Μετά από 3 ημέρες και 100 wipes έπεσε επιτέλους ο G’huun στο Heroic

Ένας pug-killer στη μορφή Παλαιού Θεού.

Λόγω διάφορων υποχρεώσεων που με κράτησαν για πρώτη φορά μακριά από το λανσάρισμα ενός expansion του World of Warcraft, ξεκίνησα να παίζω το Battle for Azeroth με ένα στόχο: να καταφέρω μέσα στον ένα μήνα της συνδρομής μου να τελειώσω όσο περισσότερο περιεχόμενο μπορούσα αλλά και να σκοτώσω των G’huun στο Heroic difficulty για το Ahead of the Curve.

Ξεκινώντας λοιπόν στις αρχές του Οκτώβρη, το μονοπάτι που έπρεπε να διαβώ ήταν ξεκάθαρο. Όφειλα να τελειώσω όσο πιο γρήγορα γινόταν το leveling στα 120, κάνοντας παράλληλα όλα τα quests από τις περιοχές του expansion ώστε να μπορέσω να δω όλη την ιστορία και να ξεκλειδώσω και τα έξτρα dungeons. Στη συνέχεια, έπρεπε να μαζέψω gear για να μπω στα πρώτα Mythic Keystone dungeons, με σκοπό αργότερα να με παίρνουν τα pugs στο normal Uldir.

Αφού καθάριζα το normal, θα έπρεπε σιγά σιγά να ανέβω και άλλο σε levels, να μάθω τα νέα tactics, και να ψάχνω μανιωδώς για groups ώστε να κάνω τα πρώτα Heroic kills. Όλα αυτά φυσικά επειδή στην guild μου δεν έκαναν raid progress ούτε καν στο Normal.

Το “χαλαρό” ξεκίνημα

To αρχικό κομμάτι της αποστολής βγήκε αρκετά εύκολα. Για πρώτη φορά άφησα στον “πάγο” τον Undead Warrior μου, και διάλεξα να ξεκινήσω με ένα Retribution Human Paladin, τον οποίο είχα στα 110 από το Legion. Αυτό το έκανα καθώς ήθελα να παίξω μαζί με τον προσωπικό μου φίλο Γιάννη Δ. ο οποίος είχε έναν Affliction Ηuman Warlock και είχε ξεκινήσει να παίζει Warcraft από τον Ιούλιο του ‘18.

Ο χάρτης μπορεί να φαίνεται μικρός, στην πραγματικότητα όμως προσφέρει πολύ περιεχόμενο.

Προσπέρασα το κομμάτι του leveling όσο πιο γρήγορα μπορούσα, κάνοντας παράλληλα ό,τι quest έβρισκα. Όταν έφτασα στα 120 είχα τελειώσει ολόκληρη την Tiragarde Sound και το 90% της Drustvar. Γνώριζα εκ των προτέρων πως για να ξεκλειδώσω τα πάντα θα έπρεπε να τελειώσω και την ιστορία της Stormsong Valley, παρ’ όλα αυτά ήθελα να ξεκινήσω να μαζεύω gear, oπότε αποφάσισα να τα αφήσω για αργότερα.

Τρέξιμο για το gear

Ήξερα πως έπρεπε να ανεβάσω το ilvl μου όσο πιο γοργά γινόταν. Ήδη είχα καθυστερήσει να μπω στο expansion, κάτι που σήμαινε πως θα ήμουν σε μειονεκτική θέση συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο. Στην αρχή έκανα ότι έβρισκα μπροστά μου. Cap-άρα τα Island Expenditions, ολοκλήρωσα όλα τα World Quests και φυσικά έκανα το daily cap για το Conquest του PvP, αφού κάθε εβδομάδα έδινε πολύ καλά αντικείμενα.

Κουτσά στραβά πέρασα τα 310ilvl γρήγορα. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούσα να παίξω αρένα, αλλά και ούτε να ανταποκριθώ καλά στα battlegrounds. Συνέχισα να κάνω quests και PvP, μέχρι που έφτασα σε ένα επιθυμητό επίπεδο, δηλαδή λίγο πιο πάνω από τα 325 ilvl. Όταν επιτέλους άνοιξε το Warfront, είχα την τύχη να πάρω ένα 370 trinket από το boss καθώς και δύο 340 αντικείμενα.

