Όταν ο αντίπαλος είναι καλύτερος οφείλεις να το αναγνωρίζεις και να του δίνεις συγχαρητήρια. Στον τελικό κυπέλλου μεταξύ της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ είναι ξεκάθαρο ότι ο Δικέφαλος του βορρά ήταν ανώτερος στον αγωνιστικό χώρο και απόλυτα δίκαια κατέκτησε το τρόπαιο. Γι’ αυτό άλλωστε και τόσο ο Μανόλο Χιμένεθ όσο και οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους, ούτε αναζήτησαν δικαιολογίες. Παραδέχτηκαν την ανωτερότητα του αντιπάλου, έμειναν (εν μέσω ύβρεων) να παραλάβουν τα μετάλλιά τους και να χειροκροτήσουν τους αντιπάλους τους.
Νωρίτερα, στον αγωνιστικό χώρο επιβεβαιώθηκε το σενάριο που έλεγαν πολλοί τις προηγούμενες μέρες. Ότι για την ΑΕΚ το πιο δύσκολο θα ήταν να διαχειριστεί την επόμενη μέρα μετά τους ξέφρενους πανηγυρισμούς από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όντως κάτι τέτοιο συνέβη, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι η ομάδα που φορούσε κιτρινόμαυρα στον τελικό θύμισε ελάχιστα το σύνολο που είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοσή του απ’ την αρχή ως το τέλος της σεζόν και μάλιστα σε τρεις διοργανώσεις. Είχαν “αδειάσει” από δυνάμεις οι παίκτες της Ένωσης κι αυτό ήταν φανερό στις περισσότερες κινήσεις τους. Υπέπεσαν σε πολλά ατομικά λάθη, πήγαν δεύτεροι στη μπάλα, έχασαν πολλές δεύτερες μπάλες μετά την πρώτη απομάκρυνση (κάτι που το ζητάει πάντα ο Χιμένεθ) και ήταν αργοί στην ανάπτυξη και την κυκλοφορία του παιχνιδιού.
Τι είχαν; Έναν (σχεδόν) ανίκητο Βασίλη Μπάρκα, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις κρατούσε μόνος του την ΑΕΚ στη διεκδίκηση του τροπαίου, αλλά δεν αρκούσε. Δε γινόταν να τα πιάσει όλα. Πέραν του Έλληνα γκολκίπερ, μόνο ο Σέρχιο Αραούχο δικαιούται να βάλει θετικό πρόσημο δίπλα στο όνομά του, αφού οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν να φτάσουν στα αγωνιστικά επίπεδα που μας είχαν συνηθίσει. Ειδικά η τετράδα της άμυνας ενδεχομένως να έκανε το χειρότερο παιχνίδι της απ’ την αρχή της σεζόν, ανεξαρτήτως προσώπων. Το γεγονός άλλωστε και μόνο ότι η Ένωση δέχθηκε ξανά δύο γκολ μετά τον προηγούμενο Οκτώβρη αποτελεί ένα στοιχείο που αποδεικνύει τα παραπάνω.
Φυσικά τώρα δε χρειάζεται ισοπέδωση. Θα είναι το μεγαλύτερο λάθος για τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή που δίκαια κατέκτησαν το πρωτάθλημα και έφεραν ξανά την ΑΕΚ στην κορυφή, έπειτα από 24 χρόνια. Το μόνο που χρειάζεται είναι ψυχραιμία και φυσικά όσο το δυνατόν πιο εύστοχες επιλογές για την επόμενη σεζόν, στην οποία η Ένωση οφείλει να διατηρήσει τα σκήπτρα. Θα έχουμε όμως πολύ χρόνο προκειμένου να τα πούμε για όλα αυτά. Το βράδυ του Σαββάτου (12/5) άλλωστε η ΑΕΚ έχασε απλώς μια μάχη. Στον “πόλεμο” βγήκε νικήτρια και το μόνο σίγουρο είναι ότι φέτος μπήκαν οι βάσεις για τη δημιουργία μιας ακόμα πιο ισχυρής ομάδας.
Υ.Γ: Στο θέμα της παρουσίας του Ισπανού διαιτητή, επιμένουμε ότι αποτελεί αποδοχή ανικανότητας από τους υπεύθυνους της ΚΕΔ και φυσικά ντροπή για την ελληνική διαιτησία. Πρέπει όμως να σταθούμε επίσης στις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών, έπειτα από τις αποφάσεις του Μπαρμπαλάν. Πέναλτι και τρεις αποβολές, δίχως την παραμικρή διαμαρτυρία. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν αυτές τις αποφάσεις τις έπαιρνε Έλληνας διαιτητής; Ακόμα θα φώναζαν και οι μεν και οι δε. Ποια ήταν η διαφορά; Με τον Ισπανό δεν υπήρχε καχυποψία κι αυτό είναι ένα πρόβλημα στο οποίο οφείλουν να βρουν λύση οι ίδιοι οι Έλληνες διαιτητές.
Υ.Γ 2: Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να αυξήσει τις πιθανότητες κατάκτησης του κυπέλλου ήταν η απερισκεψία του Βράνιες να πλησιάσει τους παίκτες του ΠΑΟΚ τη στιγμή της αποβολής του Μαουρίτσιο. Αν ο Βόσνιος δεν είχε αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα, η Ένωση θα είχε τουλάχιστον δέκα λεπτά ακόμα στη διάθεσή της, με παίκτη περισσότερο, για να φέρει το ματς στα ίσα και να διεκδικήσει την κούπα στην παράταση. Ο Βράνιες όμως της στέρησε αυτή τη δυνατότητα.
