Οι στιγμές που η ανθρώπινη ζωή μπαίνει σε κίνδυνο ακυρώνουν ότι άλλο συμβαίνει, δευτερεύον και ανούσιο. Καθημερινό και συνηθισμένο. Όταν ο Γιάννης Δήμαρχος αφήνει την τελευταία του πνοή στο δικό του δεύτερο σπίτι, κάθε τι που προηγήθηκε είναι δευτερεύον.
Τα λεπτά από τη λήξη του αγώνα μέχρι και τη μεταφορά του στο νοσοκομείο ήταν βασανιστικά.
Η υπερπροσπάθεια αρχικά του γιατρού του Ολυμπιακού, Χρήστου Θέου και των υπολοίπων που συνέδραμαν στα επόμενα κρίσιμα λεπτά για να τον κρατήσουν στη ζωή. Η αγωνία, η ένταση, ο αγώνας για τον συνάνθρωπο. Για τη ζωή. Πόσο άμεσα προσγειώνεσαι στην πεζή πραγματικότητα μετά από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι πολύ μεγάλης έντασης. Πόσο γρήγορα δεν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο και προσεύχεσαι για τον άνθρωπο. Τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους ανθρώπους της ζωής του γι’ αυτή την δύσκολη ώρα…
Πριν 2 χρόνια ήταν ο Παναγιώτης Ρέτσος στη θέση που βρέθηκε χθες βράδυ ο Σωκράτης Διούδης. Πάλι κόπηκε η ανάσα. Πάλι χάνεις τα λόγια σου. Πάλι ψάχνεις χρόνο να προσευχηθείς να είναι καλά το παιδί. Και πάλι, ευτυχώς στο τέλος πήγαν όλα καλά!
Στα αγωνιστικά του ντέρμπι μπορεί κανείς να μιλά για ώρες ή και ελάχιστα. Ανάλογα με την προσέγγιση.
Ο Παναθηναϊκός (όπως είπε και ο Δώνης) έκανε το χειρότερο παιχνίδι ου με τη μπάλα στα πόδια. και δεν είχε άδικο αφού δε την κράτησε και δεν απείλησε. Ευτύχησε όμως να πετύχει με το σουτ το Κάτσε το γκολ της αγωνιστικής. Επίσης επωφελήθηκε από την απουσία συγκεκριμένου πλάνου από τον Ολυμπιακό στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο.
Οι “πράσινοι” είχαν ουσιαστικά 8 παίκτες στην περιοχή, συν τον Διούδη. Ο Ολυμπιακός δεν ανέβασε τους μπακ, ο Φορτούνης έπαιζε στο πλάι και όχι στον άξονα, και ουσιαστικά ο Χασάν ήταν απομονωμένος σε μια περιοχή με 8 αμυνόμενους και τους συμπαίκτες του να μην πλησιάζουν και να μην απειλούν.
Αυτό που οι γηπεδούχοι άλλαξαν μετά το γκολ, ουσιαστικά όφειλαν (βάση εικόνας του αντιπάλου) να το κάνουν από το πρώτο μέρος. Να δώσουν πλάτος οι μπακ να πατήσουν περιοχή οι εξτρέμ και να μην επιτρέψουν στους φιλοξενούμενους να αμύνονται χωρίς πίεση.
Από την αρχή μέχρι το τέλος ο Παναθηναϊκός είχε τον Ινσούα μοναδικό που επιχειρούσε να πάρει τη μπάλα και να κάνει μέτρα μαζί της. Να βγάζει ενέργεια και θράσος στην επίθεση. Παράλληλα όμως να βρίσκεται παντού στο γήπεδο. Όπως και ο Κολοβέτσιος που έχει κάνει σπουδαία εμφάνιση στο ματς.
Στο τελευταίο ημίωρο υπερίσχυσε το “θέλω” του Ολυμπιακού. πίεσε αφόρητα τον Παναθηναϊκό που είχε και παίκτες τραυματίες στο τέλος του μάτς, ανέβασε σε ρόλο σέντερ φορ τον Σισέ, όμως αυτή τη φορά η κυριαρχία και η πίεση ήρθαν ανορθόδοξα. Γεμίσματα στην περιοχή απέναντι σε άμυνα με πολλούς παίκτες και όχι διάθεση για συνεργασίες και ορθολογική ανάπτυξη.
Ο Παναθηναϊκός φεύγει με αποτέλεσμα χωρίς να είναι καλός. έστω κι αν δέχεται το γκολ στο τέλος δε μπορεί παρά να είναι ικανοποιημένος. Επίσης από το τρίτο διαδοχικό ντέρμπι βρίσκει σωστά και λάθη και δημιουργεί τον δικό του χαρακτήρα.
Ο Ολυμπιακός κάνει εφέτος ρεκόρ τελικών προσπαθειών με περισσότερες από 20 τόσο κόντρα στον ΠΑΟΚ όσο και απέναντι στον Παναθηναϊκό, όμως του λείπει ο κυνισμός. Η αποτελεσματικότητα. Χθες έμοιαζε να του έλειπε και το σχέδιο στο πρώτο ημίχρονο. Σαν να διάβασε το ματς στο πρώτο και να το έπαιξε στο δεύτερο.