Tα Mythic Keystone Dungeons είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να ανέβεις σε gear.

Με το συνεχόμενο grind-αρισμα πέρασα το 330ilvl και πλέον μπορούσα να μπω Mythic Keystones. Την πρώτη εβδομάδα που ξεκίνησα έβγαλα μέχρι +4. Κάνοντας συνεχόμενα Mythics (στα οποία ήμουν αρκετά άτυχος καθώς σχεδόν ποτέ δεν μου έπεφτε κάτι χρήσιμο), 2v2 αρένες και ανοίγοντας τα Weekly chests, ήμουν πλέον σε ικανοποιητικό επίπεδο για να μπω Normal Uldir.

Καθάρισμα στο Normal

Mε τη βοήθεια του Warlock φίλου μου αλλά και του Youtube, έμαθα τα tactics για τα bosses στο Normal επίπεδο δυσκολίας και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για groups. Tα πράγματα πήγαν όπως πηγαίνουν πάντα με τα pug groups. Οι μισοί δεν ήξεραν καλά τα tactics και οι άλλοι μισοί ήταν βιαστικοί. Όσοι παίζετε αυτή την στιγμή πιστεύω καταλαβαίνετε απόλυτα τι εννοώ όταν γράφω “βιαστικοί”. Αναφέρομαι φυσικά στους παίκτες που leave-άρουν από το group μετά από μόλις ένα wipe. To παιχνίδι φαίνεται να έχει γεμίσει με αυτούς. Πάνε οι εποχές που ο κόσμος έτρωγε αδιαμαρτύρητα τρεις και τέσσερις ώρες wipes στα trash του AQ40.

Πάντως, με λίγη προσπάθεια, επιμονή και ψάξιμο από μέρους μας, καταφέραμε και βγάλαμε ολόκληρο το Normal εκτός από τον G’huun, στον οποίο και φάγαμε αρκετά wipes. Μετά από το reset της Τετάρτης βρήκαμε άμεσα ένα νέο group για G’huun μόνο, όπου ήμασταν λίγο πιο τυχεροί με τα άτομα που υπήρχαν στο raid, και μετά από τρία wipes τον ρίξαμε.

Uldir. To πρώτο raid του expansion σίγουρα δεν απογοήτευσε.

Αργότερα μέσα στην εβδομάδα βρήκα και ένα καλό pug group με το οποίο ξαναπέρασα όλο το Normal, αλλά αυτή τη φορά σαν σίφουνας, αφού φάγαμε μόλις ένα wipe στον Zul. Έχοντας φτάσει πλέον 355+ ilvl, είχε έρθει η ώρα να αρχίσω τα kills στο Heroic. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι πλέον μου είχαν μείνει μόλις 7 μέρες από την συνδρομή, άρα έπρεπε να βιαστώ αν ήθελα να τα καταφέρω στο χρόνο που μου απέμεινε.

Αρχική δοκιμή στο Heroic και 4/8

Όλως περιέργως το τρίτο boss του Uldir, o Fetid Devourer, ήταν και το πιο εύκολο. Χρειάζεται μεν αρκετά καλά dps, αλλά οι μηχανισμοί του στο fight είναι αρκετά απλοϊκοί. Aν ξεπεράσεις το dps check στο καθάρισμα ενός εκ των δύο adds, τότε η μάχη είναι παιχνιδάκι. Αυτό ακριβώς κάναμε και εμείς και τον ρίξαμε αμέσως, και αν θυμάμαι καλά δεν φάγαμε ούτε ένα wipe. Μπήκαμε και βγήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες.

Έπειτα, βρήκαμε ένα άλλο group για fresh run, όπου σκοτώσαμε Taloc και MOTHER και στη συνέχεια φύγαμε, αφού το 3ο boss το είχαμε ήδη ρίξει. O Taloc ήταν ένα σχετικά εύκολο boss, που δυσκόλευε πολύ μόνο στο 2o phase με τον ανελκυστήρα. Αν τα tanks tank-αρουν σωστά τα adds και εμείς σαν dps τα σκοτώσουμε γρήγορα, η μάχη γίνεται παιχνιδάκι.

