεγάλη πίεση. Φαντάζεσαι να πέφταμε; Πως θα πληρωνόμασταν για να καλύψουμε τα χρέη που έχουμε δημιουργήσει στην προσωπική μας ζωή; Από που θα παίρναμε λεφτά για να καλύψουμε τον οικογενειακό προϋπολογισμό; Κάποιοι παίκτες μπορεί να μην άντεχαν άλλο.
Πρέπει να αναλογιστούμε όμως ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που βάλαμε πλάτη για να σωθεί ο Παναθηναϊκός. Υπάρχον πολλοί ακόμα παίκτες, προπονητές και παράγοντες που δεν ανήκουν πια στην ομάδα και έχουν δεχτεί διακανονισμούς ώστε να βοηθήσουν την ομάδα. Αν κάποιος είχε διεκδικήσει άμεσα τα χρήματά του ενδεχομένως να μην είχαμε κατέβει στο πρωτάθλημα. Είναι άδικο να παίρνουμε μόνο εμείς τα εύσημα.”
Αναφέρθηκες σε μια αποστροφή του λόγου σου με αισιοδοξία στο μέλλον του Παναθηναϊκού; Γνωρίζεις κάτι ή αυτή είναι η αίσθησή σου;
“Όχι δε γνωρίζω κάτι, από όσα διαβάζουμε όλοι το λέω. Ελπίζω το μέλλον του Παναθηναϊκού να είναι καλύτερο σε όλα τα επίπεδα. Αν ευδοκιμήσουν τα projects για τη σωτηρία του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού τότε πιστεύω θα βοηθηθεί και το τμήμα βόλεϊ. Εξαρτώμαστε πολύ από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Αν επίσης προχωρήσει και η πρωτοβουλία του κυρίου Γιαννακόπουλου με το Athens Alive τότε σίγουρα θα υπάρχουν οφέλη και για το τμήμα.”
Όσοι σε γνωρίζουν μιλούν για μάτι που γυαλίζει. Πόσο θα συνεχίσει να γυαλίζει αυτό το μάτι για τον Παναθηναικό;
“Προσωπικά αν και είμαι 38 χρονών θέλω σίγουρα να παίξω άλλη μια χρονιά στον Παναθηναϊκό και να παίζω όσο το κορμί μου είναι ανταγωνιστικό. Σε λίγες μέρες μπαίνω χειρουργείο για τον μηνίσκο μου ώστε να είμαι έτοιμος για την επόμενη σεζόν.”
