Στην Ισπανία από την πέμπτη ως την όγδοη αγωνιστική, η Μπαρτσελόνα δεν κατάφερε να επικρατήσει σε κανέναν από τους τέσσερις αγώνες που συμμετείχε. Αντιμετώπισε μάλιστα ομάδες, που δεν τις συγκαταλέγεις σε εκείνες που χαρακτηρίζονται ως… μεγαθήρια: Με τη Χιρόνα στο Καμπ Νου 2-2, ήττα από τη Λεγανές εκτός έδρας, 1-1 εντός με τη Μπιλμπάο και ίδιο σκορ με τη Βαλένθια, η οποία όταν αντιμετώπισε τους Καταλανούς είχε μία νίκη, πέντε ισοπαλίες και μία ήττα. Μετά το σερί των τεσσάρων αγώνων χωρίς νίκη, ο Ερνέστο Βαλβέρδε συνέχισε να βρίσκεται στον πάγκο της Μπάρτσα και η ομάδα του επικράτησε της Σεβίλλης (4-2), της Ρεάλ Μαδρίτης (5-1), της Ράγιο Βαγεκάνο (2-3), χωρίς να έχει στη σύνθεσή της στους δύο τελευταίους αγώνες τον Μέσι.
Στην Ιταλία, στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές η Ίντερ είχε την πενιχρή συγκομιδή των τεσσάρων βαθμών, φτάνοντας στη μοναδική της νίκη επί της Μπολόνια μακριά από το Μιλάνο. Στην πρεμιέρα ηττήθηκε εντός έδρας από τη Σασουόλο, στην τέταρτη αγωνιστική, πάλι στο “σπίτι” της, είδε την νεοφώτιστη Πάρμα να φτάνει στο τρίποντο (0-1), ενώ με την Τορίνο στο Τζουζέπε Μεάτσα αναδείχτηκε ισόπαλη 2-2. Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι εξακολούθησε να προπονεί την ομάδα του και έκτοτε, σε εφτά αγώνες έχει ισάριθμες νίκες, επικρατώντας μάλιστα της Μίλαν στο ντέρμπι της πόλης, αλλά και της Λάτσιο στο Ολίμπικο της Ρώμης.
Στην Αγγλία, στις πρώτες εφτά αγωνιστικές η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γνώρισε τρεις φορές την ήττα, και είχε συγκομιδή 10 βαθμών. Δέχτηκε τριάρες από τις Μπράιτον και Γουέστ Χαμ εκτός έδρας και την Τότεναμ στο Ολντ Τράφορντ. Οι σχέσεις του Μουρίνιο με κάποιους από τους παίκτες του, σύμφωνα με τον Τύπο της Μεγάλης Βρετανίας, βρίσκονται σε οριακό σημείο, ωστόσο η διοίκηση των “κόκκινων διαβόλων” έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Πορτογάλο. Από την όγδοη αγωνιστική και μετά, η ομάδα του έχει τρεις νίκες και μία ισοπαλία, με την Τσέλσι στο Λονδίνο.
Φαντάζομαι ότι για τις Μπαρτσελόνα, Ίντερ και Γιουνάιτεντ, μπορεί να καταλάβει ο καθένας το μέγεθός τους ως clubs. Έχουν κατακτήσει συνολικά έντεκα champions league. Παράλληλα, βαθμούς δεν έχασαν σε αγώνες ντέρμπι, αλλά με θεωρητικά ασθενέστερους αντιπάλους. Στην Ελλάδα, όταν έρχονται οι αποτυχίες, η λογική πηγαίνει περίπατο. Στο δοκάρι και μέσα όλοι είναι… Θεοί, στο δοκάρι και έξω όλοι στο… ανάθεμα.