O Taloc στέκεται φρουρός στην είσοδο του raid.

Στη συνέχεια στη MOTHER, η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν να οργανωθούμε στο πως θα περάσουμε τις πόρτες. Αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο να γίνει, καθώς ήμασταν pug group και ως γνωστόν ο καθένας σε αυτά τα groups είναι στον κόσμο του. Αφού φάγαμε ένα wipe επειδή η πρώτη ομάδα δεν έκανε interrupt στα adds, στο δεύτερο δωμάτιο οργανωθήκαμε καλύτερα, συγκεντρωθήκαμε και μετά από μία ή δύο προσπάθειες την ρίξαμε.

Έχοντας καθαρίσει το ένα τέταρτο του raid, συνεχίσαμε με τον Vectis, ένα δύσκολο boss που απαιτεί πλήρη προσοχή από τα dps για το add της phase 1 και καλό healing στην phase 2 μαζί με σωστό soak στα pools. Το σημαντικότερο πράγμα όμως έχει να κάνει με το πώς θα stack-άρει το group κατά τη διάρκεια του phase 1, ώστε να μοιραστούν σωστά τα Omega Vectors debuffs και αυτό είναι ένα θέμα που πέφτει μόνο πάνω στον Leader του group. Aν αυτός ξέρει το fight και μπορεί να φτιάξει τα groups καλά τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, αν όχι, τότε θα υπάρχουν πολλά wipes.

Δυστυχώς την πρώτη φορά πετύχαμε ένα πολύ μέτριο group το οποίο άντεξε 4-5 wipes πριν από το αναπόφευκτο disband. Στη δεύτερη προσπάθειά μας, ήμασταν πιο τυχεροί αφού πέσαμε πάνω σε άτομα που ήξεραν τι έκαναν. Έτσι, χωρίς να χαθεί χρόνος με μία ή δύο προσπάθειες ο Vectis έπεσε. Ήμουν πλέον στα 4 από τα 8 bosses στο Heroic με 5 μέρες στη συνδρομή μου.

Αποτυχία σε Zul και Zek’voz

Το πρώτο μεγάλο χαστούκι το έφαγα στον Zul, αφού δικαιολογημένα σκέφτηκα πως αν θέλω να με παίρνουν αργότερα στα groups για G’huun θα έπρεπε να έχω σκοτώσει όσα πιο πολλά boss γίνεται στο Heroic. Φυσικά, λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο αφού τόσο στον Zul, όσο και στον Zek’voz η δυσκολία για τα pugs είχε ανέβει κατακόρυφα.

Τη μία φορά το dps στα adds ήταν μικρό ή δεν γινόταν καλό crowd control στη δεύτερη Hexer, την άλλη φορά χάναμε το Congealed Blood και οι priests δεν έκαναν dispell τα μικρά adds, με γενικό αποτέλεσμα να φτάνουμε στο phase 2 με το μισό raid ζωντανό και να wipe-άρουμε λίγο αργότερα.

Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε στον Zek’Voz, όπου η αδράνεια του κόσμου να αντιμετωπίσει το Eye Beam αλλά και το pool που δημιουργείται από το Roiling Deceit προκάλεσαν τα περισσότερα wipes. Όσο και να προσπαθούσαμε τα δύο αυτά boss απλά δεν έβγαιναν και έτσι αποφάσισα να στραφώ κατευθείαν στον G’hunn αφού είχα μείνει με μόλις τρεις μέρες για την λήξη της συνδρομής μου.

Πρώτη ημέρα και πάνω από 35 wipes στον G’huun

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε, μαζί με τον Warlock φίλο μου Γιάννη Δ. όλο ελπίδα να ψάχνουμε groups για τον G’huun. To γεγονός ότι το fight απαιτούσε τουλάχιστον δύο Warlocks στο raid group ώστε να βγουν τα orb runs, έκανε την αναζήτησή μας αρκετά πιο εύκολη, παρά το ότι δεν είχαμε ακόμα το σχετικό achievement.

