Mortal Engines Review

Οι μηχανές έχουν την τιμητική τους

Κάπου στο 3100 μ.Χ (σύμφωνα με την ημερομηνία λήξης ενός σνακ) ο κόσμος είναι ολοκληρωτικά διαφορετικός από αυτόν που γνωρίζουμε. Οι άνθρωποι έχουν δώσει ήδη το καθοριστικό χτύπημα στην ανθρωπότητα. Οι τωρινές κοινωνίες θυμούνται το δικό μας τώρα ως μακρινή ιστορία, η οποία υπάγεται πλέον στην αρχαιολογία, και ζούνε διάσπαρτα, μέσα σε μεταλλικά, κινούμενα φρούρια. Η ιστορία, ωστόσο, δεν άφησε το στίγμα της σε όλους. Η ανάγκη της επιβίωσης και η θέληση για δύναμη ξυπνούν για ακόμα μία φορά τα πιο απάνθρωπα ένστικτα σε έναν άνθρωπο.

Ο Christian Rivers μεταπηδά από το καλλιτεχνικό τμήμα των franchise “Lord of the Rings” και “Hobbit”, αρπάζει τα σκηνοθετικά ηνία μιας τεράστιας παραγωγής, διδαγμένος από τον Peter Jackson, και μεταφέρει την ομότιτλη, βραβευμένη νουβέλα του Philip Reeve στη μεγάλη οθόνη με πολύ ένταση και άψογη διαχείριση των πόρων του.

Το “Mortal Engines” ανεβάζει τον πήχη ψηλά από την εισαγωγή, όπου με τη μουσική του, τα εφέ, τη σκηνοθεσία και τη δράση του δίνει ένα πολύ καλό δείγμα του τι θα ακολουθήσει. Έχουμε βαριά μηχανήματα με χαρακτηριστικούς ήχους, Νεοζηλανδικά τοπία, κυνηγητό, πρωταγωνίστρια και αντίπαλο, και τα δύο τελευταία στοιχεία με τον τίμιο, ρομαντικό, συνηθισμένο (ίσως) τρόπο που μας έχουν συνηθίσει αντίστοιχες παραγωγές.

Όσον αφορά τους χαρακτήρες και την εξέλιξή τους στην πορεία της ταινίας, μπορεί να μην έχουν καμία έκπληξη να παρουσιάσουν αλλά, πατάνε τόσο επιδέξια στα βήματα των προκατόχων του, που η ομαλότητα δεν αποτελεί αρνητικό στοιχείο. Το μόνο χαρακτηριστικό που αδικεί, αρκετά, τόσο τους χαρακτήρες όσο και την ταινία στο σύνολο, είναι η υποκριτική. Είτε από λάθος καθοδήγηση του σκηνοθέτη και των σεναριογράφων, ή από λάθος κατανόηση των ηθοποιών, δεν βρέθηκε ένας που να διατύπωσε τα λόγια του σεναρίου με λίγη περισσότερη αφοσίωση και έμφαση από την προβλέψιμη.

Η υπόθεσή του, εκ πρώτης όψεως τόσο “βατή” όσο και οι χαρακτήρες του, κρύβοντας όμως ένα βαθύτερο νόημα, που από την άλλη έχει ακουστεί κι επαναληφθεί. Η ιστορία αναπαράγεται ξανά και ξανά και παντού υπάρχουν άνθρωποι, πρόθυμοι να κάνουν τα ίδια λάθη. Το υπόβαθρό της, ωστόσο, κρύβει μια ιδιαιτερότητα που έρχεται κόντρα με τον τίτλο της. Γιατί, όταν ακούς έναν τίτλο “Φονικές Μηχανές”, περιμένεις να δεις μια λίγο πιο “μονόπλευρη” άποψη, η οποία φορτώνει όλες τις αμαρτίες του ανθρώπου στην τεχνολογική επανάσταση. Εκεί είναι που θα μπερδέψει κάποιους θεατές, οι οποίοι ίσως δουν την ταινία προετοιμασμένοι για μια φουτουριστική, αιματηρή αναπαράσταση των Monster Trucks, ενώ κάποιοι άλλοι ίσως βρουν έναν ακόμα παραπάνω λόγο να την αγαπήσουν.