O Άρης από την έκτη αγωνιστική γνώρισε τέσσερις σερί ήττες. Ξεκίνησε με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, και ακολούθησαν τρεις από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό. Στα δύο εντός έδρας παιγνίδια, με “δικέφαλο του βορρά” και “ερυθρόλευκους” θα μπορούσε με λίγη τύχη να έχει πάρει κάποιον βαθμό ή βαθμούς (ιδίως στο ντέρμπι της πόλης, που απώλεσε πέναλτι στο 1-1), με την “Ένωση” στο πρώτο ημίχρονο στάθηκε καλύτερα από την αντίπαλό του και στο δεύτερο έπαθε… μπλακ άουτ. Ο Πάκο Ερέρα, τεχνικός του Άρη, απολύθηκε μετά την τελευταία ήττα στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Οι νεοφερμένοι στην κατηγορία δηλαδή, δεν τους επιτρέπεται να χάνουν από τις τρεις πιο ισχυρές ομάδες του πρωταθλήματος, οι οποίες είναι περισσότερο οργανωμένες σαν εταιρείες, το ρόστερ τους κοστίζει περισσότερα χρήματα και η αγωνιστική τους εμπειρία είναι σαφώς μεγαλύτερη από εκείνη του Άρη. Με αφορμή το παράδειγμα του Άρη, αναρωτιέμαι με ποιο κριτήριο επιλέγεται ένας προπονητής. Τι ζητάει η διοίκηση από εκείνον, στις διαπραγματεύσεις που γίνονται. Ποιο είναι το πλάνο και κυρίως ο χρονικός ορίζοντας που καθορίζεται από κοινού. Ποια είναι τα “κλειδιά” της δουλειάς του που οδηγούν έναν πρόεδρο στην απόφαση απόκτησής του. Και τι είναι αυτό που αντιστρέφει όλο το κλίμα (ρητορική η ερώτηση), που γκρεμίζει κάθε έννοια εμπιστοσύνης στο πλάνο, στη δουλειά, στην προοπτική. Και αλήθεια, με ποιες ποδοσφαιρικές γνώσεις λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις (έναρξης ή λήξης συνεργασίας); Μάλλον με εκείνες του “αποφασίζω και διατάσσω”.
Προφανώς και υπάρχουν τα “διαζύγια” στο ποδόσφαιρο, αλλά αυτά δεν μπορούν να προέρχονται από κάποιες ήττες και μάλιστα σε ντέρμπι. Στη Γαλλία, η Μονακό ξεκίνησε τη σεζόν με νίκη επί της Ναντ εκτός έδρας, στις 4 Αυγούστου, και έκτοτε αγνοεί τη χαρά της επικράτησης. Μετά από οκτώ αγώνες, όπου οι Μονεγάσκοι γνώρισαν πέντε ήττες και απέσπασαν τρεις ισοπαλίες, ο προπονητής της ομάδας Λεονάρντο Ζαρντίμ αποτέλεσε παρελθόν. Ο Τιερί Ανρί ανέλαβε τα ηνία της, αλλά με ξεκίνημα δύο ηττών και μίας ισοπαλίας, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο δρόμος που έχει να διαβεί είναι ανηφορικός.
Αν ο Ερέρα είναι καλός προπονητής ή έκανε καλή δουλειά στον Άρη, δυστυχώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όπως ποτέ δεν θα μάθουμε πως θα συνέχιζαν οι “κίτρινοι” στο πρωτάθλημα, με τον Ισπανό στον πάγκο τους. Τουλάχιστον μάθαμε για τον Κάναντι, ο οποίος την περσινή σεζόν ξεκίνησε με τέσσερις ισοπαλίες και στον… τελικό του με τη Λαμία νίκησε και παρέμεινε στον πάγκο του Ατρομήτου, για να πανηγυρίσει στο τέλος την 4η θέση και την έξοδο στο Γιουρόπα Λιγκ.
Προς το παρόν, αναζητείται νέος προπονητής στον Άρη. Και εκείνος θα παρακαλάει η μπάλα να μπει στα δίχτυα και μάλιστα από τους πρώτους κιόλας αγώνες, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, η πόρτα της εξόδου θα είναι βέβαιη. Και οι κρίκοι, στην αλυσίδα των… χαμένων προπονητών, θα προστίθενται…