Αρχίσαμε νωρίς το απόγευμα της Κυριακής και μέχρι το βράδυ που κλείσαμε για ύπνο είχαμε φάει πάνω από 30 wipes. Tα περισσότερα λάμβαναν χώρα στο δεύτερο phase, είτε λόγω λανθασμένων orb runs, είτε επειδή ο κόσμος δεν μπορούσε με τίποτα να αφήσει το Explosive Corruption στην άκρη της αρένας. Όταν στο τελευταίο boss ενός Heroic raid, βλέπεις τους συμπαίκτες σου να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν τόσο απλό μηχανισμό όπως τα orbs από το Explosive Corruption τότε καταλαβαίνεις πως υπάρχει πρόβλημα.

Επιπλέον πρόβλημα δημιουργείται και από την ίδια την φύση αυτού του boss-fight. Όταν χρειάζεσαι τουλάχιστον έξι διαφορετικές ομάδες που θα πρέπει να κάνουν orb run, ενώ παράλληλα βρίσκεσαι σε pug group από το οποίο ο κόσμος leave-άρει για ψύλλου πήδημα, τότε προφανώς δεν έχεις πολλές ελπίδες για επιτυχία. Σε γενικές γραμμές τα groups κυμαίνονταν από 19 μέχρι και 23 άτομα και μετά από κάθε wipe υπήρχαν κατά μέσο όρο 2 άτομα που έφευγαν από το group. Οπότε έπρεπε να μπούμε πάλι στην διαδικασία να βρούμε αντικαταστάτες, να τους summon-άρουμε και ούτω κάθ’ εξής. Αν μάλιστα αυτοί που έφευγαν ήταν orb runners, τότε έπρεπε να βρούμε νέους orb-runners, να τους εξηγήσουμε τη θέση τους και να τους ενσωματώσουμε στο rotation. Καληνύχτα!

Δεύτερη ημέρα και 55 νέα wipes

Η Δευτέρα μας βρήκε πιο αποφασισμένους από ποτέ. Ήμασταν ξεκούραστοι και σίγουροι ότι ο G’huun σήμερα θα έπεφτε. Πόσο λίγα τελικά ξέραμε.

Με συνοπτικές διαδικασίες το βράδυ μάς βρήκε με το Deadly Boss Mods να δείχνει συνολικά 90 wipes στον Heroic G’huun. Εκείνη την ημέρα τα είχαμε δει πραγματικά όλα. Άτομα να γίνονται mindcontrol από τα Dark Youngs, wipes στο phase 1 επειδή δεν έγιναν τα interrupts στο μεγάλο Tendril και τα Orbs από το Explosive Corruption κλασσικά παρατημένα μέσα στη μέση της αρένας.

O Παλαιός Θεός περιμένει στην καρδιά του Uldir…

Στο phase 2, τα orbs είτε αργούσαν χαρακτηριστικά, είτε αποτύγχαναν ολοσχερώς, και φυσικά όταν γινόταν το Blood Feast, το άτομο που είχε το debuff ερχόταν στο pool και το μοίραζε σε όλους μας. Τη Δευτέρα το phase 3 το είδαμε πραγματικά με τα κιάλια και στην σπάνια περίπτωση που φτάναμε στο phase 3, o κόσμος καθόταν κοντά στο Collapse και δεν μπορούσε να αποφύγει το Malignant Growth.

Παρά την παράνοια που επικρατούσε γύρω μας, εγώ και ο Γιάννης Δ. είχαμε μάθει πολύ καλά το fight. Σπάνια αποτυγχάναμε στα tactics, ενώ τη δεύτερη ημέρα μάθαμε να τρέχουμε οι δυο μας για orbs, κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει ποτέ. Συγκεκριμένα, μία φορά μας ζητήθηκε από τον leader του group να πάμε μαζί για το 2ο orb. Tην πρώτη φορά το χάσαμε, αλλά μετά από αυτό μάθαμε καλά τη διαδρομή και από τότε σχεδόν σε όλα τα groups τρέχαμε το δεύτερο orb.

