«Ακούστε με: δεν πρόκειται να σας διηγηθώ την συναρπαστική πλοκή του βιβλίου «Καπνισμένα ερείπια». Εγώ το διάβασα δύο φορές. Και τις δυο φορές δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Όποιο τηλέφωνο ή οτιδήποτε άλλο με διέκοπτε από την ανάγνωση το καταριόμουν. Γι’ αυτό τη δεύτερη φορά προτίμησα τα ξημερώματα και το μεσονύχτι. Για να είμαι ήσυχος…».
Για το μυθιστόρημα του Βασίλη Κουνέλη «Καπνισμένα ερείπια», που κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες από τις εκδόσεις Καστανιώτη, μίλησε στις 10/ 12 μπροστά στο πολυπληθές ακροατήριο στο βιβλιοπωλείο «Ευριπίδης στη Στοά», στο Χαλάνδρι, ο Βασίλης Βασιλικός.
«Πρόκειται για το δεύτερο πεζογραφικό βιβλίο του συγγραφέα» παρατήρησε ο ομιλητής: «Το πρώτο είναι ο “Νοματαίος” και κυκλοφόρησε το 2011. Με τα “Καπνισμένα ερείπια”, ο Κουνέλης εντάσσεται στην ακολουθία των νεότερων πεζογράφων οι οποίοι αποφεύγουν την ομφαλοσκόπηση και στρέφονται στον κοινωνικό τους περίγυρο, βασισμένοι σε έναν ρεαλισμό που δεν ταυτίζεται με την ηθογραφία, χωρίς όμως να ακολουθεί και τη μεταμοντέρνα οδό.
Αντλώντας από τη δικηγορική του εμπειρία, η οποία αποτελεί τεράστια δεξαμενή, ο Κουνέλης αναπτύσσει τη δράση του με κέντρο αναφοράς μια τρομοκρατική οργάνωση, την “Οργάνωση των Οκτώ”. Προτού, όμως, καταπιαστεί με το κυρίως θέμα της, η αφήγηση ξανατρέχει στα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια του πρωταγωνιστή, του Ηρακλή, σε ένα άχαρο νησί του Αργοσαρωνικού. Δύο τραύματα σημαδεύουν αυτή την περίοδο της ζωής του: το ένα είναι το ότι κάποιοι ρίχνουν στη θάλασσα το ποδήλατο του ταχυδρομικού πατέρα του. Το άλλο έχει να κάνει με έναν νεανικό έρωτα.
Και τα δύο πλήγματα θα μπορούσε να ξεπεραστούν αν δεν μεσολαβούσε ένα τρίτο γεγονός, που είναι ο βιασμός της μητέρας του (μιας μάνας με τρία ορφανά) από τον τοπικό αστυνομικό. Ο Ηρακλής στήνει ενέδρα στον αστυνομικό και τον σκοτώνει. Είναι πλέον ένα τραύμα της μετεφηβικής ηλικίας που δεν θα επουλωθεί ποτέ και αυτή την εξέλιξη παρακολουθεί το μυθιστόρημα».
