Σαν σήμερα, στις 26 Φεβρουαρίου του 1969, κυκλοφορεί στους Γαλλικούς Κινηματογράφους το θρυλικό «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Μία ταινία – φόρος τιμής στον Γρηγόρη Λαμπράκη και στην ελευθερία της έκφρασης, βασισμένη στο επίσης σπουδαίο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού. Πενήντα χρόνια μετά η μνημειώδης δημιουργία του διεθνούς Έλληνα δημιουργού συνεχίζει να συγκινεί και να προάγει τα μηνύματά της, πιο επίκαιρη από ποτέ, ξυπνώντας μνήμες από μία δύσκολη και ιδιαίτερη περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Στις 22 Μαΐου του 1963, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, βουλευτής της ΕΔΑ και προβεβλημένο στέλεχος του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος δέχεται δολοφονική επίθεση στη Θεσσαλονίκη. Πέντε ημέρες αργότερα θα υποκύψει στα τραύματά του…
«Έβρισκα πως από τον Ελληνικό Κινηματογράφο έλειπε μια διάσταση σαν εκείνη που συναντάμε στην Ελληνική Τραγωδία, η σχέση του θεάματος με την Αρχή και τους μηχανισμούς της Αρχής και της Εξουσίας. Το «Ζ» δεν είναι ένα φιλμ πάνω στην ψυχολογία, είναι μια ταινία πάνω σ’ έναν μηχανισμό.» – Κώστας Γαβράς
Ο Ζήτα (Ιβ Μοντάν) είναι ένας επιστήμονας ο οποίος πρόκειται να εκφωνήσει μία ομιλία κατά της χρήσης της ατομικής βόμβας. Καθώς φτάνει έξω από την αίθουσα που πρόκειται να μιλήσει, δέχεται την επίθεση μιας ομάδας ακροδεξιών εξτρεμιστών που συνδέονται πολιτικά με την κυβέρνηση και ενώ η αστυνομία είναι δίπλα στα γεγονότα, δεν παρεμβαίνει.