Λύτρωση στο παρά πέντε

Έτσι λοιπόν ξημέρωσε η Τρίτη, η τελευταία ημέρα της συνδρομής μου και η τελευταία ελπίδα μου για να πάρω το Ahead of the Curve. Η προσπάθεια δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, καθώς στο pug group που βρήκαμε ο leader ήταν ιδιαίτερα αργός σε όλες τις κινήσεις του. Στο group μπήκαμε κάπου στις 5 η ώρα το απόγευμα και μέχρι της 7.30 που έγινε disband, είχαμε κάνει μόλις τρεις προσπάθειες.

Η Θεά Τύχη μας χαμογέλασε διάπλατα όμως, καθώς στο ακριβώς επόμενο group που μπήκαμε, το οποίο τύχαινε να είναι ένα semi-guild run, ενός guild από τον RP server Argent Dawn με όνομα “Lootricide” το οποίο τον είχε ήδη ρίξει στο προηγούμενο reset. Από εμάς ζητήθηκε να κάνουμε ξανά το δεύτερο orb run. H διαφορά ήταν εμφανής καθώς στην πρώτη μόλις προσπάθεια τον φτάσαμε ακούραστα στο phase 3. Μετά από πάνω από 90 wipes, είχε έρθει επιτέλους η στιγμή για να πέσει!

To “τρέξιμο” των orbs στα δύο upper platforms αποδείχτηκε μεγάλη δυσκολία για τα pug groups.

Αυτή η συνειδητοποίηση μου έφερε αρκετό άγχος με αποτέλεσμα να μου πέσει το orb στη δεύτερη προσπάθεια. Έκλεισα τα μάτια και προσευχήθηκα από μέσα μου να μην μας kick-άρουν από το group. Τελικά τα παιδιά της guild ήταν πολύ συνεννοήσιμα και μετά το wipe συνεχίσαμε κανονικά τις προσπάθειές μας.

Μετά από 4-5 συνεχόμενες φορές που φτάσαμε το boss σε πολύ χαμηλά επίπεδα ζωής (3-5%), κάναμε μία προσπάθεια όπου ο δείκτης έδειξε 0.9%! Το καλό δεν αργούσε πολύ να γίνει, έτσι μετά από ένα δεκάλεπτο διάλειμμα, επιστρέψαμε πιο συγκεντρωμένοι και μετά από μία ή δύο προσπάθειες καταφέραμε επιτέλους και τον ρίξαμε, με το battle.net να γράφει ότι μου είχαν απομείνει λιγότερες από 10 ώρες στην συνδρομή μου! Τρεις ημέρες δουλειάς και υπομονής και περίπου 100 wipes επιτέλους έφεραν αποτέλεσμα!

Συμπερασματικά, πέρα από τον αυξημένο βαθμό δυσκολίας που οφείλει να έχει το τελευταίο boss ενός raid, είναι φανερό πως το premade σύστημα που έχει ενσωματωμένο το World of Warcraft, δεν ενδείκνυται για τέτοιους είδους δουλειές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός Έλληνα που έτυχε και γνώρισα σε ένα από τα groups του G’huun, o οποίος είχε πάνω από 300 wipes με pugs στο συγκεκριμένο boss.

Tα άτομα που έχουν απομένει στα τέλη Οκτωβρίου χωρίς Curve είναι αναμενόμενο να είναι πιο casual παίκτες, ενώ η τυχαία φύση του Looking for Group, το οποίο δεν τιμωρεί τους παίκτες που φεύγουν από τα groups μετά από κάποιο wipe, και κάνει τη συγκέντρωση του κόσμου αρκετά δύσκολη και επίπονη.

Παρά όμως όλες τις δυσκολίες, το συναίσθημα όταν επιτέλους έπεσε ο G’huun ήταν εκπληκτικό. Τα raids είναι ένα από τα πιο όμορφα και απαιτητικά πράγματα που έχει το World of Warcraft και οι συγκινήσεις που προσφέρουν είναι πολλές! Mέχρι το επόμενο λοιπόν!

Ο Αριστοτέλης είναι columnist στο IGN Greece και όταν δεν μαζεύει achievements ή βλέπει σειρές, μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook.